ျမန္မာ့သမုိင္းအေပၚတြင္ ရွဳျမင္ၾကရာ၌ ပညာရွင္မ်ားအတြင္း၀ယ္ အျမင္နွစ္မ်ိဳးရွိသည္။ တစ္မ်ိဳးမွာ အမ်ိဳးသားပညာရွင္အျမင္ျဖစ္၍ တစ္မ်ဳးိမွာ ႏုိင္ငံျခားပညာရွင္အျမင္ျဖစ္ပါသည္။ အမ်ိဳးသားသမုိင္းအျမင္ဘက္တြင္ ဆရာၾကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မွိဳင္းမွ အစျပဳ၍ ဆရာၾကီးမ်ားျဖစ္ၾကေသာ ဦးဘုိးလွ၊ ဦးသာျမတ္၊ သူရိယဦးသိန္းေမာင္၊ ပါေမာကၡဦးေအးေမာင္(တကၠသိုလ္ေမာင္သန္႔စင္)၊
ဒဂုန္ဦးလွေဖႏွင့္ ဦးသိန္းေဖျမင့္တုိ႔ ပါ၀င္ၾကသည္။ႏုိင္ငံျခား သမုိင္းအျမင္တြင္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ အေရွ႕ဖ်ားသမုိင္းဌာနမွ ပါေမာကၡ မစၥတာ လုစ္(ဆရာၾကိး လုစ္)ႏွင့္ တပည့္မ်ား ပါ၀င္သည္။
ယင္းအမ်ိဳးသားသမုိင္းအျမင္ႏွင့္ ႏုိင္ငံျခားသမုိင္းအျမင္၌ အဓိက ကြဲလႊဲသည့္အခ်က္မွာ `ျမန္မာအစ တေကာင္းက`ႏွင့္` ျမန္မာအစ ေက်ာက္ဆည္က` အယူအငင္ အျမင္ျခားနားမွဳပင္ ျဖစ္ပါသည္။
ကရင္ရာဇ၀င္ဆရာၾကီး ဦးပညာသည္ ကရင္ရာဇ၀င္စာအုပ္ကို ေရးသားရာတြင္ အထက္ေဖာ္ျပပါ အမ်ိဳးသားသမုိင္းအျမင္ေပၚတြင္ ေျခစိုက္၍ ေရးသားထားသည္။သို႔ျဖစ္၍ ကရင္ရာဇ၀င္ ဦးပညာသည္ `ျမန္မာႏုိင္ငံ ဗုဒၶဘာသာ သာသနာ၀င္` ႏွင့္လည္း ဆက္စပ္ေနျပန္သည္။
ကရင္ရာဇ၀င္ဆရာၾကီး ဦးပညာသည္ သထံုဇာတိသား ကရင္လူမ်ိဳးတစ္ဦးလည္း ျဖစ္သည္။ အထူးသျဖင့္ ပိုးကရင္ လူမ်ိဳးျဖစ္သည္။ ဦးပညာသည္ သူ၏ ကရင္ရာဇ၀င္စာအုပ္၌ ပိုးကရင္ကို (တလုိင္းကရင္-မြန္ကရင္)ဟူ၍၄င္း၊ စေကာကရင္ကို (ဗမာကရင္)ဟူ၍၄င္း၊ ေကြကရင္ႏွင့္ ရွမ္းကရင္ကို( ၾကက္ဖုိးၾကီး) ရာဇ၀င္ႏွင့္ ဆက္စပ္ေနေသာေၾကာင့္ ကရင္နီ(ကယား)ကို ဆုိလုိဟန္ရွိေပသည္။
ဆက္ဖတ္ရန္...
