Mar 17, 2009

သူေတာ္စင္ ဘုိးပိုက္ဆံ...

လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးတြင္ သမုိင္း၊ရာဇ၀င္ဆုိတာ ရွိရစျမဲျဖစ္ပါသည္။ ထုိ႔ေနာက္ မိမိသမုိင္းကိုလည္း ထိန္းသိမ္းရမည့္တာ၀န္သည္လည္း လူမ်ိဳးမ်ားကပင္ ေဆာင္ရြက္ရသည္။ မိမိသမုိင္းေၾကာင္းအမွန္ကို မသိရွိလွ်င္ သူတစ္ပါးတုိ႔ရဲ႔ လိမ္ျခင္း၊ညာျခင္းကို ခံရပါလိမ့္မည္။ သူတစ္ပါးေျပာတုိင္းလည္း ယံုၾကည္ရေတာ့မည္။ ဒါေၾကာင့္ သူတစ္ပါးလည္း လိမ္လုိ႔မရေအာင္ မိမိကိုယ္တုိင္ကုိယ္က် ေလ့လာလုိက္စားလွ်င္ မိမိသမုိင္းေၾကာင္းအမွန္ကို ေပ်ာက္ကြယ္မသြားနုိင္ေတာ့ပါ။
ဤဘုိးပိုက္ဆံအေၾကာင္းကုိ မသိေသးသူမ်ားအတြက္ ကရင့္ရာဇ၀င္သမုိင္းတြင္ အေရးပါေသာေၾကာင့္ သိသင့္သည္ထင္၍ တင္ျပလုိက္ပါသည္။မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ ကရင္လူမ်ိဳးမ်ားျဖစ္ပါလ်က္ ကရင္ရာဇ၀င္၏ တိမ္ကြက္ျမဳပ္ကြက္ေတြကို မသိရွိေသးသူမ်ား အမ်ားၾကီးရွိလိမ့္မည္ဟု ထင္မိပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္
ျပည္တြင္းတြင္ မိမိတုိ႔ရဲ႕ သမုိင္းေၾကာင္းအမွန္ကုိ ထုတ္ေဖၚခြင့္မရွိေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ စာေပေတြကို ေကာင္းစြာ မသင္ရဘဲ မိမိတုိ႔ရဲ႔ လူမ်ိဳးအေၾကာင္းေတြကုိ သိခ်င္ပါလ်က္ ေကာင္းစြာ ဖတ္ရွဳခြင့္ မရေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ စာေပတတ္ေျမာက္ပါလ်က္ မိမိသမုိင္းေၾကာင္းေတြကို ေလ့လာမွဳအားနည္းေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း ဤကဲ့သို႔ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ျဖစ္နုိင္ပါသည္။
တစ္စံုတစ္ေယာက္က ကရင္လူမ်ိဳးေတြ ဘယ္က သက္ဆင္းလာသလဲ၊ သမိုင္းေၾကာင္းဘယ္လုိရွိသလဲ၊ ဘာေၾကာင့္ ေတာ္လွန္ေရးကို ဆင္ႏြဲရတာလဲ စသည္ျဖင့္ ေမးလာလွ်င္ သမုိင္းေၾကာင္းမွန္ကို ေသေသခ်ာသခ်ာေျဖနုိင္ဖုိ႔ လုိပါသည္။ သမုိင္းဆုိတာ ေခတ္တစ္ေခတ္ရဲ႕ေၾကးမံုျပင္တစ္ခ်ပ္လုိပါပဲ ဆုိတဲ့ စာေပအဆုိအရ သမုိင္းဟာ လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးရဲ႕ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ကို ေနာင္းလူမ်ားသိရွိနုိင္ေအာင္ ေဖၚျပတဲ့ သက္ေသသာဓက တစ္ရပ္ပင္ျဖစ္ပါသည္။
အမွန္၀န္ခံရလွ်င္ စာေရးသူကိုယ္တုိင္လည္း နုိင္ငံျခားေရာက္မွ မိမိသမုိင္းေၾကာင္းေတြက္ို ပုိျပီးသိရွိရေလသည္။မိမိနွင့္ ႏွိဳင္းယွဥ္၍ စာေပျမတ္နုိးသူ ကရင္ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားလည္း မိမိတုိ႔ရဲ႔ လူမ်ိဳးအေၾကာင္း၊သမုိင္းေၾကာင္းေတြကို နက္နက္ရွိဳင္းရွိဳင္း ေလ့လာသိရွိနုိင္ပါေစလုိ႔ ဆႏၵမ်ားျဖစ္ေပၚလ်က္ မိမိတတ္နုိင္သေလာက္၊ ေလ့လာႏုိင္သေလာက္ တင္ျပရျခင္းျဖစ္ပါသည္။
မူယံင့္ဖါန္


ဆက္ဖတ္ရန္...


ဘုိးပိုက္ဆံ

၁၈၆၆-ခုႏွစ္တြင္ ဘုိးပိုက္ဆံဆုိသူ ကရင္အမ်ိဳးသားတစ္ဦးသည္ ဗုဒၶ၀ါဒႏွင့္ ခရစ္ယာန္တုိ႔ ကရင္တုိ႔ရုိးရာ ကိုးကြယ္ယံုၾကည္မွဳတုိ႔မွ ေကာင္းႏိုးရာရာကို စုေပါင္း၍ ဘာသာသစ္တစ္ခုကို တည္ထြင္ခဲ့သည္။ကိုစံရီႏွင့္ ေတာင္ငူမွ ခလီဘုိးပါ ဆုိသူတုိ႔သည္လည္း အလားတူ ယံုၾကည္မွဳအသစ္ကို တည္ထြင္ခဲ့ၾကသည္။ခရီဘုိးပါ၏ ယံုၾကည္မွဳ အသစ္အဆန္းကို ေစာဂြန္ဆင္ဒီဘုိးမင္းက ဆက္ခံ၍ တုိးတက္ပ်ံ႕ပြါးေအာင္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။(ျမန္မာ့စြယ္စံုက်မ္း) ဘုိးပိုက္ဆံအမည္သည္ အမ်ားတင္စားေခၚေ၀ၚေသာအမည္ျဖစ္ပါသည္။ အမည္ရင္းမွာ ေစာဆာဖုိး၀ါး ျဖစ္သည္။