ကရင္ရာဇ၀င္ေရးသားသူ ဦးပညာသည္ မူလက ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ဘုန္းေတာ္ၾကီးတစ္ပါး ျဖစ္ပါသည္။ ရဟန္းဘ၀တြင္ ကရင္ရာဇ၀င္ကို ေလ့လာလုိက္စားခဲ့သည္။ လူ၀တ္ေၾကာင္ဘ၀၌
ယင္း ကရင္ရာဇ၀င္စာအုပ္ကို ပံုႏွိပ္ထုတ္ေ၀လုိ္က္ျခင္းျဖစ္သည္။ထုိ႔ေၾကာင့္ ဦးပညာသည္ ကရင္ရာဇ၀င္ဆရာၾကီး ျဖစ္လာေလသည္။
ကရင္ရာဇ၀င္ဆရာၾကီး ဦးပညာသည္ ကရင္ရာဇ၀င္ကို ေရးသားျပဳစုရာတြင္ အမ်ိဳးသားသမုိင္းပညာရွင္မ်ား အကုိးအကားျပဳသည့္အတုိင္း `ရွမ္းမ်ိဳး၊ တႎသာ၊ ျမန္မာသတၱ၊ မြန္သံုး၀ႏွင့္၊ ဧကစြန္းကယ္။ ေျခာက္ဆယ္ကုလား၊ ရာ့တစ္ပါး´ဟု လူမ်ိဳးတစ္ရာ့တစ္ပါးကို၄င္း၊ `သက္ႏွင့္ရခုိင္၊ ႏွုိုင္းျပိဳင္ေတာင္သူ၊ ပ်ဴကမး္ယံေယာ၊ ထား၀ယ္ေနွာက၊ မ်ိဳးသတၱ`ဟု မွန္နန္းရာဇ၀င္ၾကီးကို ကိုးကား၍ ေရးသားျပဳစုခဲ့သည္။`ကရင္သဒၵါ ျဖစ္ေပၚလာပံု၊ ကရင္မ်ိဳးႏြယ္စုမ်ားအေၾကာင္း၊ ကရင္လူမ်ိဳးမ်ား၏ ေဒသႏွင့္ ၀ံသ` စသည္တုိ႔ကို `ဇာတ္ပႏၷက္` ရုိက္ႏွက္ျပထားေပသည္။ထုိ႔ျပင္ ကရင္ရာဇ၀င္ဆရာၾကီး ဦးပညာသည္ ယင္းရာဇ၀င္စာအုပ္ကို မည္သို႔မည္ပံု ၾကိဳးပမ္းအားထုတ္၍ ရွာေဖြေဖာ္ထုတ္ခဲ့ရပံုမ်ားကိုပါ သူ၏ ကရင္ရာဇ၀င္နိဂံုးပိုင္းတြင္ စိတ္၀င္စားဖြယ္ ရုိးသားစြာပင္ ေရးသားထားေလသည္။
ျမန္မာသကၠရာဇ္(၁၂၇၀)ျပည့္ႏွစ္ နတ္ေတာ္လအတြင္း ေမာ္လျမိဳင္(က်ိဳကၡမီ ဒီစၾကိတ္) ေကာ့ကရိတ္ျမိဳ႕သုိ႔ ကြ်နု္ပ္တုိ႔ ေရာက္ခဲ့တဲ့အခါ ငယ္စဥ္က မိတ္ေဆြေဟာင္းမ်ား ျဖစ္ဖူးေသာ ၄င္းေကာ့ကရိတ္ျမိဳ႕ အေရွ႕ေတာင္(၃) မုိင္ခန္႕ေ၀းေသာ အရဒ္ျမိဳ႕ေဟာင္းရြာေက်ာင္း၌ ေနေသာ ရဟန္းသိကၡာ(၂၅) ၀ါရ ဦးနႏၵမာလာ အမည္ရွိေသာ ေက်ာင္းထိုင္ဘုန္းေတာ္ၾကီးက ဖိတ္ေခၚသျဖင့္ အေပါင္းအေဖာ္တုိ႔ႏွင့္တကြ ျမိဳ႕ေဟာင္းရြာေက်ာင္းသို႔ ေရာက္ၾကေလသည္။ဘုန္းေတာ္ၾကီးသည္ ပဲခူးျမိဳ႕ ဇုိုင္းဂႏုိင္းအရပ္တြင္ ရွမ္းလူမ်ိဳးအမိတို႔မွ ေမြးဖြါး၍ ၾကည့္ျမင္တုိင္စမ္းေခ်င္းအရပ္၌ ၾကီးျပင္းလ်က္ အရြယ္သုိ႔ေရာက္ေသာအခါ `ဒြါရ၀ါဒီဂုိဏ္း` တြင္
သာမေဏျပဳ၍ စာေပပရိယတ္ကို သင္ၾကားျခင္း၊ အသက္ျပည့္ေသာအခါ ရဟန္းျပဳ၍ မႏၱေလးသို႔ တက္ေရာက္လ်က္ ဘုရားေဟာ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားကို သင္ၾကားတတ္ေျမာက္ျပီးေနာက္ ေအာက္ျပည္သို႔ ျပန္ၾကြခဲ့သည္။ ဇာတိျဖစ္ေသာ ရွမ္းဒါယကာမ်ား ပင့္ဖိတ္သျဖင့္ ၄င္းျမိဳ႕ေဟာင္းသို႔ေရာက္ရွိ၍ ေက်ာင္းထုိင္အျဖစ္ သီတင္းသံုးေလသည္။
ထုိျမိဳ႕ေဟာင္းရြာေက်ာင္း၌ ကြ်နု္ပ္တုိ႔ေရာက္ၾက၍ ေနာက္ေန႔၌ပင္လွ်င္ ေဒါနေတာင္တန္းၾကီးႏွင့္ ဆက္စပ္လ်က္ရွိေသာ ေတာင္ငယ္တစ္ခုေပၚသို႕ အလုိရွိေသာ ပစၥည္း၀တၳမ်ားကို ရွာေဖြရန္၊ ေဒသႏၱရဗဟုသုတျဖစ္ေစရန္ တက္ၾကေလရာ ေတာင္ေပၚသို႔ေရာက္ေသာအခါ ျမိဳ႕ရုိးက်ံဴးေဟာင္းမ်ားႏွင့္ျပည့္စံုေသာ ျမိဳ႕ေဟာငး္၊ျမိဳ႕ပ်က္ၾကီးတစ္ခုကို ေတြ႕ျမင္ရ၍ ထုိျမိဳ႕ေဟာင္း၏ အေၾကာင္းအရာတုိ႔ကို ေမးျမန္းေသာအခါ ထုိရြာမွ လုိက္ပို႔ၾကသူမ်ားကနွင့္ ေက်ာင္းထုိင္ဘုန္းေတာၾကီးတုိ႔က ေျပာျပသည္မွာ ဤျမိဳ႕ေဟာင္းၾကီးေၾကာင့္ ဤရြာကိုလည္း ´ျမိဳ႕ေဟာင္းရြာ`ဟု ျမန္မာလုိေခၚေၾကာင္း၊
ေရွးအခါက ကရင္လူမ်ိဳးနန္းစံေနထုိင္ဖူးေသာ ကရင္မင္း၏အေၾကာင္းအရာ ရာဇ၀င္မ်ား အေထာက္အထားရွိပါသလားဟု ေမးျမန္းေသာအခါ ေက်ာင္းဒါယကာၾကီး `ဦးဣႏၵ` ၏ အထံ၌ ပအူ(ပအုိ႔) ေတာင္သူဘာသာျဖင့္ ဤျမိဳ႕ေဟာင္း၏ ရာဇ၀င္ရွိေၾကာင္းကို ေျပာျပသျဖင့္ ေတာင္ေပၚျမိဳ႕ေဟာင္းမွ ဆင္းၾက၍ေက်ာင္းဒါယကာၾကီး ဦးဣႏၵထံ သို႔ သြားေရာက္ေမးျမန္းေလရာ ရွမ္းျပည္ `မုိင္းခုိင္း` ျမိဳ႕မွလုပ္ေသာ စကၠဴအျဖဴေပၚတြင္ မွင္နက္ျဖင့္ ပအူ(ပအုိ႕)ေတာင္သူဘာသာ အကၡရာစာျဖင့္ ေရးသားထားေသာ အလ်ားအရွည္ေပ တစ္ေတာင္ခန္႕၊ အနံ(၁၄) လက္မခန္႕၊ စာရြက္ေရ (၁၉)ရြက္ကို ဖ်င္ထည္ျဖင့္ မ်က္ႏွာဖံုးျပဳလ်က္ လိပ္ထားေသာကရင္ရာဇ၀င္ကို ျပသေလသည္။
၎ကရင္ရာဇ၀င္သည္ ႏွစ္(၂၀)ခန္႔ အသံုးမျပဳဘဲ ရွိခဲ့ရာ (၁၂၈၈)ခုႏွစ္ေလာက္မွ ကရင္လူမ်ိဳးတုိ႔သည္ နုိးၾကားထၾကြ ရွိလာသျဖင့္ ကရင္ရာဇ၀င္အလုိရွိေၾကာင္း သိရွိရ၍ ယခုအခါ ေမာ္လျမိဴင္ျမိဳ႕ ၾကံခင္းေက်ာင္းတြင္ ဂဏ၀ါစကပဌမစာခ် ဘုန္းေတာ္ၾကီး ကရင္လူမ်ိဳး ဦးဥတၱမက ေမးျမန္းျပန္သျဖင့္ (၁၂၇၀)ျပည့္ႏွစ္က ကူးယူရရွိေသာ ကရင္ရာဇ၀င္ရွိဖူးေၾကာင္းေျပာျပ၍ ဘုန္းေတာ္ၾကီးက တုိက္တြန္းသျဖင့္ ၎ဘုန္းေတာ္ၾကီး၏ သမဂၢျဖစ္ေသာ ကရင္လူမ်ိဳးဆရာေတာ္ ေနာင္တမန္ဘုန္းေတာ္ၾကီး၊ ျမပတုိင္ဘုန္းေတာ္ၾကီး၊ ေရပူဘုန္းေတာ္ၾကီး၊ ေနာင္လံုနယ္ ျမေပဘုန္းေတာ္ၾကီး၊ ဒံုရင္း ျမိဳ႕ေဟာင္းေနရာ ရြာေက်ာင္းဘုန္းေတာ္ၾကီး စေသာ ကရင္လူမ်ိဳးဆရာေတာ္ၾကီးမ်ားက ေလွ်ာက္ထားတုိင္ပင္၍ ထုိကရင္ရာဇ၀င္က်မ္းေဟာင္းကို ျပဳစုလ်က္ ေရးသားလိုက္ေပသည္။ ယင္းသို႔ျဖင့္ ကရင္ရာဇ၀င္ဆရာၾကီး ဦးပညာသည္ ကရင္ရာဇ၀င္စာအုပ္ကို အျပီးသတ္ တုိင္ဆုိင္ညွိႏွဳိင္း ျဖည့္စြက္ကာ အျပီးသတ္ ကရင္ရာဇ၀င္စာအုပ္ျဖစ္ေလသည္။ ထုိသ္ုိ႔ေရးသားရာ၌ ကိုးကားအေထာက္အကူျပဳသည့္ စာအုပ္ အေရအတြက္ေပါင္းမွာ (၂၀)ေက်ာ္မွ် ရွိေလသည္။
စာေရးဆရာ ေမာင္စင္ၾကယ္ ေရးသားထားေသာ ျမန္မာျပည္ခ်စ္ ကရင္အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္မ်ား စာအုပ္မွ
ေကာက္နွဳတ္ေဖာ္ျပပါသည္။
No comments:
Post a Comment