ေစာဆာဖုိး၀ါးထက္ ဘုိးပိုက္ဆံအမည္ကိုသာ လူသိမ်ားၾကသည္။သူသည္ သာမန္ေတာသူေတာင္သားတစ္ဦးအေနျဖင့္ မစြမ္းေဆာင္ႏုိင္ေသာ ဗုဒၶဘာသာႏွင့္ ခရစ္ယာန္ဘာသာကို ေပါင္းစည္း၍ ဘာသာသစ္တစ္ရပ္ကို ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ႏုိင္ခဲ့သူပင္ျဖစ္သည္။ သို႔ျဖစ္၍ သူ႔အမည္ကို ျမန္မာ့စြယ္စံုက်မ္းတြင္ ေဖၚျပျခင္းခံခဲ့ရသည္။ေစာဆာဖုိး၀ါး(ေခၚ) ဘုိးပိုက္ဆံသည္ ၁၈၆၆-ခုႏွစ္၊ျဗိတိသွ်တုိ႔ေအာက္ျပည္ေအာက္ရြာကို သိမ္းျပီးခါစ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး မတည္ျငိမ္ေသးေသာ ကာလ၌ ေပၚထြန္းလာေသာ အမည္ျဖစ္သည္။ထုိစဥ္က အမ်ားျပည္သူတုိ႔သည္ တစ္ဘက္တြင္ ေၾကာက္ရႊံ႕ျခင္းေဘးကို ရင္ဆုိင္ရေသာေၾကာင့္ ကိုးကြယ္အားထားမွဳကို ရွာေဖြၾကသည္။ထုိ႔ေၾကာင့္ ဘုိးပိုက္ဆံကို သိဒၶိေပါက္ေနေသာ ပုဂၢဳိလ္ထူးအျဖစ္မွတ္ယူကာ မူလနာမည္ေပ်ာက္ျပီး တစ္ေယာက္ကစ တစ္ရာ ဆုိသလုိ ဘုိးပိုက္ဆံဟု ေခၚတြင္သြားေတာ့သည္။ ဘုိးပိုက္ဆံ၏ မူလအေၾကာင္းရင္းခံေသာ ဘာသာမွာ ဗုဒၶဘာသာျဖစ္သည္။ေနာက္ပိုင္းတြင္ ဘုိးပိုက္ဆံသည္ လိမၼာပါးနပ္စြာျဖင့္ ျဗိတိသွ်တုိ႔ ေက်နပ္ေအာင္ ဗုဒၵဘာသာနွင့္ ခရစ္ယာန္ဘာသာကို ေပါင္းစည္း၍ ဘုရားတည္ျခင္း၊ ေက်ာင္းေဆာက္ျခင္း ဒါနအခန္းကို ေဆာင္ရြက္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ေစာဆာဖုိး၀ါး(ေခၚ) ဘုိးပိုက္ဆံကို ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၂၁၅-ခုႏွစ္တြင္ ေမြးဖြါးသည္။ မိဘႏွစ္ပါးမွာ ေစာေရႊရင္ေအးႏွင့္ ေနာ္နယိးေစးတုိ႔ျဖစ္ၾကသည္။ ေမြးခ်င္း ၅ ေယာက္ရွိသည့္အနက္ ေစာဆာဖုိး၀ါးသည္ တတိယေျမာက္ သားရတနာျဖစ္သည္။ ေမြးဇာတိမွာ ဖာပြန္ေတာင္တန္းေပၚရွိ နာခုိခီးရြာျဖစ္သည္။ ဘုိးပိုက္ဆံသည္ ေတာင္ေပၚေန ကရင္လူမ်ိဳးမ်ားကဲ့သို႔ သန္စြမ္းျခင္းမရွိဘဲ ေသးေသးသြယ္သြယ္ႏွင့္ ႏြဲ႔ႏြဲ႔ေနွာင္းေႏွာင္းပင္ျဖစ္သည္။ သို႔ျဖစ္၍ အရြယ္ေရာက္ေသာအခါ အျခားလူမ်ားကဲ့သို႔ ေတာင္ယာလုပ္ငန္းထက္ ရပ္ေ၀းအလုပ္သစ္တစ္ခုကို ရွာေဖြလုပ္ကိုင္ရန္ စိတ္အားထက္သန္ေနသည္။ အထူးသျဖင့္ စာေပကို ေလ့လာဆည္းပူးလုိသည့္ ဆႏၵမ်ား ျဖစ္ေပၚေနသည္။ တစ္ေန႔တြင္ ေတာထဲသြားရင္း မေျမွာ္လင့္ဘဲ ဆင္ျဖဴတစ္ေကာင္ ျမင္လုိက္ရသည္။ ဆင္ပိုင္ရွင္ ေစာသက္ေပါက သူ႔အတြက္ အတိတ္ေကာင္း နိမိတ္ေကာင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပေလသည္။
ဘုိးပို္က္ဆံေလာင္းလ်ာသည္ ဆင္ျဖဴကို ျမင္ရျပီးေနာက္ပိုင္း ဆင္တဲထမင္းခ်က္ အလုပ္ကထြက္ျပီး မိဘအိမ္တြင္ ျပန္ေနလုိက္သည္။ထုိစဥ္ ေစာသက္ေပါ ေျပာလုိက္ေသာ တစ္ေန႔တြင္ အမ်ိဳးသားအက်ိဳး၊ အမ်ားအက်ိဳးကို ထမ္းေဆာင္ရမည္ ဟူေသာ စကားကိုသာ ျပန္လည္ၾကားေယာင္ေနမိသည္။ထုိ႔ေၾကာင့္ မိဘမ်ားက သားစိတ္ခ်မ္းသာေစရန္ ေနာ္၀ါး အမည္ရွိ မိန္းကေလးနွင့္ အိမ္ေထာင္ခ်ေပးလုိက္သည္။ သို႔ရာတြင္ အိမ္ေထာင္ေရး ကံမေကာင္းအေၾကာင္းမလွ၍ သားဦးကို ေမြးဖြါးရာမွ ဇနီးသည္ ဆံုးသြားေလသည္။ ဤတြင္ ေစာဆာဖုိး၀ါးသည္ အိမ္ေထာင္ေရး သံေယာဇဥ္ျပတ္သြားျပီး မိဘႏွစ္ပါးကို ႏွဳတ္ဆက္ကာ ေရႊက်င္ျမိဳ႕ရွိရာ ေျမျပန္႔ေဒသသို႔ ဆင္းလာသည္။ ပထမတြင္ ေရႊက်င္ျမိဳ႕ရွိ ဗုဒၶဘာသာ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းတြင္ တည္းခုိကာ ဗုဒၶဘာသာစာေပမ်ားကို သင္ယူသည္။မၾကာမီ ဘုိးပိုက္ဆံေလာင္းလ်ာသည္ မိရုိးဖလာကိုးကြယ္ေသာ နတ္အယူ၀ါဒကို စြန္႔လြတ္ျပီး ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ဦးျဖစ္လာေလသည္။ ေစာဆာဖုိး၀ါးသည္ ပါရမီဓာတ္ခံရွိသူပီပီ သက္သတ္လြတ္စားသည္၊ ငါးပါးသီလ ေစာင့္ထိန္းသည္၊ အဓိဌာန္၀င္သည္။ထုိ႔ေၾကာင့္ ဘုိးပိုက္ဆံသည္ အံ့ၾသေလာက္ေအာင္ တုိးတက္ေျပာင္းလဲလာေလေတာ့သည္။

ဤသို႔ျဖင့္ ၁၈၆၆-ခုႏွစ္မွာပင္ မူလလူ၀တ္ကို စြန္႔၍ ၀တ္ျဖဴစင္ၾကယ္ကို ေျပာင္းလဲ၀တ္လုိက္သည္။ ေရႊက်င္ႏွင့္ ေက်ာက္ၾကီးအၾကားရွိ ေလခြ်န္ေတာင္ ႏွင့္ သက္ကယ္ေတာင္ေပၚသို႔ သြားေရာက္၍ သီလေစာင့္ထိန္းျခင္းစတဲ့ အလုပ္မ်ားကို ဆက္လက္က်င့္သည္။ထုိအခ်ိန္မွစ၍ ကရင္ျဗဟၼာစိုရ္အဖြဲ႔ကို ဦးေဆာင္ဖြဲ႔စည္းတည္ေထာင္လုိက္သည္။ထုိ႕ေၾကာင့္ လူအခ်င္းခ်င္း ေမတၱာထားႏုိင္ရန္ ျဗဟၼာစိုရ္တရားကို စတင္ေဟာေျပာ၊ေဆာ္ၾသလုိက္သည္။ေစာဆာဖုိး၀ါး၏ သတင္းသည္ ေတာမီးပမာ ရပ္ေ၀းရပ္နီးဆီသို႔ ပ်ံ႔ႏွံ႕သြားေတာ့သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ရပ္ေ၀းရပ္နီးရွိ အမ်ိဳးသားအပါအ၀င္ နယ္ရွိလူမ်ားအားလံုး ေလခြ်န္ေတာင္ေပၚသုိ႔ စုေ၀းေရာက္ရွိလာၾကသည္။ထုိအခ်ိန္မွစ၍ ဘုိးပိုက္ဆံဟု အမည္တြင္သြားသည္။
ဘုိးပိုက္ဆံကို မနာလုိသူတုိ႔က တိုင္ၾကားမွဳေၾကာင့္ ျဗိတိသွ်အစိုးရက ဖမ္းဆီးလုိက္သည္။ အျပစ္မရွိဘဲ အခ်ဳပ္က လြတ္လာျပီးေနာက္ ၁၈၈၂-ခုႏွစ္သို႔ေရာက္လွ်င္ သူ႕ေနာက္လုိက္မ်ားႏွင့္အတူ ေရႊက်င္ျမိဳ႕ နုိင္ငံျခားခရစ္ယာန္သာသနာျပဳအဖြဲ႔ထံ ၀င္ေရာက္ခုိလွံဳခဲ့ရသည္။ ၁၈၈၈-ခုႏွစ္သို႔ေရာက္လွ်င္ ဘုိးပိုက္ဆံႏွင့္ေနာက္လုိက္မ်ားသည္ ဖဒိုပေလာ(ေခၚ) ဖဒုိရြာၾကီးကို တည္လုိ္က္သည္။ဖဒိုရြာသည္ ေညာင္ေလးပင္ျမိဳ႕နယ္၊ ပိန္းဇလုပ္၏ အေနာက္ဘက္(၇)မုိင္ေက်ာ္အကြာတြင္ တည္ရွိသည္။

သာသနာျပဳအဖြဲ႔၏အကူအညီျဖင့္ ေျမဧကေပါင္း(၁၅၀၀၀)ကို ဂရမ္ရလုိက္သည္။ဘုိးပိုက္ဆံသည္ မူလျဗဟၼာစိုရ္အေျခခံတရားႏွင့္ ခရစ္ယာန္တရားကို ေပါင္းစပ္၍ ခရစ္ယာန္ဘာသာသို႔ ကူးေျပာင္းသြားေလသည္။ဘုိးပိုက္ဆံ၏ အယူ၀ါဒမွာ ဘာသာေပါင္းစံုမွ အေလးထားအပ္ေသာ ျဗဟၼစုိရ္အေျခခံတရားပင္ျဖစ္ပါသည္။ အလွဴဒါနျပဳရာတြင္လည္း တစ္ေခတ္တစ္ခါက ထင္ရွားေသာ ရေသ့ၾကီးဦးခႏၶီႏွင့္ တန္းတူေလာက္ရွိသည္ဟု ဆုိပါသည္။ ၁၉၁၂-ခုႏွစ္၊အသက္(၇၀)အရြယ္တြင္ ဘုိးပိုက္ဆံသည္ ဖဒုိရြာၾကီး၌ပင္ ထူးဆန္းစြာ ေပ်ာက္ဆံုးျခင္းႏွင့္အတူ ေသဆံုးသြားေလသည္။သို႔ရာတြင္ သူ႔ကို ၾကည္ညဳိေလးစားသူမ်ားက တစ္ေန႔တြင္ ဘိုးပိုက္ဆံျပန္လာဦးမည္ဟု ယံုၾကည္ေနဆဲျဖစ္သည္။

No comments: