၂၇၄၈ -ခုႏွစ္ ကရင္ႏွစ္သစ္ကူးေန႔ကို ကိုးရီးယားႏုိင္ငံတြင္ က်င္းပၾကပံု..

ႏုိင္ငံအသီးသီးတြင္ အေ၀းေရာက္ ကရင္အမ်ိဳးသားမ်ား၊ လူငယ္ေမာင္မယ္မ်ားတုိ႕သည္ မိမိတုိ႔ အမ်ိဳးသားႏွစ္သစ္ကူးေန႔ကို မိမိတုိ႔ တတ္နိုင္သေလာက္ စည္းကားသိုက္ျမိဳက္စြာ က်င္းပၾကသည္။
မိမိတုိ႔၏ ဘုိးဘြားအေမြအႏွစ္မ်ား၊ အမ်ိဳးသားလကၡဏာမ်ား မေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းသည့္အေနျဖင့္
တစ္ႏွစ္တစ္ခါ က်ေရာက္သည့္ ကရင္အမ်ိဳးသားႏွစ္သစ္ကူးေန႔ကို ကုိးရီးယားႏုိင္ငံေရာက္ ကရင္အမ်ိဳးသားမ်ားက ႏွစ္သစ္ကူးေန႔ က်င္းပၾကပံု အခ်ိဳ႕ျဖစ္ပါသည္။ ဤကဲ့သို႕ မိမိတုိ႔ အမ်ိဳးသားတာ၀န္ကို
အေမ့အေလ်ာ့ဘဲ က်င္းပနုိင္ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ကရင္တစ္ဦးအေနျဖင့္ ၀မ္းသာမဆံုး ဂုဏ္ယူမိပါသည္။..
ဤဓာတ္ပံုကို မ်ိဳးခ်စ္ကရင္ ဘေလာ့မွ ကူးယူေဖၚျပပါသည္..။

´ဖႜဳံလိက္လာဲဆု္ဃွဴ.ဃွင္´

စင္႓ုိ၀္ခါန္.ပု္ယာန္တႜာအၥာသယ္လ၀္ဖႜဟ္ထဆု္ခႜာင္႓းဆာင့္ေ၀့ေဍပု္ဖႜဳံယွင္လိက္လာဲသီးလု္ဖး
`လိက္လာဲဆု္ဃွဴ.ဃွင္`ယုိ၀္ဖႜဟ္ထင္းဏင္.႓ႜင္ဍာ္ေအးဏွ္
တႜာအၥာသယ္ေက၀္လ၀္ဖႜဟ္အွ္၀ယ္ထီ့ဆာေဆ၀္လွ္၊
ခါန္.မူ.ႏုက္တႜာအၥာသုေတသီ(ပ၀္.တႝာ့)လု္ဖးအု္သီးေ၀့ဟွယ့္ထံင္ခါန္.ပု္ယာန္
ခါ့ဍးအုိ၀္ဖႜဳံယွင္ဆုိဒ္ထုိင့္ဍြယ္ဖုိင္ဏွ္`လိက္လာဲအွ္ဏင္.မိင္ေအးဏွ္ေက၀္လ၀္ဖႜဟ္ထ၀ယ္အွ္ေ၀့လွ္။

လာဏင့္သီးဖီ့ဖူ`့အု္ဆုိ၀္ဆုိ၀္ခါ့ဍးအု္ိ၀္ဆု္ေက၀္ဏါင္းဍံင္ဆု္`လိက္`အု္ဖႜံင္အွ္၀ယ္
ထီ့ဆာဏွ္ယွာ.ဆု္ခႜာင္အွ္၀ယ္ဏင့္သီးဍဳဂ္ဏဲသာသီ့ကဲဏင္.႓ႜင္ဍာ္ေအး ေၿခံဏိင္း ၁၈၃၀-ဍးအုိ၀္`ဒုဂ္တာ၀ိက္`ပၱံင္ေဖွ္ယွင္႓ါယြာလိက္လု္မိင္ဟွံင္
ေၿခံဏိင္း ၁၈၄၀-ခါ့ဏွ္ ဒုဂ္တာ `ဘေရတုိင္` အင္းတာင္ေဖွ္ဍ၀္
ဖႜဳံ႓ါယြာလိက္လု္္္္္္္္မိင္ဍ၀္ေဆ၀္.လွ္။ေခါ၀္လာအြာခီအု္ခါ့ဏွ္ဆု္ေဖွ္ဟွာင္.ေဖွ္႓်ာအွ္ေ၀့အု္ေခါဟ္က်ံင္
ယွင္လိက္ယုိ၀္ထင္းထ၀့္ထံင္ေ၀့ဆီ့ထ၀္ဖႜဳံမူ.ႏုက္လိက္ဏွ္ထံင္ေ၀့ႏုဲ႕ထ၀္ ေဆ၀္.ဏွ္
ေသွ္ယာ့႓းေဆ၀္.လွ္။

ခီ့အင္းလယ္ထင္းသာလု္ဆင့္ ဆု္အင္းဃွဴ`့ထုဂ္ဖႜဟ္ထင္းထာင္ဖႜဳံယွင္လိက္လာဲ
သယ္တာ. လိက္လာဲအကၡရာ (၁၀)မိင္ဖႜဟ္ထင္းအွ္၀ယ္ဏွ္ ဍး႓းေဆ၀္.လွ္။
႓ုိ၀္ဏါင္းယုိ၀္ ဆူ`့ေက၀္လိက္အု္ဖႜံင္သုိင့္မိင္ -ယွင္႓ါယြာ၊ ဖႜဳံမူ.ႏုက္လိက္ ေဍ
ဖႜဳံမူ.ထင္း(လိက္ထူ`့လီ) သီးလု္ဖး သံင္းေလာဟ္မာေလာဟ္က်ံင္.ေဖါဟ္သး ဆု္
ပႜယ္တ၀္အွ္ေ၀့ယုဂ္လွ္။

ဆက္ဖတ္ရန္...

လိက္ခင္းထာ္ လိက္လု္ဆင့္ လိက္ဏီ့ဆင့္ေဍလိက္သုိင့္
ဆင့္လိက္အုဂ္သယ္ဏွ္လွ္။လိက္ထူ`့လီယုိ၀္ ေခါ၀္လာအြာ ခီအု္ခါ့ဍးဏွ္ ဆု္ေဖွ္ဟွာင္.ေဖွ္႓်ာလု္အွ္႓း
အု္ေခါဟ္က်ံင္ ႓းအွ္လင္္႓ုိင္သာ လု္႓ႜင္ဏင့္သီး အင္းဃွဴ`့ထုဂ္ဖႜဟ္ထင္းထာင္အု္ဟွာင္.အု္ဖႜံင္ လု္႓ႜင္တာ
ေၿခံဏိင္း(၁၇၅၀) (ပု္ယာန္ ၁၁၁၁) ဍးအုိ၀္ လိက္ထူ`့လီဓ၀္္.သယ္အွ္၀ယ္လု္ `ရုက္လး` လံင္ ပု္ဍးကဲအးအးေလံအု္ေခါဟ္က်ံင္ခႜဳဂ္လု္ထံင္ဍာ္ဍးအု္ခါ့ဏွ္လိက္ထူ`့လီအွ္၀ယ္ယုဂ္ယုိ၀္ ေသွ္ယာ့႓းလွ္။
`ဖႜဳံ ယွင္သယ္အွ္ဏွ္လိက္အွ္၀ယ္ ဏင္.မိင္ဍာ္ေအးး´ ယို၀္ လင္ဆု္ဏယ္ေအးလွ္။ ေခါ၀္လာအြာခီ အု္ခါ့ဍးအုိ၀္ အု္ုသီးေ၀့ေဖွ္ဟွာင္.ေဖွ္႓်ာလိက္လာဲသီးလု္ဖး ထင္းထ၀့္ေဍာဟ္ယွာ.ထင္းသုိ၀္ ဆု္ေဖွ္ဟွာင္.ေဖွ္႓်ာ လု္ေဏ၀္.႓းလိက္လာဲ ေ႓့လိက္ထူ`့လီသီးလု္ဖး ႓းအွ္သူးလင္သာ လု္္သိင္း၀းဖင့္လး လု္သိင္းတႜာ့ဖုိင္
ပု္ဍး႓းအု္ေခါဟ္က်ံင္ ပု္ဖႜဳံယွင္လိက္လာဲ မု္တာ္ေလ၀္လု္ယာ့ခါ့္ မု္႓းအွ္ေကွ္သၱာ္
ေဍာဟ္ေဍာဟ္ေလံလွ္။
ဆုိဒ္လု္ဆုိဒ္အု္ဍြယ္ဖုိင္ လိက္ေအအွ္အးမိင္ေဆ၀္.အုိ၀္ ဆု္ဃွဴ`့ဃွင္သီး
မု္ဖႜဟ္ထင္းယ၀့္မြာဲေအးလွ္။ လု္မိင္လု္မြာဲလု္မိင္ မု္အွ္ေ၀့့လွ္။ စင္႓ို၀္ ေ႓့ဆုိဒ္ေဖါဟ္
ဆု္ဃွဴ`့ဆု္ဃွင္ မု္ဖႜဟ္ထင္းသုိ၀္ `လိက္လာဲကုံလြာဲသီးလု္ဖး မု္႓းသံင္း႓ံင္လင္မု္႓း
ထုဂ္ဖႜဟ္ထင္း`လိက္လာဲဆု္ဃွဴ`့ဃွင္`(စာေပညီညြတ္ေရး) ဆု္သုဂ္ကႜယ္ေဍ ဆု္
ဖၚဆု္မာလု္ဖးဏွ္ေဆ၀္.လွ္။
လိက္လာဲကုံလြာဲေဖါဟ္သီးလု္ဖး ဖံင္းကိက္စူး တာ္ေလ၀္မ၀့္မွ္ မု္ကဲထင္းယ၀့္ လု္မြာဲ႓းဏင့္သီး
မု္႓းအင္းဃွဴ`့ထုဂ္ဖႜဟ္အု္ဖႜံင္လွ္။ ဟု္စၚေ၀့`ဆုိဒ္ေဖါဟ္လိက္´(အမ်ဳိးသားစာေပ) ယုိ၀္ ႓းဆာင့္ေဍ ဆုိဒ္ဂမႜဳိင္.
ဖႜဳံယွင္႓ါယြာ ႓ါသဃၤာကုိ၀္ဟွာေဍလွ္။ ကါင္ကါင္ခ၀့္ခ၀့္မု္အွ္ေ၀့ဍာ္အု္ေခါဟ္က်ံင္
`ဆုိဒ္ဆု္ဃွဴ`့ဆု္ဃွင္´အု္ဟွင္. မု္ကဲမု္ဖႜဟ္ထင္းမြာဲေအး။
စင္႓ုိ၀္ ဖႜဳံယွင္လိက္လာဲကုံလြာဲသီးလု္ဖး ဆုိဒ္ဆု္ဃွဴ`့ဃွင္ မု္ေဏ၀္.မု္ဖႜဟ္ထင္းကဲသုိ၀္ဏွ္ `ဆုိဒ္ေဖါဟ္လိက္´
အုိ၀္ ယ္ုုေယာ၀္.စုိ၀္လာ.ဟွံင္ဍ၀္ ဖံင္းကိက္စူးတာ္ေလ၀္မ၀့္မွ္ ေအ.အွ္ထင္းေဆ၀္.မ `ဆုိဒ္ေဖါဟ္လိက္´ အု္ဂုဏ္အု္ဟွင္.
မု္ဖႜဟ္ထင္းကဲေ၀့လွ္။ ထံင္ဏွ္သုိ၀္မ `ဆုိဒ္ဆု္ဃွဴ`့ဃွင္´မု္ဖႜဟ္ထင္းကဲသာ့ အု္ေခါဟ္က်ံင္ ႓းအု္ခါ့ မု္႓းကုက္ေကႜစုိဒ္ လင္႓းအု္တာမြာဲေ၀့ဏု္သီး ပု္သီးကုိ၀္ဟွာလွ္။

မာန္းစ၀္ေဌးယွိင္

အနာဂတ္ကို ၾကိဳျမင္သူ……

နက္စ္ရက္ဒင္ဟာ သူ႔ရဲ႕ဥယ်ာဥ္မွာ သစ္ပင္ေပၚတက္ျပီးေတာ့ သစ္ကိုင္းေတြကို ျဖတ္ေနပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ လမ္းသြားလမ္းလာ တစ္ေယာက္က သူ႔ကိုေတြ႔ျမင္သြားျပီး … ေဟ့လူ…ခင္ဗ်ား သစ္ကိုင္းကို အဲဒီလုိ မျဖတ္နဲ႔၊ ခင္ဗ်ား ဒီလုိသာ ဆက္ျဖတ္ေနရင္ ေအာက္ကိုျပဳတ္က်လိမ့္မယ္. လုိ႔ ေျပာလိုက္သတဲ့.။
သူ႕ကို ဘာေၾကာင့္ အဲဒီလုိေျပာလိုက္တာလဲဆုိရင္ သူသစ္ကိုင္းျဖတ္ပံုက ကိုးယုိးကားယားနုိင္ျပီးေတာ့ သစ္ပင္ရဲ႕ ပင္စည္ဘက္ကို မေနဘဲ သစ္ပင္ရဲ႕ အကိုင္းဖ်ားဘက္ကို ခြထုိင္ျပီး ျဖတ္ေနလုိ႔ပါပဲ..။
နက္စ္ရက္ဒင္က ဘာမျပန္ွမေျပာဘဲ သူက ဒီလိုညည္းညဴလိုက္ေသးတယ္…ဒီလူဟာ အလုပ္မလုပ္ဘဲ သူမ်ားရဲ့ အျပစ္ေတြကို လိုက္ေျပာတဲ့ ေတာ္ေတာ္မုိက္မဲတဲ့လူပဲ..၊ဘယ္သူက အလုပ္လုပ္ျပီး..ဘယ္သူက အလုပ္မလုပ္ဘူးဆုိတာ အျခားလူေတြကို သြားေျပာပါလား….တဲ့။ မၾကာခင္ မိနစ္ပိုင္းမွာပဲ နက္စ္ရက္ဒင္က သစ္ကိုင္းနဲ႔တကြ ေအာက္ကို ျပဳတ္က်ပါေလေရာ…. အုိမုိင္ေဂါ့…လုိ႔ ေအာ္ျပီး ထုိင္ငိုေတာ့တာပဲ…။
ေနာက္ သူက ကမန္းကတန္းထျပီး....ဟာ...ဒီလူက အနာဂတ္ကို ၾကိဳသိတဲ့လူပဲ..ငါျပဳတ္က်မယ္ဆုိတာ ၾကိဳသိေနတယ္.. .ငါ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ အသက္ရွည္ေနရဦးမလဲဆုိတာ သူ႕ကို သြားေမးဦးမွပဲ ဆုိျပီး လုိက္သြားေပမဲ့လည္း ဟုိလူက မရွိေတာ့ပါဘူး…..။

Intermediate story for reproduction(1) မွ ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ျပန္ဆုိပါသည္..။

သင္ေနထုိင္ရာ ေက်းဇူးကမၻာ...

သင့္ကို ထိခိုက္နစ္နာေစသူအား ေက်းဇူးတင္ပါ၊
သူက သင့္ကို စိတ္ဓာတ္ၾကံ့ခုိင္ေစရန္ ကူညီေပးသည္။
သင့္ကို လွည့္ျဖားသူအား ေက်းဇူးတင္ပါ၊
သူက သင့္ထုိးထြင္းသိျမင္မွဳကို တုိးျမင့္ေစသည္။
သင့္ကို ရုိက္ႏွက္သူအား ေက်းဇူးတင္ပါ၊
သူက သင့္ဘ၀အခက္အခဲမ်ားကို ေလ်ာ့ပါးေစသည္။
သင့္ကို စြန္႔ခြါသူအား ေက်းဇူးတင္ပါ၊
သူက သင့္အား လြတ္လပ္မွဳကို သင္ၾကားေပးသည္။
သင့္ကို ေႏွာင့္ယွက္သူအား ေက်းဇူးတင္ပါ၊
သူက သင့္လုပ္ေဆာင္ႏုိင္စြမ္းကို အားျဖည့္ေပးသည္။
သင့္ကို ကဲ့ရဲ႕ရွဳတ္ခ်သူအား ေက်းဇူးတင္ပါ၊
သူက သင့္ဥာဏ္ကညာႏွင့္ သမာဓိကို တုိးပြါးေစသည္။
သင္၏ ေအာင္ျမင္မွဳခုိင္မာေစရန္ အေထာက္အကူျပဳသူမ်ားကို ေက်းဇူးတင္ပါ….။

ေစာလွထြန္း

သမီးတစ္ေန႔ ျပန္လာမယ္…

အမိအဖကိုလႊမ္း ေက်ာင္းအုိၾကီးကိုလႊမ္းေမွ်ာ္ေငး
လြယ္အိတ္ေလးကို ေပြ႔ပိုက္လုိ႔ သမီးငိုရွဳိက္မိခဲ့တယ္။
အလုပ္အကိုင္နဲ႔ ႏုိင္ငံရပ္ျခားကို ေရာက္ေပမယ့္
သမီးေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့ ရြာလမ္းကေလး ျပန္လုိ႔ေတြးရင္း
ခေရပြင့္ေလးေတြေၾကြ မုိးေရနဲ႔ လိမ့္လူး
မဖူးခင္ ၾကိဳတင္ပန္ခ်င္တဲ့ သမီးဆႏၵ
အေ၀းက လႊမ္း၊ လႊမ္းေပမယ့္ အားတင္း
ငါျပန္လာတဲ့ နံနက္ခင္းေနရာင္အ၀င့္မွာ
ခေရပန္းေတြ ပြင့္ရမယ္..အမုိး အေမရယ္
ရြာရုိးမွာ နားပန္းဆံနဲ႔ သမီးခေရပန္ခ်င္တယ္..။
ဒီလုိနဲ႔ ဘ၀တူ အမိအဖေ၀းၾကတဲ့
တုိင္းရင္းေဆြ ေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ ဆႏၵေတြ ဖလွယ္
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ႏွီးေႏွာရင္း
ဘ၀အေမာကို ၾကိတ္မွိတ္ ေျဖသိမ့္ျပီးေတာ့ေနရတယ္….။
သမီးလႊမ္းရင္ သူတုိ႔လည္းလႊမ္း
သမီးလည္းလႊမ္း တစ္စိတ္တစ္၀မ္းဖြဲ႔ေနွာင္တယ္..။
ဥေရာပ ႏွင္းဖြဲဖြဲမွာ..အမည္းအျဖဴအ၀ါ
အသားေရာင္ပေဒသာနဲ႔
မိတ္သဟာယ ေရြးဆုံဆည္းဖုိ႔
အမိအဖေ၀းတဲ့ သမီးတုိ႔နဲ႔ ေတြ႔ဆံုျပီး
က်န္းမာပါေစ..ခ်မ္းေျမ႕ပါေစ
ေဘးရန္ကင္းပါေစ..လုိ႔ ေမတၱာသြန္းေလာင္း
ဆုေတာင္းျခင္းႏွင့္အတူ..သူရိယေနျခည္
ေရႊဖားစည္သံနဲ႔ ကရင္အလံ လႊင့္အထူမွာ
လက္ခုပ္ၾသဘာေပးၾကတယ္
ႏွစ္သစ္ႏွဳတ္ခြန္းဆက္ၾကတယ္…။
ဘယ္တုိင္းျပည္ေရာက္ေရာက္
ဘယ္ေဒသမွာေနေန သစၥာခုိင္မာ
အျပာ အနီ အျဖဴ ကရင္အလံထူလို႔
ျပည္သူေတြကို တုိင္တည္
ေနျခည္သစ္နဲ႔ ခ်စ္ၾကည္ၾကတယ္။
ခေရပန္းပန္ ကရင္အလံနဲ႔
သမီးတစ္ေန႔ျပန္လာမယ္….။
(ႏွစ္သစ္ဖားစည္သံနဲ႔ ကရင္အမ်ိဳးသားအလံလႊင့္ထူေသာ ႏုိင္ငံျခားေရာက္ ကရင္ညီငယ္ညီမငယ္မ်ားသို႔ အမွတ္တရ)

ေစာကိုျမင့္

ၾကီးမားဂုဏ္အင္ ဇြဲကပင္

သြင္ျပင္ခံ့ညား၊ ရင္အုပ္ကားႏွင့္၊
ဖြံ႔ထြားစြမ္းသန္၊ လက္ရံုးမာန္၀င္၊
ဇြဲကပင္သည္၊ ဖခင္ပံုလွ၊ ပီေပစြတည့္။
ခ်စ္ေသြးပိုမုိ၊ ျဖဴႏုိ႔ခ်ိဳသာ၊
တိုက္ေကြ်းရွာသည့္၊ မာတာမိခင္၊
ပံုရိပ္သြင္လွ်င္၊ ဇြဲကပင္အလွ၊
ေဖၚညြန္းျပထင့္။
မိဘရုပ္သြင္၊ ဇြဲကပင္သည္၊
ဖူးျမင္ၾကည္ညုိ၊ သဒၵါပုိကာ၊
သာသနာေရာင္၀င္း၊ ထိန္ျဖာလင္းေစ၊
ကရင္ေျမခြင္၊ အလွဆင္၍၊
ေႏြမုိးေဆာင္းတုိင္၊ ၾကံ့ၾကံ့ခံသည္၊
ရွင္သန္၀င့္ထည္၊ ဂုဏ္ယူဖြယ္တည့္..။

မန္းလံုထီ(လွဳိင္းဘြဲ)

THE VERY FIRST KAREN NEW YEAR DAY, BROCASTING SPEECH ,THE KAREN TODAY

This is an Historic Day. It is our first officially recognized National Day. It is a day of opportunity.We are emerging from isolation into the stream of national affairs. Our conviction that our two million Karens have a significant part of play Burma’s destiny.

We own our existence as a people not to organization or any political arrangements,but to certain distinctive qualities that have been given us. Our traits include simplicity, a love of music, honesty, steadiness and a sense of God. We believe that we can best keep and develop these characteristic in the free association with our people.

We are a Crisis.For us the choice lies between seeking protection through isolation or adventure active participation in the life of Burma.United ourselves, we could help to make, Burma a Nation. We are recognized that as leaders must be full committed to our country free from fear, personal ambition, racial and religious prejudice.

Today we recall our heritage, our ancient poet and prophets and our tradition of Ywa (God).We believe every individual,every home, every village has a place in the new advance. Progressive in thinking constructive in planning and courageous in living, we can share responsibility with our communities for the making of Burma united people.

Are we ready to this Karen’s New Year Day to put the best tradition of our people at the service of this whole country?

Sd/-San C. Po,Shwe Ba, Hla Pe,Sydney Loo Nee, Saw Pe Tha.
(1st, December 1938)
1st ,Thalay- Htaik Koppho-Pyatho 2678.

တို႔လူမ်ိဳး အျမင္က်ယ္ဖုိ႔လုိအပ္ေနျပီ….

ကရင္ႏွစ္သစ္ကူးဂဳဏ္ျပဳေဆာင္းပါး.....
တုိင္းရင္းသားလူမ်ိဳးမ်ားထဲတြင္ ကရင္လူမ်ိဳးသည္ ဒုတိယလူဦးေရအမ်ားဆံုးရွိေသာ တုိင္းရင္းသားလူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးပင္ ျဖစ္ပါသည္။ေယဘုယ်အားျဖင့္ ကရင္မ်ိဳးႏြယ္စု၀င္အားလံုးကို ကရင္လူမ်ိဳးဟုေခၚဆုိၾကေသာ္လည္း ေတာင္ေပၚေျမျပန္႔စေသာ ေနရာေဒသမ်ားတြင္ ျပန္႔က်ဲစြာေနထုိင္ၾကေသာ ဤလူမ်ိဳးစု၀င္မ်ားသည္ အဓိက မ်ိဳးႏြယ္စုႏွစ္ခုျဖစ္ေသာ (မုိထိ)ေခၚ ပုိးကရင္အႏြယ္၀င္မ်ားႏွင့္ (ဘာထိ)ေခၚ စေကာကရင္အႏြယ္တုိ႔မွ ေပါက္ဖြားလာၾကေသာ လူမ်ိဳးႏြယ္စုမ်ားပင္ျဖစ္ၾကသည္။ဤမ်ိဳးႏြယ္စုမ်ားသည္ ေျပာဆုိသည့္စကား၊ စာေပ၊ ၀တ္စားဆင္ယဥ္မွဳ၊ ဓေလ့ရုိးရာမ်ား၊ေဒသအလုိက္ကြဲျပားျခားနားမွဳမ်ား၊ အနည္းႏွင့္အမ်ားရွိေနၾကျခင္းေၾကာင့္ ကရင္(၁၂)မ်ိဳးဟူေသာ ေခၚေ၀ၚေျပာဆုိခ်က္မ်ား ရွိခဲ့ေပသည္။



အတိတ္ေခတ္ကာလမ်ား၌ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ေသာ သမုိင္းလမ္းေၾကာင္းမ်ားအရ ကရင္လူမ်ိဳးမ်ားအေပၚ၌ အာဏာလႊမ္းမုိးႏုိင္ခဲ့ေသာ လူမ်ားျခားမ်ားတုိ႔၏ ဓေလ့ထံုးတမ္းယဥ္ေက်းမွဳႏွင့္ ကိုးကြယ္ယံုၾကည္မွဳ၊ အယူ၀ါဒမ်ားသည္လည္း ကရင္လူမ်ိဳးမ်ားအေပၚ၌ အမွန္တကယ္လႊမ္းမုိးႏိုင္ခဲ့သည္။ ႏွစ္ပရိေစၦဒၾကာေညာင္းလာေသာအခါ၌ မိမိတုိ႔၏ပင္ကို္ယ္ယဥ္ေက်းမွဳ၊ ဓေလ့ထံုးတမ္းႏွင့္ အယူ၀ါဒမ်ားအျဖစ္ မွတ္ယူလာၾကသည္။

ဆက္ဖတ္ရန္...

ယင္းကဲ့သို႔ေသာ ျဖစ္ပ်က္ေျပာင္းလဲမွဳမ်ားသည္ ၾကာေညာင္း၍ အျမစ္တြယ္လာေသာအခါ ေဒသအစြဲ၊မိ်ဳးႏြယ္စုအစြဲ၊အယူ၀ါဒအစြဲစသည့္ အစြဲအလမ္းမ်ား မ်ိဳးႏြယ္စုတစ္ခုႏွင့္တစ္ခုအတြင္းမွာ ၾကီးထြားလာျခင္းေၾကာင့္ စည္းလံုးညီညြတ္ေသာ ကရင္လူမ်ိဳးၾကီးတစ္မ်ိဳးအျဖစ္ ရပ္တည္လာႏုိ္င္ျခင္း မရွိၾကသည္ကို ေတြ႔ရွိရေပမည္။ စည္းလံုးညီညြတ္မွဳမရွိေသာ လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳး၏ ဖြံ႕ျဖိဳးတုိးတက္မွဳႏွဳန္းသည္ ေႏွးေကြးေနမည္မွာ အံ့ၾသဖြယ္ရာမရွိပါ။
ထုိေၾကာင့္္ ၁၇၄၄-ခုႏွစ္ ကရင္အမ်ိဳးသားႏွစ္သစ္ကူးပဲြေတာ္ အထိန္းအမွတ္စာေစာင္ျဖစ္ေသာ
ကရင့္ေၾကးမံုတြင္ ပါရွိေသာ ကရင္ႏွစ္သစ္ကူးႏွင့္အတူ" အေတြးကို ဆန္႔ထုတ္ျခင္း "မွေဆာင္းပါးရွင္ မန္းေဌးရွိန္၏အဆုိအတုိင္း ျပန္လည္ေကာက္ႏွဳတ္ေဖၚျပရလွ်င္ ၁၈၈၁-ခုႏွစ္ ကတည္းက "ေဒါကလု" ေခၚ ကရင္အမ်ိဳးသားအသင္းၾကီးကို ဖြဲ႔စည္းတည္ေထာင္နုိင္ခဲ့ေၾကာင္း၊ ထုိစဥ္ကာလကတည္းက ကရင္အမ်ိဳးသားတုိ႔မွာ ေနရာေဒသျပန္႔ၾကဲစြာ ေနထုိင္ၾကျခင္း၊ စကား၊ စာေပႏွင့္ ကိုးကြယ္မွဳ ကြဲျပားျခင္းမ်ား ရွိေနျပီးျဖစ္သည္။ ေဒသအစြဲ၊ စကား၊စာေပႏွင့္ ကိုးကြယ္မွဳ အစြဲမ်ား အျမစ္တြယ္လာေနျပီးျဖစ္သည္။
ထုိအေျခအေနမ်ိဳးတြင္ ေဒါကလု အသင္းသည္ ကြဲျပားေနေသာ ကရင္လူ႔အဖြဲ႔အစည္းကို ဦးေဆာင္မွဳ အခန္းက႑ဖြင့္လွစ္၍ အမ်ိဳးသားဖြံ႔ျဖိဳးေရး၊ တုိးတက္ေရးကို ေဖၚေဆာင္လာခဲ့ရသည္။ကာလအတန္ၾကာခဲ့ျပီ။ ေခတ္အဆက္ဆက္ ေျပာင္းလဲခဲ့ျပီ။ စနစ္အမ်ိဳးမ်ိဳးကိုလည္း ျဖတ္သန္းခဲ့ျပီးျပီ၊ တာေ၀းအေျပးျပိဳင္ပြဲမွာ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔တစ္ေတြ အမ်ားႏွင့္ယွဥ္ျပီး ေျပးႏုိင္ခဲ့ပါရဲ့လား..။
ေနာက္မွာ အေ၀းၾကီး က်န္ရစ္ေနပါသလား..။အေျဖကေတာ့ ရွင္းပါသည္..။ဘယ္သူမျပဳ မိမိအမွဳ မဟုတ္ပါလား။သို႔ျဖစ္ပါ၍ ကရင္လူမ်ိဳးမ်ားသည္ ေရာက္ရွိေနေသာ အေနအထားမွာ "ပုိေနျမဲ က်ားေနျမဲ အတုိင္း" ဆက္လက္တည္ရွိေနၾကမွာလား..။
ဒါမွမဟုတ္ ေရာက္ရွိလာေသာအခ်ိန္အခါ၊ရရွိထားေသာ
အေနအထားႏွင့္ အခြင့္အလမ္းမ်ားကို တစ္မ်ိဳးသားလံုးအတြက္ အက်ိဳးရွိေအာင္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ၾကမည္လား..။
သူတစ္ပါးတုိ႔ ေဆာင္ရြက္ေပးတာကိုပဲ ေစာင့္ေမွ်ာ္လင့္ေနသူမ်ား ျဖစ္ေနၾကမွာလား …
စသည့္ေမးခြန္းမ်ားသည္ ကရင္လူမ်ိဳးမ်ားအတြက္ ေသခ်ာေရရာျပီး ဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္မွဳရွိေသာ အနာဂတ္ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္မ်ား ျပည့္၀လာေရးကို လုိးလားသူတုိင္း ၀ုိင္း၀န္းလက္တြဲ ေျဖဆုိၾကရမည္ျဖစ္ပါသည္။
လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳး၏ေနာက္ေၾကာင္းသမုိင္းကို ျပန္လည္ဆန္းစစ္ၾကည့္လွ်င္ ေခတ္ေဟာင္းသမုိင္းမွာ
အမ်ိဳးသားေရးကို ေဆာင္ရြက္ခဲ့ေသာ ေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ သူ႔ေနရာႏွင့္သူ ရွိခဲ့သလုိပါပဲ၊
ပါလီမန္ေခတ္မွာလည္း ထင္းရွားေသာ ကရင္ေခါင္းေဆာင္မ်ားစြာ ရွိခဲ့ပါသည္။
ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ေခတ္ေတြ ေျပာင္းလဲ၊စနစ္ေတြေျပာင္းလဲ၍လား..ေတာ့ မဆုိႏုိင္ပါ။ အမ်ိဳးသားေရးကို စြမ္းေဆာင္ေပးႏုိင္သူ ေခါင္းေဆာင္ဟူ၍ ညြန္ျပစရာ ထင္ထင္ရွားရွား မေတြ႔ရေတာ့ပါ..။ဘယ္လူမ်ိဳးတြင္ မဆုိ တစ္ေခတ္တစ္ခါတြင္ ထင္ရွားေသာ ေခါင္းေဆာင္ဟူ၍ ေခတ္အဆက္ဆက္မွာ ေပၚထြက္ေလ့ရွိပါသည္။ မွန္မွန္ကန္ကန္ ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ျဖင့္ ဦးေဆာင္မွဳျပဳနုိင္ေသာ ေခါင္းေဆာင္ေနာက္မွာ အမ်ားစုက
စည္းလံုးညီညြတ္စြာျဖင့္ အားေပးေထာက္ခံ့မွဳျပဳၾကလွ်င္ တုိးတက္ေသာ လမ္းေၾကာင္းေပၚသုိ႔ ေရာက္ရွိသြားၾကခ်ည္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။
ကရင္လူထုၾကီးတစ္ရပ္လံုးအေနျဖင့္ ၂၁-ရာစုအတြင္း၀ယ္ အလ်င္အျမန္တုိးတက္ေနေသာ
ကမၻာၾကီးႏွင့္ယွဥ္၍ အေတြးအေခၚ၊ အေျမွာ္အျမင္၊ စိတ္ေနစိတ္ထား၊ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္မွဳမ်ား က်ယ္ျပန္႔စြာတုိးတက္ေျပာင္းလဲျခင္း မရွိၾကလွ်င္ သူတစ္ပါးေနာက္မွာ အေ၀းၾကီးက်န္ရစ္ေနမည္မွာ ေသခ်ာလွပါသည္။သာဓကအားျဖင့္ ယေန႔ကမၻာၾကီးမွာ အဖြံ႔ျဖိဳးဆံုးအတုိးတက္ဆံုး ႏုိင္ငံၾကီးမ်ားစာရင္းတြင္ အေမရိကန္ႏုိင္ငံလည္း တစ္ႏုိင္ငံအပါအ၀င္ပင္ျဖစ္သည္။ အေမရိကန္ႏုိင္ငံသည္ ကမၻာေပၚတြင္ အတုိးတက္ဆံုးႏုိင္ငံဟုဆုိႏုိင္ပါသည္။ အေမကန္ႏုိင္ငံ၏ အေတြးအေခၚ၊အယူအဆ၊ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းေတြကို အတုယူစရာေကာင္းပါသည္။ အေမရိကန္အစုိးရ အဖြဲ႔အစည္းတြင္ ထိပ္တန္းရာထူးေနရာတြင္ ဘယ္လူမ်ိဳး၊ ဘယ္အမ်ိဳးအႏြယ္၊ ဘယ္ဘာသာ၀င္ေတြျဖစ္ရမည္ဟု စည္းကမ္းေတြ သတ္သတ္မွတ္မွတ္ မထားဘဲ အသားျဖဴသည္ျဖစ္ေစ၊ အသားမည္းသည္ျဖစ္ေစ၊ ဘယ္ဘာသာကိုပဲ ကိုးကြယ္ကိုးကြယ္ အရည္အခ်င္းျပည့္မွီလွ်င္၊ လုပ္ရည္ကိုင္ရည္ရွိလွ်င္ ဘယ္အေမရိကန္သားပဲျဖစ္ျဖစ္ ထုိက္တန္ေသာ အစိုးရရာထူးေနရာမ်ားကို ရရွိပိုင္ခြင့္ရွိပါသည္။ အခြင့္အေရးတန္းတူ ရရွိပိုင္ခြင့္၊ ခံစားပုိင္ခြင့္ရွိသည္။ အရင္က လူရာမသြင္းဘဲ အဖိအနိပ္ခံ ကပၸလီမ်ိဳးႏြယ္စုမ်ားသည္ပင္ ယေန႔ေခတ္တြင္ သမၼတရာထူးေတြ ရရွိေနၾကျပီးျဖစ္ပါသည္။ဤသည္ကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ အေမရိကန္လူမ်ိဳးတုိ႔၏ အေတြးအေခၚသည္ ေျပာင္းလဲေနေသာ ေခတ္ကာလႏွင့္ ေလ်ာ္ညီစြာ ေျပာင္းလဲတုိးတက္ေနသည္ကုိ ေတြ႔ရွိရမည္ျဖစ္သည္။
ေျပာင္းလဲေနေသာ အေတြးအေခၚမ်ားႏွင့္အတူ မွန္ကန္ေသာလုပ္နည္းလုပ္ဟန္မ်ားကိုလည္း အေကာင္အထည္ေပၚလာေအာင္ ၾကိဳးစားေဆာင္ရြက္ေနၾကျခင္းေၾကာင့္ ေကာင္းေသာအက်ိဳးေက်းဇူးမ်ားကိုလည္း ခံစားၾကရသည္။
ယေန႔ကရင္လူမ်ိဳးမ်ားသည္ ေခတ္ႏွင့္အညီ ဖြံ႔ျဖိဳးတုိးတက္လာေရးအတြက္ တစ္မ်ိဳးသားလံုးႏွင့္သက္ဆုိင္ေသာအေရးအရာကိစၥအ၀၀တုိ႔ကို တုိင္ပင္ေဆာင္ရြက္ေပးႏုိင္မည့္ ယခင္”ေဒါကလု” ကဲ့သုိ႔ေသာ အမ်ိဳးသားအသင္းၾကီးတစ္ခု ျပန္လည္ဖြဲ႔စည္းတည္ေထာင္ႏုိင္ၾကလွ်င္ ေကာင္းမည္ဟုယူဆရပါသည္။ျငိမ္းခ်မ္းေသာနည္းလမ္းျဖင့္ ယင္းကဲ့သို႔ေသာ အမ်ိဳးသားအသင္းၾကီးတစ္ခုကို ကရင္လူထုတစ္ရပ္လံုးက ၀မး္ေျမာက္၀မ္းသာစြာျဖင့္ ၾကိဳဆုိၾကမည္မွာ ယံုမွားသံသယမရွိပါ.။ အကယ္၍ ဤအသင္းၾကီးတစ္ခု တည္ရွိလာနုိင္ေသာအခါ ကရင္အမ်ိဳးသားတုိ႔အတြင္းမွ “မီးခဲျပာဖံုး”ဆုိသလုိ အရည္အခ်င္းရွိေသာ အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္မ်ားလည္း ျပန္လည္ေပၚထြက္လာနုိင္မည္ျဖစ္ပါသည္..။
ကမၻာေပၚရွိလူမ်ိဳးတုိင္းသည္ သူ႔သမုိင္း ႏွင့္သူ ရွိၾကသည္။ လူမ်ဳိးတစ္မ်ဳိးသည္ မိမိလူမ်ဳိး၏ သမုိင္းၿဖစ္စဥ္မ်ားကုိ သိရွိနားလည္ထားၾကဖုိ႔လုိအပ္ပါသည္။ ေခတ္ကာလသုံးပါးမွာ အတိတ္ေခတ္ကာလသမုိင္းကုိ သိရွိထားမွ မ်က္ေမွာက္ကာလမွာ ဘယ္လုိအေျခအေနမ်ိဳးေရာက္ရွိေနသည္၊ အနာဂတ္ကို ဘယ္လုိဘယ္ပံုနည္းျဖင့္ ေလွ်ာက္လွမ္းၾကရမည္ကို ျပင္ဆင္ထားနုိင္မည္ျဖစ္ပါသည္။ယေန႔ေခတ္ ကရင္အမ်ားစုတုိ႔သည္ မိမိတို႔၏သမုိင္းေၾကာင္းကို မသိရွိမနားလည္ၾကပါ။ အေၾကာင္းရင္းမွာ ကရင္လူမ်ိဳးမ်ား၏ ရာဇ၀င္သမုိင္းေၾကာင္းကို ေရးသားေဖၚျပေသာစာအုပ္မ်ားကို ယေန႔ေခတ္မွာ ရွာမေတြ႔နုိင္ၾကေတာ့ပါ။စာအုပ္စာေပႏွင့္ သမုိင္းကို တန္ဖုိးထား သိရွိနားလည္သူ လူတစ္ခ်ိဳ႕တုိ႔ဆီမွာသာ ကရင္လူမ်ိဳးႏွင့္ပတ္သက္ေသာ စာအုပ္ေဟာင္းမ်ားကို ရွိနုိင္ေပလိမ့္မည္။ယေန႔ေခတ္လူငယ္မ်ားသည္ မိမိလူမ်ိဳးတုိ႔၏ သမုိင္းေၾကာင္းတစ္ေစ့တစ္ေစာင္းကိုမွ တီးမိေခါက္မိမရွိၾကလွ်င္ ေနာင္လာမည့္မ်ိဳးဆက္သစ္မ်ားမွာလည္း ပုိ၍အလွမ္းကြာေ၀းေတာ့မည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သမုိင္းေပ်ာက္သည့္ လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးအျဖစ္ ျဖစ္သြားနုိင္ေပသည္။
သို႔ျဖစ္ပါ၍ ကရင္လူမ်ိဳးတုိ႔၏အေၾကာင္းႏွင့္ သမုိင္းျဖစ္စဥ္အမွန္ကို ေရးသားထားေသာစာအုပ္စာေပမ်ား၊ မ်ားမ်ားထြက္ေပၚဖုိ႔ လုိအပ္လွေပသည္။ သမုိင္းအေၾကာင္းကို ေရးရာမွာလည္း အပိုင္းႏွစ္ပုိင္းခြဲျပီး ေရးသားၾကဖုိ႔ လုိအပ္လိမ့္မည္ထင္ပါသည္။ ပထမပိုင္းမွာ ေရွးပေ၀သဏီႏွင့္ အတိတ္ေဟာင္းမ်ားကာလ၌ ရွိခဲ့ေသာ ကရင္လူမ်ိဳးတုိ႔၏အေၾကာင္းႏွင့္ အျဖစ္အပ်က္မ်ား ပါ၀င္ၾကရပါမည္။ဒုတိယအပိုင္းမွာ ကိုလုိနီေခတ္ႏွင့္ ျမန္မာနုိင္ငံလြတ္လပ္ေရးရရွိျပီးေနာက္ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ေသာအေျခအေနမ်ား၊အေၾကာင္းအရာမ်ား ပါ၀င္ရပါမည္။ကရင္လူမ်ိဳးတုိ႔၏သမုိင္းကို ကရင္လူမ်ိဳးမ်ားျပန္လည္ေရးသားမွသာ မွန္ကန္ျပည့္စံုေပလိမ့္မည္။ တုိင္းတစ္ပါးသူတုိ႔ေရးသားၾကေသာ ကရင္ရာဇ၀င္သမုိင္းသည္ အားလံုးမွန္ကန္ျပည့္စံုမည္ဟု
တစ္ထစ္ခ်ေျပာ၍ မရနုိင္ပါ။ဒီသေဘာတရားကိ တစ္ခ်ိဳ႔ေသာသူမ်ားက ေစာဒကတက္ခ်င
္တက္ၾကေပလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္လည္းကမၻာ့သမုိင္းကိုပဲၾကည့္ၾကည့္၊ ျမန္မာ့သမုိင္းကိုပဲၾကည့္ၾကည့္ သမုိင္းျဖစ္စဥ္ အမွန္အတုိင္းေရးသားထားၾကသည္ကို ေတြ႔ရွိရေပမည္။သမုိင္းေၾကာင္းမွာ ေကာင္းလွ်င္ေကာင္းသလုိ ေရးသားတတ္ျပီး၊ မေကာင္းလွ်င္မေကာင္းသလုိ ေရးသားၾကသည္ကို သမုိင္းစာအုပ္ေတြမွာ ေတြ႔ျမင္ဖတ္ရွဴနုိင္ၾကပါသည္။ကရင္လူမ်ိဳးတုိ႔၏သမုိင္းကိုလည္း ဒီအတုိင္းေရးသားနုိင္ရမည္။ဒါမွသာလွ်င္ မိမိတုိ႔လူမ်ိဳးရာဇ၀င္ သမုိင္းကိုျပန္ျပီး ေလ့လာဖတ္ရွဳေသာအခါ ေနာင္လာေနာင့္သားမ်ားသည္လည္း ဘယ္ေခတ္၊ဘယ္အခ်ိန္ေတြမွာ ဘာေတြျဖစ္ခဲ့သည္၊ သမုိင္းေၾကာင္း၏ ဘယ္ေခတ္မွာ ေကာင္းမြန္တုိးတက္ျပီး၊ ဘယ္ေခတ္မွာ ဆုတ္ယုတ္ေနသည္ကို သိရွိနားလည္နုိင္ေပမည္။ဘယ္ေနရာမွာ မွားခဲ့သည္စသည့္ မွတ္သားဖြယ္ရာအခ်က္အလက္မ်ား၊ ဆင္ျခင္ဖြယ္ရာမ်ား၊ အတုယူစရာမ်ား၊ သင္ခန္းစာယူစရာမ်ားကိုလည္း သတိျပဳမိၾကေပလိမ့္မည္။
ျမန္မာ့သမုိင္းကို ေလ့လာၾကည့္လွ်င္လည္း ေခတ္သစ္သမုိင္းမွာ ေကာင္းေသာအေမႊအႏွစ္မ်ားထားရစ္ခဲ့ျပီးျဖစ္သည္။ သူတုိ႔လူမ်ိဳးေျပာဆုိေနၾကေသာ စကားတစ္ခြန္းမွာ “ဗမာေတြစည္းကမ္းေဖာက္၍ ထီးနန္းေပ်ာက္ခဲ့ရသည္” ဆုိေသာစကားနည္တူ ကရင္လူမ်ိဳးမ်ားမွာလည္း စည္းကမ္းေဖာက္၍ လူမ်ိဳးမေပ်ာက္သင့္ေပ။အတိတ္ကာလ၏ ဘယ္ေနရာမွာ အမွားအယြင္းလုပ္ခဲ့မိလုိ႔ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ကာလမွာ ဘယ္အေျခအေနမ်ိဳး ဆုိက္ေရာက္ေနရသည္ကို ဆင္ျခင္သံုးသပ္ဖုိ႔
လုိအပ္ေနပါျပီ။ ကရင္လူမ်ိဳးတုိင္း ဦးေႏွာက္ထဲ၊ အသည္းႏွလံုးထဲမွာလည္း ဒီသံုးသပ္ခ်က္မ်ိဳးကို အျမဲတမ္း ထည့္သြင္းထားရမည္ျဖစ္ပါသည္..။ ။ ။
မူရင္း..၂၇၄၅-ခုႏွစ္ ကရင္အမ်ိဳးသားႏွစ္သစ္ကူးပြဲေတာ္ အထိန္းအမွတ္စာေစာင္ ကရင့္ေၾကးမံုမွ ကေဆာ၀ါး (ေတာင္ငူ) ေဆာင္းပါးကို ျပန္လည္ေရးသားတင္ျပပါသည္။

ဇြဲကပင္ပန္း.....

*သင္ဟာ ကရင္ျပည္နယ္ထက္၊
ထြန္းလင္းေတာက္ပ ၾကယ္စင္တစ္လက္ျဖစ္တယ္၊
သင့္ရဲ့ အလင္းေရာင္နဲ႔ ေရွ႕ေဆာင္လမ္းျပ၊
ပညာတတ္လူငယ္ေတြ ေပါၾကြယ္၀ႏုိင္ခဲ့တယ္။
*သင္ဟာ ဇြဲကပင္ေတာင္ထိပ္က၊
ဆိတ္ျငိမ္ေအးခ်မ္းတဲ့ ေတာပန္းကေလးတစ္ပြင့္ျဖစ္တယ္။
သင့္ရဲ့အဆင္းအနံ႕နဲ႔ သင္းပ်ံ႕တဲ့၀တ္မွဳန္၊
လႊမ္းျခံဳမ်ိဳးျဖန္႔ ျပည္နယ္တစ္ခုလံုး ႏွံ႔ခဲ့ပါတယ္။
*သင္ဟာ တိမ္မည္းညစ္ထုိး အေမွာင္စိုးခ်င္စိုးမယ္၊
ပုိးမွက္ကိုက္ထုိး အပြင့္ညိွဳးခ်င္ညွိဳးမယ္၊
သင့္ကိုယ္စား ၾကယ္တာရာေထာင္ေပါင္း၊
ပန္းေတာင္အထပ္ထပ္ ထြန္းၾက ပြင့္ၾက လင္းလက္ၾကတာကို၊
သင္ ဂဳဏ္ယူသြားပါ….။

စလွေမာင္……ကရင့္ေၾကးမံုမွ… ေဖၚျပပါသည္။

(၈)ၾကိမ္ေျမာက္ K.D.A အစည္းအေ၀း ေအာင္ျမင္စြာ ျပီးစီး

*အျပည့္အစံုၾကည့္ခ်င္ပါက http://kda2005.blogspot.com/ သို႔သြားေရာက္ၾကည့္ရွဳႏုိင္ပါသည္..။
ပု္ဖႜဳံဆုိဒ္ေဖါဟ္ပညာ့ကုံရြာဲ ဆု္႓ံုးအု္ဟွာင္ဏွ္ ေလ၀္ေယာ၀္.႓းလာ လု္ခြါဲက႟င္ ႓ု္လ၀့္ဖုိင္အုိ၀္ဆာ္....။

ကရင္ႏွစ္သစ္ကူးေန႔ ျဖစ္ေပၚလာပံု…

လူမ်ိဳးအသီးသီးတုိ႔သည္ ေရွးပေ၀သဏီကပင္ မိမိတုိ႔ဆုိင္ရာ လူမ်ိဳးအလုိက္ ေရၾကည္ရာျမက္ႏုရာ ဆုိသလုိ အဆင့္ဆင့္ ဆင္းသက္ေနထုိင္ခဲ့ၾကသည္။ မိမိတုိ႔ ခုႏွစ္သကၠရာဇ္ ေသေသခ်ာခ်ာ မရွိေသးခ်ိန္တြင္ ေတာေတာင္သဘာ၀၊ ေရေျမရာသီဥတု၊ သစ္ပင္ ပန္းမန္၊ ေနလ၊ နကၡတ္တုိ႔ကုိ ေလ့လာမွတ္သား၍ အခ်ိန္ကာလ အပုိင္းအျခားတုိ႔ ခဲြဲျပားသိျမင္ၾကသည္။
ကရင္လူမ်ိဳးတုိ႔သည္လည္း အခ်ိန္အကန္႕အသတ္ကုိ ၾကည့္ၿပီး တစ္ရက္၊ တစ္လ၊ တစ္ႏွစ္ဟု သတ္မွတ္ကာ အမည္နာမေပးၾကပါသည္။ မိမိတုိ႔၏ ပထမလကုိ စေကာကရင္ျဖင့္ "သေလ"၊ ပုိးကရင္ျဖင့္ "ထုိင္ေခါက္ဖုိး" ဟု ေခၚၾကပါသည္။ ထုိသုိ႔ တစ္ႏွစ္ဆန္းလွ်င္ မိမိတုိ႔ ဓေလ့ထုံးစံအရ ေပ်ာ္ပဲြ ရႊင္ပဲြမ်ားက်င္းပျခင္း၊ ယစ္နတ္ပူေဇာ္ျခင္း၊ လူႀကီးသူမမ်ားအား ကန္ေတာ့ျခင္း မ်ားကုိ ျပဳလုပ္ၾကပါသည္။



-ႏွစ္သစ္ကူးေန႔ေရာက္လာၿပီ
ေရခ်ိဳးေခါင္းေလွ်ာ္ စိတ္သန္႕စင္
လူႀကီးသူမ ကန္ေတာ့ၾက
ဆုံးမပဲ့ျပင္ နာခံမွတ္။
ကရင္လူမ်ိဳးမ်ားသည္ သေလ လ(ထုိင္ေခါက္ဖုိး)ကုိ ပထမလအျဖစ္ သတ္မွန္၍ လဆန္းတစ္ရက္ ေန႕ကုိ ႏွစ္သစ္ကူးေန႕အျဖစ္ သတ္မွန္ခဲ့ၾကသည္။ သေလး ထုိင္ေခါက္ဖုိးလသည္ ျမန္မာလအားျဖင့္ ျပာသုိလျဖစ္၍ ျပာသုိလဆန္းတစ္ရက္ေန႕သည္ ကရင္ႏွစ္သစ္ကူးေန႕ျဖစ္ပါသည္။ သုိ႕ေသာ္လည္း ေရွးအခါက ေန႕ရက္ကုိ ကရင္ႏွစ္သစ္ကူးေန႕ အျဖစ္ ေျမျပန္႕ေဒသ ကရင္အခ်ိဳ႕ႏွင့္ ေတာင္ေပၚကရင္ အခ်ိဳ႕တုိ႕သည္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာကတည္းက က်င္းပခဲ့ၾကပါသည္။

ဆက္ဖတ္ရန္...

သုိ႕ရာတြင္ ခရစ္ယာန္ကရင္ ဘာသာ၀င္မ်ားသည္ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ ႏွစ္သစ္ကူးေန႕ျဖစ္ေသာ ဇန္န၀ါရီလ တစ္ရက္ေန႕ကုိ က်င္းပသည့္နည္းတူ ဗုဒၶဘာသာကရင္မ်ားသည္လည္း တန္ခူးလ (သၾကၤန္)အၿပီး ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႕ကုိ က်င္းပၾကပါသည္။ ထုိ႕အျပင္ ကရင္လူမ်ိဳး ဖုိးပုိက္ဆံဘာသာ၀င္မ်ားသည္ တပုိ႕တဲြလဆန္း(၄)ရက္ေန႕ကုိ၄င္း၊ ရေသ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ကရင္မ်ားကလည္း တေပါင္းလျပည့္ေက်ာ္ (၁)ရက္ ေန႕ကုိ၄င္း၊ အသီးသီး ကရင္ႏွစ္သစ္ကူးေန႕ကုိ တကဲြတျပားဆီ က်င္းပၾကသည္။
ထုိသုိ႕ ႏွစ္သစ္ကူးေန႕ကုိ အကဲြကဲြအျပားျပား က်င္းပၾကေသာေၾကာင့္ စိတ္၀မ္းကဲြမႈမ်ားလည္း ရိွေနၾကပါသည္။ ကရင္အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား ျဖစ္ၾကတဲ့ ေဒါက္တာ တီသံျပာ၊ ဦးလူနီ၊ ေဒါက္တာ ျမတ္စံ၊ ဦးစံလုံးႏွင့္ အျခားေသာ ကရင္အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား ပါ၀င္ေသာ" ေဒါကလု" ေခၚ ကရင္အမ်ိဳးသားအသင္းႀကီး Karen National Association (KNA) အသင္းႀကီးကုိ (၁၈၈၁)ခုႏွစ္တြင္ တည္ေထာင္ခဲ့သည္။ ၄င္းအခ်ိန္က ျမန္မာနုိင္ငံတြင္ မည္သည့္နုိင္ငံေရးအဖဲြ႕အစည္းမွ မရိွေသးေပ။ ထုိအသင္းႀကီးက ကရင္ႏွစ္သစ္ကူးေန႕ ကုိ တစ္ေန႕တည္းက်င္းပလွ်င္ ပုိ၍သင့္ေလ်ာ္ေၾကာင္းသိရိွသည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္မွ ကရင္အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ ေအာက္လႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ားအား ေတြ႕ဆုံေစၿပီး မည္သည့္ေန႕ရက္တြင္ ကရင္ႏွစ္သစ္ကူးေန႕ က်င္းပရန္သင့္ေလ်ာ္မည္ကုိ ေရွးအေထာက္အထားမ်ား အေၾကာင္းအရာမ်ားကုိ ေသခ်ာစြာ စုံစမ္းၿပီး ေဒါကလု အသင္းႀကီးအား ျပန္လည္အစီရင္ခံေစသည္။
ထုိ႕ေၾကာင့္ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္က အစီရင္ခံစာမ်ား ေပးပုိ႕ၾကသည္သာမက ဆရာယာနီ ဆုိသူက ကုိယ္တုိင္လာေရာက္ေတြ႕ဆုံသည္။ ဆရာယာနီ သည္ ေျမာင္းျမခရုိင္ တကူးဆိပ္ရြာသားျဖစ္၍ ဖါပြန္တြင္ ေက်ာင္းဆရအျဖစ္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အလုပ္လုပ္ခဲ့သူျဖစ္သည္။ ၄င္းႏွင့္အတူ ေတာင္ေပၚကရင္ေဒသရိွ ကရင္အမ်ိဳးသားမ်ား အသုံးျပဳေသာ ပ်ဥ္းျပားျပကၡဒိန္ကုိ ယူေဆာင္လာ၍တင္ျပသည္။ ထုိပ်ဥ္ျပားျပကၡဒိန္တြင္ တစ္ႏွစ္လွ်င္ ဆယ့္ႏွစ္လပါရိွ၍ ပထမလမွာ ျပာသုိလျဖစ္ေၾကာင္း သက္ေသအေထာက္အထားႏွင့္ တင္ျပလာပါသည္။ ထုိ႕အတူ" ေဒါကလု "အသင္းႀကီး၏ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴး မန္းဘခင္မွာလည္း ႏွစ္ေပါင္း(၇၀)ေက်ာ္က စတင္ထုတ္ေ၀ခဲ့သည့္ ပုိးကရင္သင္ပုန္းႀကီးႏွင့္ ဖတ္စာအုပ္ကုိ တင္ျပပါသည္။
အဆုိပါ စာအုပ္တြင္ တစ္ႏွစ္လွ်င္ ဆယ့္ႏွစ္လပါရိွၿပီး ျပာသုိလမွာ ပထမလျဖစ္ေၾကာင္း ဘုိးဘြားမ်ားလက္ထက္မွစ၍ ယေန႕တုိင္ေအာင္ ကရင္ႏွစ္သစ္ကူးေန႕ကုိ ျပာသုိလဆန္း(၁)ရက္ေန႕တြင္ က်င္းပေၾကာင္း တင္ျပသြားပါသည္။
ထုိ႕ေၾကာင့္ပင္ သမုိင္း၀င္ေန႕တစ္ေန႕ရိွရန္ ကရင္ႏွစ္သစ္ကူးေန႕အျဖစ္တင္သြင္းရာတြင္ ပထမဦးစြာ ေအာက္လႊတ္ေတာ္မွ စတင္တင္သြင္းရမည္ျဖစ္၍ ကရင္အမတ္ ဆယ့္ငါးဦး၏ ဒုတိယဥကၠ႒ျဖစ္ေသာ ေစာဂြ်န္ဆင္ဒီဖုိးမင္း သည္ ေန႕ရက္သတ္မွတ္ေရးအတြက္ တာ၀န္ယူရသည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ ေစာဂြ်န္ဆင္ဒီဖုိးမင္းသည္ ေတာင္ငူၿမိဳ႕ရိွ ကရင္သက္ႀကီး၀ါရင့္သူတစ္ခ်ိဳ႕ႏွင့္ ေဆြးေႏြးခဲ့ၿပီး သရာမုိးလုိ (ကရင္အမ်ိဳးသားအလံေတာ္ ပုံစံတင္သြင္းရာတြင္ ဒုတိယဆုရရိွသူ) အားဆက္လက္ တာ၀န္လဲႊအပ္ခဲ့ၾကသည္။
သရာမုိးလုိသည္ ကရင္အမ်ိဳးသားတုိ႕၏ ခုႏွစ္သကၠရာဇ္သည္ ႏွစ္ေပါင္းမည္မွ်ရိွေၾကာင္းႏွင့္ ကရင္အမ်ိဳးသားတုိ႕၏ ႏွစ္သစ္ကူးေန႕သည္ မည္သည့္ေန႕၊လတြင္ ျဖစ္ေၾကာင္း ဟူသည့္ အခ်က္အလက္ေပၚမူတည္၍ ရွာေဖြသုေတသနလုပ္ခဲ့ၿပီး ျပန္လည္တင္ျပခဲ့သည္။ အေရွ႕တုိင္းသမုိင္းသုေတသီႀကီး ႏွစ္ဦးျဖစ္ေသာ ဂ်ီ၊ အိပ္ခ်္၊ လူ႕စ္ (G.H. Luce) ႏွင့္ ဂ်ီ၊အီး၊ဟာဗီ (G.E.Harvey) တုိ႕၏ မွတ္တမ္းျပဳခ်က္မ်ားအရ၄င္း၊ အမ်ိဳးသား ပညာ၀န္ဦးဖုိးက်ားေရးသားေသာ ျမန္မာရာဇ၀င္အရ၄င္း၊ ကရင္လူမ်ိဳးမ်ားသည္ ျမန္မာနုိင္ငံသုိ႔ ေရွ႕ဦးစြာ ၀င္ေရာက္လာခဲ့ၾကသည္မွာ ဘီစီ ၇၃၉ခုႏွစ္က ျဖစ္ေၾကာင္းသိရိွရေပသည္။
သုိ႕ျဖစ္၍ သရာမုိးလုိက ကရင္သကၠရာဇ္ကုိ ကရင္လူမ်ိဳးတုိ႕ ျမန္မာနုိင္ငံသုိ႕ ၀င္ေရာက္လာခဲ့ၾကသည့္ ထုိႏွစ္မွစ၍ ေရတြက္ရန္ အဆုိျပဳခဲ့သည္။ ယင္းအဆုိျပဳခ်က္ကုိ ေအဒီ ၁၉၃၆ခုႏွစ္တြင္ တင္သြင္းခဲ့ရာ ကရင္ လူမ်ိဳးမ်ား ျမန္မာနုိင္ငံသုိ႔ စတင္၀င္ေရာက္လာခဲ့ၾကသည့္ ဘီစီ ၇၃၉ခုႏွစ္မွစ၍ ေရတြက္ေသာ္ ႏွစ္ေပါင္း ၂၆၇၅-ႏွစ္ရိွၿပီးျဖစ္သည္။ယခုမ်က္ေမွာက္ေခတ္ သကၠရာဇ္ႏွင့္ ေရတြက္ေသာ္ ၂၇၄၈-ခုႏွစ္ ရွိေနျပီးျဖစ္ပါသည္။
ေတာင္ငူရိွ သက္ႀကီး၀ါႀကီးသူမ်ား၏ သေဘာတူညီသတ္မွတ္လုိက္သည့္ ေန႕၊ ရက္ (သေလ)ထုိင္ေခါက္ဖုိးလဆန္းတစ္ရက္ကုိ ဥပေဒျပဳေအာက္လႊတ္ေတာ္တြင္ တင္သြင္းသည့္အဆုိကုိ ေစာဂြ်န္ဒီဖုိးမင္း လက္မွတ္ေရးထုိး၍ ေအာက္လႊတ္ေတာ္ အစည္းအေ၀းတြင္ တင္သြင္းခဲ့သည္။ ၁၉၃၇-ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၂၃-ရက္ေန႕တြင္ က်င္းပျပဳလုပ္ေသာ ဥပေဒျပဳ ေအာက္လႊတ္ေတာ္ အစည္းအေ၀းမွတ္တမ္းတင္ခ်က္အရ (Presented) ဟူ၍ မွတ္တမ္းတင္ထားသည္။
ယင္းကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍ အထက္လႊတ္ေတာ္မွ ဆရာစံေဘာ္က ဆက္လက္ဦးေဆာင္၍ ၀န္ႀကီးေစာေဖသာႏွင့္ ညွိႏႈိင္းၿပီး ေဒါက္တာ ဘေမာ္ အစုိးရအဖဲြ႕သုိ႕တင္ျပ၍ အစုိးရ၏ သေဘာတူညီခ်က္အရ ( Capinet Executive Power)ျဖင့္ ဘုရင္ခံသုိ႕ တင္ျပႏုိင္၍ ဘုရင္ခံ၏ သေဘာတူညီခ်က္ေၾကာင့္ အစုိးရရုံးမ်ားႏွင့္ လဲြေျပာင္းနုိင္သည္။
စာခ်ဳပ္စာတမ္းအက္ဥပေဒ(Ne-gotiable Instrument act.)အစုိးရ အသိအမွတ္ျပဳ ရုံးပိတ္ရက္အျဖစ္ ရရိွခဲ့သည္။ အစုိးရ၏ ပထမဆုံးအသိအမွတ္ျပဳ ရုံးပိတ္ရက္မွာ ၁၉၃၈-ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီလ(၁)ရက္၊ (၁၂၉၉-ခုႏွစ္၊ ျပာသုိလဆန္းတစ္ရက္ေန႕ျဖစ္ၿပီး ၄င္းေန႕တြင္ ၀တ္လႈံေတာ္ရ ဆစ္ဒနီလူနီက အသံလႊင့္ မိန္႕ခြန္းေျပာၾကားခဲ့သည္။
၁၉၃၈-ခုႏွစ္တြင္ ေပၚေပါက္လာသည့္ သာ့ပြါဖုိးလင္းေတး ျပဳစုေရးဆဲြသည့္ ကရင္အမ်ိဳးသားျပကၡဒိန္အရ တစ္ႏွစ္ျပည့္ေျမာက္၍ ၁၉၃၈-ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ (၂၁)ရက္ေန႕တြင္ က်ေရာက္သည့္ ကရင္ ႏွစ္သစ္ကူးပဲြေတာ္ တြင္ ကရင္အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး ငါးဦးျဖစ္ၾကေသာ ေဒါက္တာစံစီဖုိး၊ မန္းေရႊဘ၊ မန္းလွေဖ၊ ေစာဆစ္ဒနီလူနီ ႏွင့္ ေစာေဖသာတုိ႕က ၾသ၀ါဒ သ၀ဏ္လႊာ ေပးပုိ႕ခဲ့သည္။ (သ၀ဏ္လႊာ ေပးပုိ႕သည့္ ေန႔စဲြမွာ သာ့ပြါဖုိးလင္းေတး၏ ျပကၡဒိန္အရ ၁၉၃၈-ခုႏွစ္တြင္ ႏွစ္ႀကိမ္က်ေရာက္ေနျခင္းေၾကာင့္ ရက္အမွန္(၂၁.၁၂.၁၉၃၈)အစား (၂၁.၁၂.၁၉၃၉)ဟူ၍ ျဖစ္ေနေၾကာင္းသတိျပဳအပ္သည္။
မည္သုိ႔ပင္ဆုိေစ ယေန႕ ကရင္အမ်ိဳးသားထုတစ္ရပ္လုံးက သာရာမုိးလုိ၏ ရွာေဖြခ်မွတ္ေပးခဲ့သည့္ ကရင္ႏွစ္သစ္ကူးေန႕ ျဖစ္ေသာ သေလ လဆန္းတစ္ရက္ ဟုအတည္ျပဳထားေသာ ျပာသုိလဆန္း(၁)ရက္ သုိ႔မဟုတ္ "ထုိင္ေခါက္ဖုိး "လဆန္းတစ္ရက္ကုိသာ ဆက္လက္အတည္ျပဳလက္ခံေနၾကေၾကာင္း ေတြ႕ရိွရပါသည္။ပထမလကို စေကာကရင္ဘာသာျဖင့္ သေလ၊ ပိုးကရင္ဘာသာျဖင့္ ထုိင္ေခါက္ဖုိး ဟု ေခၚသည္။

မူရင္း...http://www.zwegapin.com/

Writing by sawneymyo

ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဒီကမာၻေပၚက ဘယ္သူနဲ႔မွ မႏွိဳင္းယွဥ္ျပိဳင္ပါနဲ…

ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဒီကမာၻေပၚက ဘယ္သူနဲ႔မွ ႏိႈင္းၿပီး မယွဥ္ျပိဳင္ပါနဲ႔။ အဲဒီလို
ျပိဳင္လိုက္တာဟာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေစာ္ကားလိုက္တာပါပဲ။
ဘယ္သူမွ ေသာ့တံမရွိတဲ့ ေသာ့ခေလာက္ကို မဖန္တီးပါဘူး။ အဲဒီလိုပဲ
ျမတ္စြာဘုရားကလည္း အေျဖမရွိတဲ့ ျပႆနာကို မေပးပါဘူး။
သင္စိတ္ညစ္ေနတဲ့အခါမွာ ဘ၀က သင့္ကိုရယ္တယ္။ သင္ေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ့အခါမွာ ဘ၀က သင့္ကို
ျပံဳးၿပီးၾကည့္တယ္။ သင္သူမ်ားေတြကို ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ လုပ္ေပးတဲ့အခါမွာေတာ့ ဘ၀က သင့္ကို အေလးျပဳတယ္။
ေအာင္ျမင္သူတိုင္းမွာ ပင္ပန္းဆင္းရဲတဲ့ ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ ရွိဖူးပါတယ္။
ပင္ပန္းဆင္းရဲတဲ့ ဇာတ္လမ္းတိုင္းမွာလည္း ေအာင္ျမင္တဲ့ဇာတ္သိမ္းတစ္ခု ရွိပါတယ္။
လြယ္တာက သူမ်ားရဲ႕အမွားကုိ ေ၀ဖန္အကဲျဖတ္ဖို႔ပါ။ ခက္တာကေတာ့ ကုိယ့္အျပစ္ကိုအမွန္အတုိင္း သိျမင္ဖို႔ပါ။

ဆက္ဖတ္ရန္...

ဘယ္သူမွ အတိတ္ကို ျပန္သြားၿပီး ဆိုးရြားတဲ့အစကို ျပင္လို႔မရပါဘူး။ ဒါေပမယ့္
ေအာင္ျမင္တဲ့ အဆံုးသတ္ရဖို႔ အခုခ်က္ခ်င္း စတင္လႈပ္ရွားတာကိုေတာ့ လူတိုင္းလုပ္လို႔ ရပါတယ္။
ျပႆနာတစ္ခုဟာ ေျဖရွင္းလို႔ရႏိုင္တာဆိုရင္ ဘာမွစိတ္ပူစရာ မလိုပါဘူး။
ေျဖရွင္းလို႔ မရႏိုင္ဘူး ဆိုရင္လည္း စိတ္ပူေနလို႔ ဘာမ်ားထူးမွာ မို႔လို႔လဲ။
အခြင့္အေရးတစ္ခုကို ဆံုးရံႈးလိုက္ရၿပီဆိုရင္ သင့္မ်က္လံုးေတြကို မ်က္ရည္ေတြနဲ႔
ျပည့္မေနပါေစနဲ႔။ မ်က္ရည္ေတြက သင့္ေရွ႕က ပိုေကာင္းတဲ့
ေနာက္ထပ္အခြင့္အေရးတစ္ခုကို ကြယ္ပစ္လိုက္ပါလိမ့္မယ္။
မ်က္ႏွာကိုျပဳျပင္လိုက္တာ (Changing the face) ဟာ ဘာကိုမွ ေျပာင္းလဲေစႏိုင္မွာ
မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အေျပာင္းအလဲကို ရင္ဆိုင္လိုက္တာ (Facing the change)
ကေတာ့ အရာရာကို ေျပာင္းလဲသြားေစႏိုင္ပါတယ္။
သူမ်ားေတြအေၾကာင္း မေက်မနပ္ ညည္းညဴမေနပါနဲ႔။ ျငိမ္းခ်မ္းခ်င္ရင္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ပဲ ေျပာင္းလဲျပဳျပင္လိုက္ပါ။
အမွားေတြက ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ နာက်င္ပင္ပန္းေစပါတယ္။ ဒါေပမယ့္
ႏွစ္ေတြၾကာလာလို႔ အဲဒီအမွားေတြ စုေပါင္းလိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ သင့္ကို
ေအာင္ျမင္မႈဆီ ေခၚေဆာင္သြားမယ့္ "အေတြ႕အၾကံဳ"ဆိုတာ ျဖစ္လာပါတယ္။
က်ရံႈးတဲ့အခ်ိန္မွာ ရဲရင့္မႈရွိပါ။ ေအာင္ျမင္တဲ့အခ်ိန္မွာ တည္ျငိမ္မႈရွိပါ။
အပူေပးခံထားရတဲ့ ေရႊေတြဟာ အလွဆင္ပစၥည္းေတြ ျဖစ္လာပါတယ္။ ျပင္းျပင္းထန္ထန္
နန္းဆြဲခံထားရတဲ့ ေၾကးေတြဟာ ၀ိုင္ယာႀကိဳးေတြ ျဖစ္လာပါတယ္။ ထြင္းထုခံထားရတဲ့
ေက်ာက္တံုးေတြဟာလည္း ရုပ္ထုေတြ ျဖစ္လာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သင့္ဘ၀မွာ
နာက်င္မႈခံစားရမႈေတြ မ်ားလာေလ သင့္ရဲ႕တန္ဖိုးတက္လာေလပါပဲ။
*သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က အီးေမးလ္ထဲမွာ ပုိ႔ေပးလုိက္တာပါ..အေတြးအေခၚတအားေကာင္းလုိ႔ မွ်ေ၀တင္ေပးလုိက္ပါတယ္….။စာေရးဆရာ(သို႔)ဘာသာျပန္ဆရာနာမည္ကို သိသူမ်ားရွိရင္ ေျပာျပေပးဦးေနာ့္။

The boy with the incredible brain

*ဗီဒီယုိမွာ အံ့ၾသစရာေကာင္းတဲ့ ဦးေႏွာက္ပုိင္ရွင္တစ္ေယာက္အေၾကာင္းကို
တင္ျပထားတာပါ။ ၾကည့္ျဖစ္ေအာင္ ၾကည့္လုိက္ပါ အံ့ၾသသြားလိမ့္မယ္..ဆုိက္တစ္ခုမွာ ေတ႔ြလုိက္လုိ႔ မွ်ေ၀လုိက္တာပါ....။

ႏွစ္သစ္ကူးလက္ေဆာင္ ကရင့္ရုိးရာ ၀တ္စားဆင္ယဥ္မွဳ ဓာတ္ပံုမ်ား.

ဗုဒၶသာသနာႏွင့္ အေရွ႕ပုိးကရင္စာေပ

ျမန္မာႏုိင္ငံ ဗုဒၶသာသာနာ့သမုိင္းကို ေလ့လာၾကည့္ေသာအခါ သာသနာလကၤာရစာတမ္းအရ ရာမညတုိင္းျဖစ္ေသာ သထံု မုတၱမေဒသကို သု၀ဏဘူမိဟူ၍လည္းေကာင္း၊ တိရံု၊ဒလ စေသာေဒသကို ဥကၠလာပဟူ၍လည္းေကာင္း၊ ပုသိမ္၊ေျမာင္းျမ စေသာေဒသကို ကုသိမရ႒ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ မြန္သံုးရပ္ဟု ေခၚေ၀ၚပညတ္ၾကသည္။



´ကုသိမမ႑လ၊ ဟံသာ၀တီမ႑လ၊ မုတၱမမ႑လ၊ သခၤါေတသုတိသုရာမမ႑ေလသု´ ဟု ကလ်ာဏီေက်ာက္စာ၌ ေရးထုိးထားသည္။ ထုိသံုးရပ္တြင္ တဖုႆႏွင့္ဘလႅိကကုန္သည္ညီေနာင္တုိ႔သည္ ဥကၠလာပဇနပုဒ္မည္ေသာ ရာမညတုိင္း၌ ေနထုိင္ျပီး ေရာင္း၀ယ္ေဖါက္ကားျပီး ဘုရားရွင္ႏွင့္ေတြ႔၍ ဆံေတာ္ရွစ္ဆူကို ရရွိကာ ေရႊတိဂံုဘုရား၌ ေစတီတည္ထားကိုးကြယ္ခဲ့ၾကသည္။ တစ္ဖန္ မုတၱမႏွင့္ မ႑လတြင္ပါ၀င္ေသာ သထံုျပည္သည္ အရွင္ဂ၀ံပတိမေထရ္ကိုပင့္၍ ရာမညတုိင္း သု၀ဏဘူမိ သထံုျပည္သို႔ ဘုရားရွင္ ရွစ္၀ါ၌ ၾကြေရာက္ခဲ့ပါသည္။ သာသနာေတာ္ႏွစ္ ၂၃၅-ခုႏွစ္တြင္လည္း ရွင္ေသာဏႏွင့္ ရွင္ဥတၱရမေထရ္တို႔သည္ သထံုျပည္သို႔ သာသနာျပဳၾကြခဲ့ျပန္သည္။ ဤသာသနာေရာက္ရွိမွဳ သံုးၾကိမ္တြင္ ဒုတိယအၾကိမ္ အရွင္ဂ၀ံပတိမေထရ္ပင့္၍ သု၀ဏဘူမိ သထံုျပည္သို႔ ဘုရားရွင္ၾကြေရာက္ခဲ့ျပီး ျပန္ၾကြသြားသည့္အခါ ဘုရားရွင္အား ရည္စူး၍ သထံုျမိဳ႕ ေရႊစာရံဘုရားကို ရွင္ဘုရင္ႏွင့္ ျပည္သူမ်ားက တည္ထားကိုးကြယ္ခဲ့ၾကသည္။ ထုိစဥ္ မြန္ႏွင့္အတူ ေနထုိင္ခဲ့ၾကေသာ ကရင္လူမ်ိဳးတုိ႔သည္ ဘုရားရွင္အား ရည္စူးျပီး ေရႊစာရံဘုရားၾကီး အနား ပရ၀ုဏ္တြင္ ေစတီတစ္ဆူ တည္ထားခဲ့ပါသည္။ ယင္းဘုရားသည္ ေရႊစာရံဘုရားတည္စဥ္က ေရႊေဆးသည့္ေနရာ၌ ဘုရားကို တည္ျခင္းျဖစ္၍ ေရႊေဆးခံဘုရားဟု ေခၚၾကေသာ္လည္း ကရင္လူမ်ိဳးအမ်ားဆံုး ပါ၀င္ဦးေဆာင္ တည္ထားျခင္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ´ကုရင္ဘုရား´ဟုေခၚၾကသည္။

ဆက္ဖတ္ရန္...

ယေန႔အထိ သထံုျမိဳ႕ရွိ ကရင္မ်ားက အခါၾကီးရက္ၾကီးေန႔မ်ားတြင္ သြားေရာက္ပူေဇာ္ ဆည္းကပ္ေလ့ရွိၾကသည္။ စာေရးသူ ေရႊစာရံဘုရား သြားေရာက္ဖူးခဲ့စဥ္က ထုိအေၾကာင္းကို သိခ်င္၍ အသက္ၾကီးၾကီး အဘုိးၾကီးတစ္ဦးက ညြန္ျပရွင္ျပခဲ့ပါသည္။ ေရႊစာရံဘုရား သမုိင္းႏွင့္ ကရင္ရုိးရာ ဒံုးအကစာအုပ္မ်ား၌ ေလ့လာနုိင္ပါသည္။ သထံုျမိဳ႕ ဘုရားရွင္ၾကြေရာက္ခဲ့စဥ္က လူမ်ိဳးအသီးသီး အက အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ဘုရားရွင္အား ၾကိဳဆုိကျပခဲ့ၾကရာတြင္ ကရင္မ်ားသည္ ကရင့္ရုိးရာ ဒံုးအကျဖင့္ ၾကိဳဆုိကျပခဲ့ၾကသည္ဟု စာေရးဆရာ မန္းသင့္ေနာင္က ( စကားခ်ပ္…။ စာေရးဆရာ မန္းသင့္ေနာင္သည္ ယခုကြယ္လြန္သြားျပီ ျဖစ္သည္၊ ကရင္သမုိင္း၌ ထင္ရွားေသာ ကရင္စာေရးဆရာ ကြယ္လြန္သြားျခင္းအတြက္ ႏွေျမာစရာေကာင္းေလစြ..။ ကရင္တြင္ စာေရးဆရာ ရွားပါးလွသည္။ မကြယ္လြန္ခင္ ရက္ပိုင္းအလုိတြင္ စာတင္သူကို စာအုပ္လက္ေဆာင္ ေပးခဲ့ေသးသည္။ ႏွေျမာစရာေကာင္းလွသည္။) စိတ္၀င္စားစရာတင္ျပထားသည္။ ထုိေၾကာင့္ ကရင္လူမ်ိဳးတုိ႔သည္ ေရွးႏွစ္ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ ကတည္းက မြန္လူမ်ိဳးတုိ႔ႏွင့္အတူ ဗုဒၶသာသနာကို ဦးစြာပထမ လက္ခံရရွိခဲ့ၾက၍ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္လာခဲ့ၾကသည့္ လူမ်ိဳးစု တစ္ခုျဖစ္ပါသည္။ ယင္းဗုဒၶယဥ္ေက်းမွဳေၾကာင့္လည္း ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႔လာခဲ့ၾကသည္။
တစ္ဖန္ ကရင္လူမ်ိဳးမ်ားတုိ႔၏ အသံုးအမ်ားဆံုးစာေပကို ေလ့လာၾကည့္ေသာအခါ ပုိးကရင္စာေပ (အေရွ႕ႏွင့္ အေနာက္)ႏွင့္ စေကာကရင္စာေပတုိ႔ပင္ျဖစ္သည္။ စာေပတုိ႔တြင္ အေရွ႕ပုိးကရင္စာေပ (ေပစာ)သည္ ရာဇ၀င္သမိုင္းအရ သိရသည္မွာ သထံုျပည္ မႏုဟာမင္းျမတ္ အုပ္စိုးစဥ္က ကရင္အမတ္ၾကီး ပညာရွိမြန္ဒိန္က တီထြင္ခဲ့ျပီး ဗုဒၶပိဋကတ္ေတြကို ကရင္ဘာသာစာေပျဖင့္ ေရးသားထိန္းသိမ္းအသံုးျပဳခဲ့ၾကေသာ စာေပျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၄၁၉-ခုႏွစ္၊ အေနာ္ရထာမင္းၾကီးသည္ သထံုျပည္သား မြန္ရဟန္းေတာ္ ရွင္အရဟံႏွင့္ေတြ႔၍ ဗုဒၶပိဋကတ္ေတြကို လုိခ်င္သည့္အခါ သထံုျပည္ မႏုဟာမင္းအား တုိက္ခုိက္ျပီး ပညာရွင္မ်ားႏွင့္တကြ ပိဋကတ္အစံုေတြကို ပုဂံျပည္သို႔ ပင့္ေဆာင္သြားခဲ့သည္။ ထုိအခိ်န္က ပုဂံျပည္သည္ စစ္မွန္သည့္ ဗုဒၶသာသနာ မထြန္းကားေသးဘဲ အရည္းၾကီး မိစၧာ၀ါဒေတြကိုသာ ကိုးကြယ္ခဲ့ၾကရသည္။ စစ္အႏၱရာယ္ေၾကာင့္ ကရင္အမတ္ၾကီး မြန္ဒိန္သည္ မိမိ၏တပည့္ ကရင္မ်ားႏွင့္အတူ ကရင္စာေပ ပိဋကတ္ေတြကို စစ္ေဘးကင္းရာျဖစ္ေသာ ေက်ာက္ေခါင္း (ယုိးဒယား ထုိင္း)အရပ္ေဒသသို႔ ထမ္းပိုးသယ္ေဆာင္ သြားခဲ့ၾကရေလသည္။
ထုိအခ်ိန္မတုိင္မီ ေရွးႏွစ္ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာက ရာမညမြန္ေဒသျဖစ္ေသာ သထံုႏွင့္ မုတၱမတုိ႔သည္ သေဘၤာဆိပ္ကမ္းျမိဳ႕ျဖစ္ခဲ့သည္။ ယင္းေဒသတုိ႔၌ မြန္ႏွင့္ကရင္တုိ႔သည္ ေရာေထြးယွက္တင္ မတူတကြ ေနထုိင္လာခဲ့ၾကသည္။ အိႏၵိယကုန္သည္မ်ားသည္ (၇၀၀)ရာစုႏွစ္ မတုိင္ခင္ကတည္းက သေဘၤာဆိပ္ကမ္းျမိဳ႔ျဖစ္ေသာ သထံုႏွင့္ မုတၱမသို႔ ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္ လာခဲ့ၾကသည္။ ထုိစဥ္က ကုန္သည္မ်ားသည္ အိႏၵိယႏုိင္ငံရွိ ျဗဟၼီအကၡရာပြါးျဖစ္ေသာ `ပလႅ၀အကၡရာ´အေရးအသားကို မြန္ေဒသသို႔ ယူေဆာင္လာခဲ့ၾက၍ မြန္တုိ႔သည္ (၇၀၀)ရာစု ေလာက္တြင္ စာေပကို စတင္ေရးသားႏုိင္ခဲ့ၾကသည္ဟု ပညာရွင္မ်ားက ဆုိပါသည္။သို႔ျဖစ္လွ်င္ မြန္တုိ႔ႏွင့္အတူ ေနထုိင္လာခဲ့ၾကေသာ ကရင္တုိ႔သည္လည္း မြန္တုိ႔ကဲ့သို႔ ႏွစ္ (၇၀၀)ရာစုေက်ာ္ ၀န္းက်င္ေလာက္ကပင္ ပလႅ၀အကၡရာႏွင့္ ကရင္အသံထြက္အတုိင္း ကရင့္စာေပကို ပြါးယူေရးသား အသံုးျပဳမည္မွာ ေသခ်ာလွေပသည္။
အေၾကာင္းမွာ ယေန႔အေရွ႕ပုိးကရင္စာေပ(ေပစာ)အေရးအသားကို ေလ့လာၾကည့္ရာတြင္ ေရွးက်လွသည့္ မြန္ေ၀ါဟာရေတြ မ်ားစြာသံုးႏွဳန္းထားသည္ကို ေတြ႔ျမင္ရသလုိ ေနာက္ပုိင္းတြင္ ျမန္မာေ၀ါဟာရေတြလည္း ၾကိဳးၾကားၾကိဳးၾကား ထည့္သံုးလာသည္ကို ေတြ႔ရပါသည္။ သေဘာမွာ ေရွးကမြန္ေခတ္မြန္စာ တြင္က်ယ္ခ်ိန္တြင္ မြန္ေ၀ါဟာရေတြကို သံုးျပီး ျမန္မာစာ အသံုးတြင္က်ယ္ခ်ိန္တြင္ ျမန္မာေ၀ါဟာရေတြကို ထည့္သံုးလာျခင္း ျဖစ္တန္ရာသည္။ ၄င္းအျပင္ ပါ႒ိသက္ေ၀ါဟာရႏွင့္ သကၠဋဘာသာ ေ၀ါဟာရေတြကိုလည္း သံုးထားသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ထုိ႔ေၾကာင့္ အေရွ႕ပုိးကရင္စာေပသည္ ႏွစ္ေပါင္းေထာင္ေက်ာ္က ေပၚထြန္းခဲ့ေသာ ကရင္စာေပပင္ ျဖစ္ေၾကာင္း ခုိင္မာစြာေျပာႏုိင္ပါသည္။ ဂုဏ္ယူစရာ ၀မ္းေျမာက္စရာျဖစ္သလုိ အမ်ိဳးဂုဏ္ ဇာတိဂုဏ္ကိုလည္း ျမင့္မားေစပါသည္။
အကယ္၍မ်ား အေနာ္ရထာဘုရင္သည္ မႏုဟာဘုရင္ကို စစ္မတုိက္ဘဲ ၾကည္ျဖဴစြာျဖင့္ ပိဋကတ္ေတာ္ေတြကို ေတာင္းစဥ္က ပိဋကတ္ေတြကို ေပးခဲ့ပါလွ်င္ ကရင္စာေပ(သို႔မဟုတ္) ကရင္ဘာသာျပန္ပိဋကတ္စာေပမ်ားသည္ ထုိစဥ္ကတည္းက တစ္ျဖည္းျဖည္းခ်င္း အရွိန္ရကာ မြန္စာေပႏွင့္တန္းတူ တုိးတက္ျပန္႔ပြါးလာႏုိင္မည္ျဖစ္ပါသည္။ အလြန္ေရွးက်၍ ´ေပစာ´ျဖင့္ အသံုးျပဳလာခဲ့ေသာစာေပမွာ ျမန္မာ၊ ကရင္၊ မြန္၊ ရွမ္းသာ ရွိပါသည္။ မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ ယေန႔အေရွ႕ပုိးကရင္စာေပသည္ အရွိန္ျပင္းစြာျဖင့္ ကရင္စာေပလမး္းေၾကာင္းေပၚသို႔ ေလွ်ာက္လွမ္းေနသည္ကို ေတြ႔ရ၍ ၀မ္းသာမဆံုး ျဖစ္မိပါသည္။ ဆက္လက္ျပီး ႏွစ္ေထာင္ေသာင္းမက တည္တံ့တုိးပြါး ေလွ်ာက္လွမ္းႏုိင္ရန္မွာ ကရင္အမ်ိဳးသားတစ္ရပ္လံုး၏ အမ်ိဳးသားေရးတာ၀န္ တစ္ရပ္အျဖစ္ ခံယူရမွာ ျဖစ္ပါသည္။ အေရွ႕ပုိးကရင္စာေပသည္ လူပုဂၢဳလ္မ်ားက အရွိန္ျပင္းစြာျဖင့္ သင္ယူအသံုးျပဳေနၾကသလုိ ရဟန္းေတာ္မ်ားကလည္း အရွိမပ်က္ သင္ယူၾကျပီး တရားဓမၼေဟာၾကားျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ေနၾကသည္ကို ေတြ႔ရ၍ အလြန္တရာမွ ၀မ္းေျမာက္ခဲ့ရပါသည္။ ေကာ့ဒန္ဆရာေတာ္သည္ ကရင္က်မ္းစာမ်ားစြာ ေရးသားထားသည္ကိုလည္း ေတြ႔ခဲ့ရသည္။ ရြာသစ္ေက်ာင္းၾကီးဆရာေတာ္ ဦးစႏၵန (စာေရးဆရာ)ႏွင့္ စာေပယဥ္ေက်းမွဳေတြကို ေဆြးေႏြးခဲ့၍လည္း ဆရာေတာ္ၾကီးက အရွ႕ပုိးကရင္စာေပသမုိ္င္းစာအုပ္ကို အမွတ္တရ ခ်ီးျမင့္ခဲ့ပါသည္။ ထုိဆရာေတာ္သည္ စာေရးသူအား ကရင့္ယဥ္ေက်းမွဳေတြ ေလ့လာျပီး ေရးသားရန္ တုိက္တြန္းခဲ့ပါသည္။ အမွန္တကယ္လည္း ကရင္စာေပေတြ၊ သမုိင္းေၾကာင္းေတြ၊ ယဥ္ေက်းမွဳ အေၾကာင္းေတြကို ေမာ္ကြန္းတင္ ေရးသားရန္ ကရင္စာေရးဆရာ အမ်ားၾကီး ေပၚထြန္းဖုိ႔ လုိအပ္လွပါသည္။ ျမန္မာစာေပဆုိလွ်င္ မိမိတုိ႔ရဲ့ စာေပယဥ္ေက်းမွဳေတြကို တုိးတက္ျပန္႔ပြါးေအာင္ စာေရးဆရာေတြ၊ သမုိင္းသုေတသီေတြ၊ ပညာရွင္ေတြ မ်ားျပားစြာ ရွိပါသည္။ မိမိတုိ႔ ကရင္လူမ်ိဳးသည္လည္း ထုိကဲ့သို႔ မမီေတာင္မွ စာေပေတြကုိ ေရးသားႏုိင္ေသာ၊ သုေတသနျပဳႏုိင္ေသာ စာေရးဆရာေတြ အမ်ားၾကီး လုိအပ္ေနေသးသည္။ ဒါေၾကာင့္ စာသင္ဖုိ႔ အျပင္းၾကရန္၊ စာေပဆုိတာ လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးရဲ႔ အသက္ေသြးေၾကာဆုိတာ သိရွိနားလည္ရန္၊ မိမိစာေပေတြကို ႏိွက္ႏွိက္ခ်ြတ္ခြ်တ္ သိရွိနားလည္ျပီး ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေလွ်ာက္တတ္ရန္ အမ်ားၾကီးလုိပါသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကဆုိလ်ွင္ မိမိတုိ႔ရဲ႕ယဥ္ေက်းမွဳ ဓေလ့ေတြကို ေလ့လာရန္ မေျပာနဲ႔ဦး
မိမိတုိ႔ရဲ႔ ရုိးရာအကေတြ သင္ယူရန္ပင္ အေတာ့္ကို ၀န္ေလးေနသည္ကို ေတြ႔ရွိရသည္။ ဒါေၾကာင့္ မိမိတုိ႔ ေခတ္မွာ သမုိင္းေကာင္းဖုိ႔ရန္၊ လူေသေသာ္လည္း နာမည္ေကာင္းက်န္ဖုိ႔ရန္၊ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဓာတ္ရွိသူတုိင္း သိရွိၾကရမည္။ မိမိတုိ႔ တတ္ႏုိင္တဲ့ဘက္က ပါ၀င္ကူညီေဆာင္ရြက္ဖို႔ လုိအပ္ပါသည္။ ျပီးစလြယ္ေန၊ ျပီးစလြယ္သြား၊ ဖာသိဖာသာ မေနၾကဖုိ႔၊ စာေပယဥ္ေက်းမွဳေတြကို ခ်စ္ျမတ္နုိးတတ္ဖုိ႔ အရမ္းလုိအပ္ေနပါသည္။ဒါေၾကာင့္ ကရင္မ်ိဳးသား၊ အမ်ိဳးသမီးတုိင္း မိမိတုိ႔ရဲ႔ တန္ဖုိးထားရာ၊ ယံုၾကည္ရာျဖစ္ေသာ စာေပ၊ ယဥ္ေက်းမွဴ၊ ပညာ၊ အႏုပညာ၊ ရိုးရာဓေလ့၊ သမုိင္းအားလံုးကုိ မိမိတုိ႔ရဲ့ ႏွလံုးသားထဲတြင္ နက္ရွဳိင္းစြာ တည္ရွိ ေပ်ာ္၀င္ႏုိင္ပါေစ…………..။

မာန္နာဲ နႏၵစာရရဲ႔ ေဆာင္းပါးကို ျပန္လည္ခံစားတင္ျပပါသည္။

ယု္

ယု္ဏင့္ဆာ. ယု္အဲဟွးဟွ၀္၊
ယု္ဆုိဒ္ဏွ္ ယု္အဲေ၀့ဍ၀္၊
ယု္ထူရူ့ ယု္အဲတ၀္တ၀္၊
ယ္ုဆု္ခႜာင္ ယု္အဲယု္လ၀္၊
ယု္လိက္ဏွ္ ယု္အဲယု္ပ၀္.၊
ယု္ထီ့ခါန္. ယု္အဲလုက္က၀္၊
ယု္ထီသုိ၀္ ယု္အ‎ဲသၞ၀့္။

ဏင့္ဆာ.- ဆုိဒ္- ထူရူ- ဆု္ခႜာင္၊
လိက္-ထီ့ခါန္.-ထီသုိ၀္ နုိဲစာင္၊
ဟု္မာဆုိင္ေ႓့မု္ဍဳဂ္ပါင္၊
ပညာ့ေဃွံ ဏွ္ ဟု္႓းကႜာင္၊
ဆံင္းမံင္းထာင္ စွ္ဆံင္းမံင္းထာင္၊
စွ္ဆံင့္မံင္း ေယာ၀္လာ.ေအယာင္၊
႓းဍံင္ဟု္ထင္း ေခါဟ္လံင္႓ႜာင္၊
ေခါဟ္လံင္ေဍာဟ္ အွ္ေ၀့နဳိဲစာင္၊
ထင္းထံင္ဍင္ဍီး ဍးစုိ၀္ယာင္။
ယွာ.လု္၀ီ.ဆု္ခႜါင္...
ယွာ.လု္၀ီ.တာင္လၜထး၀ယ္
လိက္ထူ႔လီ ဍဳဂ္ပါင္ယုိင္ဃွဳဦ၊ ဆု္ဃွီ႔ဆု္လာပု္ခံင္.အယ္
ကုိ၀္ဟွာေဍ မာေလာဟ္လာတယ္။ လိက္ယုိ၀္ မြာဲမႝီ.ဆုိဒ္႓ံင္
လိက္လ္ုအွ္ ဆိုဒ္လု္ခိုင့္ဏံင္၊ ပု္ဆုိဒ္႓ံင္ ေ႓့လု္ဟွာဟွံင္
ကုိ၀္ဟွာေဍ မာေလာဟ္မာဍံင္။

စ၀္အဲဆုိဒ္

စကားပံုေလးမ်ား....

၁။ ဘ၀မွာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သမွ်ေတြဟာ တုိက္ဆုိင္မွဳ မဟုတ္ပါဘူး။ မိမိ လုပ္သမွ်ရဲ့ ေရာင္ျပန္ဟပ္မွဳ ပဲ့တင္သံေတြပါပဲ။
၂။ မနာလိုစိတ္ဟာ ယင္ေကာင္တစ္ေကာင္လိုပါပဲ။ ကုိယ္ခႏၶာရဲ့ ေကာင္းတဲ့ အစိတ္အပုိင္း မွန္သမွ်ေတြကို ေက်ာ္ခြသြားျပီးေတာ့ အနာကိုေတြ႔မွ ရပ္ေတာ့တယ္။
၃။မိတ္ေဆြ အစစ္အမွန္ဆုိတာ ညေနခင္း ဆည္းဆာ အေရာင္လိုပါပဲ။ ပတ္၀န္းက်င္ေမွာင္လာမွ သိသိသာသာ အေရာင္ေတာက္ပလာတယ္။
၄။ အလွအပဆုိတာ တစ္ခါတစ္ရံ အရက္ထက္ပုိဆုိးပါတယ္။ ျမင္သူကိုေရာ ပုိင္သူကိုပါ မူးယစ္ေစတတ္တယ္။
၅။ ေပ်ာ္ရႊင္မွဳဆိုတာ လိပ္ျပာလိုပါပဲ။ လိုက္ဖမ္းလွ်င္ လက္လွမ္းမမီ ျငိမ္ျငိမ္ထိုင္ေနတာ့မွ လူေပၚလာနားတတ္တယ္။
၆။ မိမိ မလုပ္သင့္တာကို လုပ္မိလွ်င္ေတာ့ မိမိမၾကိဳက္တာကို ခံယူရလိမ့္မယ္။

၇။ သင့္မွာ မိတ္ေဆြ ငါးဆယ္ရွိပါသလား၊ မလံုေလာက္ေသးပါ၊ သင့္မွာေရာ ရန္သူတစ္ေယာက္ရွိပါသလား၊ မ်ားလြန္းေနျပီ။
၈။ စာရိတၱဆုိတာ စကၠဴျဖဴ တစ္ရြက္လိုပါပဲ၊ တစ္ၾကိမ္စြန္းထင္းမိလွ်င္ေတာ့ ပကတိျဖဴစင္ေအာင္ ျပန္မလုပ္နုိင္ေတာ့ပါဘူး။
၉။ အလြမ္းေၾကာင့္ က်တဲ့မ်က္ရည္ဟာ မွန္ေျပာင္းထက္ ေ၀းေ၀း ျမင္နုိင္စြမ္းရွိပါတယ္။
၁၀။ဘယ္ေတာ့မွ မက်ျခင္းဟာ ဂုဏ္မဟုတ္ပါ၊ က်ျပီး ျပန္တက္နိုင္ျခင္းသည္သာ ဂုဏ္ျဖစ္တယ္။
၁၁။တစ္သက္တစ္ခါ ေကာင္းၾကမၼာ လာ၍တံခါးေခါက္စျမဲ၊ သို႔ေသာ္ လမ္းထိပ္က ဘံုဆုိင္ေရာက္ေနေသာေၾကာင့္ မၾကားလိုက္မိၾကေခ်။
၁၂။ကံေကာင္းျခင္းဟာ ႏွစ္ခါ လာရုိးထံုးစံမရွိပါ၊ ကံဆုိးျခင္းကေတာ့ အေဖာ္ေခၚလာတတ္တယ္။
၁၃။အခ်စ္ဆုိတာ သူရဲေကာင္းတစ္ေယာက္ စုတ္ခ်ာ ပ်က္စီးသြားေအာင္ လုပ္ႏုိင္သလို၊ ႏုံခ်ာတဲ့သူကိုလည္း သူရဲေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ႏုိင္စြမ္းရွိပါတယ္။
၁၄။ေမတၱာတရားဟာ အလ်ားအနံ မရိွေပမယ့္ အသြားအျပန္ေတာ့ ရွိပါတယ္။
၁၅။ေဒါသျဖစ္လွ်င္ ၁.ကေန ၁၀ အထိ ေရပါ၊ ေဒါသစိတ္ တအားျပင္းထန္လွ်င္ေတာ့ ၁.ကေန ၁၀၀ အထိ ေရတြက္ပါ။

ဗဟုသုတျဖစ္ေစရန္ မိမိမွတ္မိေသာအပုိင္းအစမ်ားကိုသာ စုစည္းတင္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္။စာေရးဆရာအမည္ကိုေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ပါ..။

မူ.ယံင့္ဖါန္.

ေပ်ာက္ကြယ္ေတာ့မည့္ ကရင္ဂႏၳ၀င္ေတးတစ္ပုဒ္

ယခင္ ပုိ႔စ္အဆက္...
ထိုစဥ္က အရွားပါးဆံုး အခက္ခဲဆံုးအျဖစ္ နွဲဆရာအေနနွင့္ ေနာင္လံုလွဳိင္ကားေက်းရြာမွ (ေရွးနွဲဆရာ) မန္းထြန္းျမိဳင္(ေစာေခတ္ေမး)သည္လည္း အေရြးခံရျပီး၊ ထိုမွ ေနာက္ထပ္ဆယ္နွစ္တုိင္ေအာင္ ျပည္ေထာင္စု ဒံုးအဖြဲ႔၀င္တြင္ အျမဲတမ္းနွဲမွဳတ္ဆရာအျဖစ္ ေက်ာ္ၾကားခဲ့သည္သာမက ထိုနွစ္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕၊ ေျမပေဒသာကြ်န္း စုိက္ပ်ိဳးေရး၀န္ၾကီးဌာနက ကမကထျပဳလုပ္ေသာ ေျမပေဒသာကြ်န္း သစ္သီး၀လံျပပြဲ၊ ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲအစီအစဥ္တြင္ ကရင္ရုိးရာဒံုးအကလည္း ပါ၀င္ရေပရာ နွဲဆရာမန္းထြန္းျမိဳင္၏ သေကၤတမပါေသာ ႏွဲမွဳတ္ျခင္းအတတ္ကုိ အႏုပညာဌာနမွ ႏွဲကၽႊမ္းက်င္သူမ်ား၊မြန္ယဥ္ေက်းမွဳ ႏွဲဆရာမ်ားက အံ့ၾသခ်ီးမြမ္းျခင္းကိုပင္ ခံရသူျဖစ္ပါသည္။
ကရင္အမ်ိဳးသားပုိင္ ဂႏၳ၀င္ ဆယ့္ႏွစ္လရာသီ ေတးၾကီးအတြင္း ပုဒ္စဥ္တစ္ဆယ့္ႏွစ္ပုဒ္ပါရွိေသာေၾကာင့္ တာ၀န္က်သည့္ ဒံုးအကနည္းျပ ဆရာေျခာက္ဦးတို႔အား တစ္ဦးလွ်င္ ႏွစ္ပုဒ္စီေတးသံစဥ္မ်ား ထည့္သြင္းရန္ ခြဲေ၀သတ္မွတ္ေပးလိုက္၍ ေဒသစံု၊ ေခတ္မ်ိဳးစံု တခ်ိန္တုန္းဆီက ေတးသံစဥ္မ်ား သူ႔ေနရာႏွင့္သူ သီဆုိဖြဲ႔ႏြဲ႔သြားနုိင္ၾကသည္ကို ေတြ႔ရွိရမည္ျဖစ္ပါသည္။ ထုိစဥ္ ေတးသံစဥ္အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ေလ့လာနားဆင္ ၾကည့္လိုက္လွ်င္ ေဒသအသီးသီးမွ ဒံုးေတးသံစဥ္မ်ား ပါ၀င္ေနေၾကာင္း သိသာနုိင္ေပသည္။ ေရွးရုိးေတးသံစဥ္မ်ား၊ မုကၠဒိ ဒံုးေတးသံစဥ္မ်ား၊ ရေသ့ပ်ံဒံုး ေတးသံစဥ္မ်ား၊ လွိဳင္းဘြဲဒံုး ေတးသံစဥ္မ်ား၊ လြမ္းညဒံုး ေတးသံစဥ္မ်ားအျပင္ ဒံုးအဖြဲ႔၏ အဓိကအ၀င္နွင့္ အထြက္ ေတးသံစဥ္မ်ား နွစ္ပုဒ္ကို ဆရာေစာေက်ာ္တင့္ (ေစာေက်ာ္ေလး)၏ ထုိနွစ္ျပည္နယ္ေန႔တြင္ ပထမဆုရ ေရႊဥၾသဒံုးအဖြဲ႔ (ေရႊကင္းေက်းရြာဒံုးအဖြဲ႔)၏ ေတးအဆင္းအထြက္ကို ျပဳျပင္မြမ္းမံ ျဖည့္စြက္ျပီး အသံုးျပဳ တင္ဆက္ခဲ့ျခင္းျဖစ္၍ အလြန္နား၀င္ခ်ိဳေသာ ေတးမ်ားအျဖစ္ ေဒသအေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ ေက်ာ္ၾကားခဲ့ရပါသည္။

ဆက္ဖတ္ရန္...

ကရင္အမ်ိဳးသားတုိ႔၏ ဂႏၳ၀င္ ဆယ့္နွစ္လရာသီ ေတးၾကီး ယခုနွစ္ေပါင္း (၄၀) နွစ္အတြင္း တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ ကရင္အမ်ိဳးသားမ်ား သတိမထားမိ၍ ေခတ္ေပၚေတးမ်ား ေအာက္တြင္ ေမ့တန္ေကာင္းေလာက္ျပီဟု ယူဆရမည္ျဖစ္သကဲ့သို႔ ေနွာင္းလူငယ္မ်ားလည္း မသိလိုက္ပဲ ဖာသိဖာသာေနလိုက္မည္ကို စုိးရိမ္ေသာေၾကာင့္ ရွားရွားပါးပါး က်န္ရွိေနေသးေသာ မူလေတး၏ ကရင္ဘာသာစာသားကို ေလ့လာနုိင္ၾကေစရန္ ေဆာင္းပါး၏ အဆံုးတြင္ ပူးတြဲ ေဖာ္ျပလိုက္ပါသည္။ ကြယ္လြန္သြားၾကျပီျဖစ္ေသာ ေတးသီခ်င္း၏ အဓိကပုဂၢဳိလ္မ်ားျဖစ္ၾကသည့္ အရွင္ဥတၱမ(စ၀္အဲဆုိဒ္)၊ အရွင္စႏၵန (မန္းနဲစန္)၊ ေဒါက္တာ ေစာလွထြန္း၊ ေစာေမာင္၀င္း၊ မန္းဟန္သိန္း၊ ေစာေသာင္းေရႊ (ဖထီး)၊ ေစာေက်ာ္တင့္ (ဇြဲကပင္ေက်ာ္ေလး)၊ မန္းစိုးသန္း(နဲခါးလူ)၊ မန္းကံစိန္( ရေသ့ပ်ံသား ဒံုးအကနည္းျပ)၊ တုိ႔အား ဤစာစုျဖင့္ သမုိင္း၀င္ ဂုဏ္တင္ မွတ္တမ္းျပဳလ်က္…….။
(၂၃) ႓ႜင္ထင္း႓ါ ခါန္.ဆုိဒ္ေဖါဟ္ အမူ.ဏီ ဖႜဳံတံု.ထာေခါဟ္
အု္ခင္းထာ္…….
ပု္ဖႜဳံေဖါဟ္ ထီ့ခါန္.ေဖါဟ္ထံင္ လု္ဏီယုိ၀္၊ ဖူ.ေဍ၀ဵ ပု္ဟွယ့္ထံင္ ဍဳံလၢဳင္.ယုိ၀္၊ ထုဂ္လု္၀ၚ ထာေခါဟ္ထာခႜါင္လု္ဏါင္းယုိ၀္၊ ေဟွး…. ဖီ့ဖူ႔လု္ယာ့ ေက၀္ဏါင္းထဟွံင္၊ လာဆီ့ဏီ့႓ိင္း အု္ဟွာင္က်ံင္း၊ မြာဲလင္ဖႜိဳ၀္း၀ယ္၊ ဖႜဳံယွင္ေဖါဟ္အု္က်ံင္းဖႜံင္၊
ကုိ၀္ ပါင္ဆုိင္……
ခြဵက႟င္မူးခြါ႔၊ ရာ.ဓနာေ၀ံ၊ အွ္ဆံင္လာဆာ္ ကုိ၀္ဟွာေဍ။
၁။ ထာင့္ခုက္ေဖါဟ္ ဆင္ခူးလင္ဃွိင္၊ မာဆိက္မာဏါ ဟွံင္လုက္ကႜိင္။ `နာသတ္ဖူသွ်´ ဖင္စာစိင္း၊ ဆင္ဖ၀့္ဖါထင္း နုိင့္မုိင့္ခႜိင္း၊ ဖႜဳံဏိင္းထင္းသင့္ အူးေဍဟွိင္၊ ဃွဴ.ထီေဍေခႜါဟ္အင္းဖံင့္ဍိင္၊ ဖႜဳံအင္း႓ူးသင့္ မုက္ယူ.ယိင္။
၂။ ထာင့္ခုက္ဖါေဍာဟ္ေအထံင္ထာင္ဏွ္၊ `မာဃနာသတ္´ ဟု္ေယာ၀္စုိ၀္ဖႜဟ္-ေယာ၀္စို၀္ဖႜဟ္ ဖ၀့္တု္ကုိ၀္ဖ၀့္ ဍးစို၀္၀၀္….၊ ေဟွး… သုင္းဆီ့ေဖါဟ္ထံင္ ေအသၞ၀့္၊ လုင္.သးလုင္.ခယ့္ အးမာလ၀့္….၊ ေလ၀္အင္းထုိင့္လး ျဂဳက္တႝ၀့္ ထီေဍသုိ၀္ သုက္မာ. ယွ၀္ယွ၀္၊ ဖႜဳံေဖါဟ္သီးေဟွး- ေထာဟ္ေဖါဟ္မံင္ ဃႊိင္.ယူ.မာ.လ၀့္။
၃။ ဆု္ေခါ၀္.စြးတယ္ ထံင္လာသိုင့္၊ သိင္းလးမိင့္လင္ ေခါဟ္လံင္ထုိင့္၊ ဖ၀့္ဍီးခႜီ႕ဖါထင္းနုိင့္မုိင့္၊ ´ဥတၱရာနာသတ္´ ဏွ္လ၀္ဟွိဳင့္၊ အင္းဖံင့္ဆီ့ေဖါဟ္ သို၀္႓းနုိင္၊ ယာ.သုဂ္ဃွါင့္ဟွံင္ ယာ.သုဂ္ဃွံင့္သံင့္ လု္လုက္လိုင္၊ သုင္းထင္းဟွိင္းသင့္ ဟွယ့္တာင္ဆုိင္။
၄။ ကႛဳဂ္စုဦခါ့ ေအထံင္လာတာ၊ ထီ့လင္သာ္ဟွင္းေခါဟ္ဃွါင့္ထာ၊ က်ာ႓ီကု္ေလင့္-က်ာ႓ီကု္ေလင့္၊ လီဟွင္းအာ….။နာသတ္ဖႜဟ္ထင္းစိတၱရ၊ သိင္းဍဳိ၀္ထင္း ကႜင္ကႜါင္းဖ၀့္ဖါ၊ ေလ၀္ဍြဲဃွဳဂ္ ေကာ၀္မိင္လးကႜာ၊ ကို၀္ဏိင္းေဍ အင္းဃွယ္ကို၀္အု္ဟွာ။
၅။ လာယာ့ထံင္ထာင္ လင္သင္း၀င္၊ ´၀ိသာခါနာသတ္´အွ္မုဂ္ဍဳင္၊ ဆု္ဆုိင္ေ၀့ လ္ု႓ႜင္ဏီ့႓ႜင္၊ ဃွဴ႕ေဍနဲယာ့႓င္သုင္းလင္၊ ပု္က်ာပ၀္.သၞ၀့္ဃွဴ႕ဃွင္၊ ဖ၀့္ေထာဟ္ကႜီးဖါ အု္ယံင့္႓င္၊ ဟု္႓းတယ္ထယ့္ သုင္းလင္က်င္။
၆။ ဆု္ဆုိင္ေဍာဟ္လင္ လာနုဲ႔ထံင္၊ ကာလ္ုပါထင္းထီံ့ယြာဖႜံင့္၊ လင္ဆိက္ဖိုင္ဆု္မာပၱံင္၊ ဃွဳဲးလင္႓ူးမ(မ်)မြာဲေအဟွံင္၊ လင္သႜာတာ္အွ္အု္ဖႜံင္၊ ေဟွး….နာသတ္ေဇဌမြာဲဍးခံင္၊ ဖ၀့္ကးေဍအ္ုဏါင္. ဖါထင္းယွံင္။
၇။ ဆု္ဆုိင္ဆု္ဆုိင္အးတယ္၊ လာဃွိဳ၀္ထံင္ထာင္ ဆိက္ထင္းခံင့္ဖႜာ႓ူးဍဳဂ္ပါင္၊ ႓င္းဖ၀္.ေသွ္႓ုိ၀္လု္လာင့္ဏါင္…..၊
က၀္သုဂ္သႜာဖါထင္း၀ိက္ကာင္၊ ႓ူးခယ့္ေကႜာ၀္ ေလ၀္႓ို၀္ေဍဏါင္၊ နာသတ္ျဗဳဗၺာဍးစို၀္ယာင္၊ မီသးမိင့္ထီ့ေဍာဟ္ေမွ္ဖႜါင္။
၈။ ဆု္ဆိုင္က်ဳဂ္လာခုဂ္ထံင္ဏွ္၊ ဖ၀့္လာခုဂ္ဖါထင္းသၞ၀့္၊ ႆရ၀ဏ္နာသတ္ ေယာ၀္စုိ၀္ဖႜဟ္၊ သုဂ္ဆူမိင့္႓ံုလင္ေပ်ာ၀္ဖ၀္.၊ ထီ့ေဍာဟ္ေမွ္ဖႜါင္၊ ကို၀္၀ီးလာ ခါင္ကံုစူးလ၀့္၊ ဖႜဳံကို၀္ဆုိဒ္ဃွဴ႕ဃွင္႓းသၞ၀့္။
၉။ လာဆီ့မူ.ထံင္ယုိ၀္ ဆု္ေခါ၀္စြး ယးေဖါဟ္စာင္းယွဳိ၀္၊ သႜာပြြြြဵဖါထင္းဃွိင္.ေကာ၀္၊ ေဟွး…. ေဖါဟ္လီးဖ၀့္ပါကဲ ဆု္ဍဳိ၀္၊ ေကာဟ္ေထံ႓ိုင္အင္းေဍ ေဖါဟ္နို၀္၊ ဍဳံမူ.ထုင္းဟု္႓းလင္ေကႜာ၀္။
၁၀။ ကု္တုဂ္၀ွ္ လာမုက္စြးတယ္၊ အာသာ၀တီ ယွးဖါန္.ခယ္၊ တု္က၀္သြါ႕ဖါထင္းဃွဳဦ၊ ေလ၀္ေကႜာ၀္ကု္လံင့္ ဃွဳဲးလင္႓ယ္…..၊ ဆုင္ထင္းေမွ္ပံု.ေလ၀္ပါမုက္ကုဦ၊ ဖႜာ႓ူးပု္တာအု္ထာ္ဆာ.ယယ္၊ ေလ၀္ကုဂ္႓ူးသို၀္အးမာလယ့္၊ ဖီဖူ႔ ပၱံင္ဏွ္အွ္၀ယ္။
၁၁။ ဆု္ဆုိင္ထင္းသင့္ ထံင္လာဏင့္ဖုိင္၊ ယွးလု္မုဂ္ေခါဟ္ ၾကတၱိကာစိုင္၊ မုဂ္ေခါဟ္ဆု္အုင္းလ္ုအွ္လိုင္၊ ေဟွး…. ဍိင္လိင္အု္ဖ၀့္လ္ုနုိင့္မုိင့္၊ ဆိက္လင္ထီ့မူ႔လာဆု္ဆုိင္၊ မု္ဖႜာယာ.သုဂ္ေဍသုင္းဃွဲဳ႕သာယုိင္၊ ေ႓့မု္အင္းယုိင္ ႓းမာဆုိင္။
၁၂။ ႓ူး၀၀္ထင္းလာလိင္ထံင္ေ၀့၊ မီ့ဂႆီနာသတ္ယွးဖါန္.လုိဲ႔၊ ျပိဳင္ကံု႓ူး၀ီ.ဟွင္လုက္ေခႜ၊ ဏ၀့္ထင္း႓ူးပံု.ပါမုက္ကုိဲ……၊ ေဟွး…ဖ၀့္မူ.ယွ ဖါထင္းဟွ၀္သုိဲ႔၊ စာင္းကုဂ္ကံင္း႓ူးကုိ၀္ဏီေဍ၊ ဖႜဳံဖီ့႓ူးယ၀္ ေယွာဟ္လာကို၀္ထုဦ႕ သာဏင္းေဃွ၀္။
ကို၀္ပါင္ဆုိင္…….
ခြြါဲက႟င္မူးခြါ႔ရာဓနာ.ေ၀့၊ အွ္ဆံင္လာဆာ္ ကို၀္ဟွာေဍ။
ဏု္ထာင္ေအထံင္ဏု္တု္၀ါန္႔၊ သာဏင္းေဃွ၀္ ဖႜဳံခြါဲက႟င္။
(မင္ရုိ႕)၃ ေခါက္၊ ….(ေလေလ့မင္ရုိ႕)၃ ေခါက္…
အုိး..ခို၀္ဆံင့္ဏး……။
ထာေခါဟ္အု္ထာင္၊ မာေ႓့ထာေခါဟ္ အု္စာင္းလင္သုိ၀္ဏွ္လ၀့္။

(စ၀္ထ၀့္ဗ်၀္)

ေသွ္ယာ့လင္သာ ဖႜဳံယွင္ေဖါဟ္

လိက္ေယာ၀္.ဃွီ႕လု္႓ိင္းယုိ၀္ မု္ေက၀္လင္ ဆံင္းမံင္း၀ယ္ ယိက္မာယုဂ္ေဆ၀္.။လာဏင့္႓ုိ၀္သီး အု္ဟွာင္အု္စံင္း လု္မိက္ဍဳဂ္ပါင္႓း အု္ေခါဟ္က်ံင္ အု္ခါ့ယုိ၀္မ ေက၀္.လင္႓းေဆ၀္.လွ္။လိက္ယုိ၀္ မြာဲ႓းဏွ္လယ့္ ႓းလ၀္လင္ေ႓့ယုိ၀္စာ္႓ုိ၀္ ယု္လု္ဟွာ လု္ဖႜဳံယွင္ေဖါဟ္အု္ဖင့္ေခါဟ္ ကါင္ဖါ.႓းလာလု္ေဃွ၀္၊ အဲဆုိင့္ထာင္လာပု္ဆုိဒ္ေဖါဟ္အု္ဟွင္ သာဆု္ပု္ေယာဟ္အွ္၊ ဆု္မူ႔လာအွ္ေဍာဟ္အု္ေခါဟ္က်ံင္ လ၀္လင္႓းေ႓့ယုိ၀္ေဆ၀္.လွ္။ ဆု္မူ႕လာ ေ႓့ဖႜဳံယွင္ေဖါဟ္ မု္လင္ဆင့္၊ ေ႓့မု္ဆာ့သာ အု္ဟွင္ဏွ္ မြာဲေအးလွ္။ ေဍဖႜဳံယွင္ေဖါဟ္ အု္ဟွာင္အု္စံင္းယုိ၀္ လု္ဆု္ေသွ္ပညာ့ဆာလု္ဖးဏွ္သီး ေက၀္ဏးေသွ္လင္ ေဍလိက္ယုိ၀္ ဟု္ဍး႓း၊ပ၀္.႓းအးမာယုဂ္ေဆ၀္.ယုဂ္။ လာဏင့္သီး အွ္ဍိင္အး ဍိင္ေဟွ၀္လ၀့္ ဆံင့္မံင္းေ႓့အွ္ဏွ္သို၀္ အု္ေခါဟ္က်ံင္ အု္မးေအအွ္ လု္ေသွ္ လု္႓းသယ္ ေအအွ္ေဆ၀္.စာ္႓ို၀္ ပႜယ္တ၀္ကဲလာဆာ္။
ပု္ဖႜဳံယွင္ေဖါဟ္သယ္ယုိ၀္ လု္အု္၀ီ.အုိ၀္ အွ္ေ၀့ဍး ဃွဴ႕ဃွဴ႕ဃွင္ဃွင္၊အွ္ေ၀့ ယွဴးယွဴး႓ါ႓ါ ကို၀္ဟွာေဍလွ္။ ဆု္သာဆာ့ လု္ဖႜဳံအု္ဟွဴ႕ဟွာ အု္ဖင့္ေခါဟ္သီး အွ္ေ၀့ဏင္႓ႜင္ေအး။ လာဏင့္႓ုိ၀္သီး အ္ုခါ့ဍးယုိ၀္ ကါင္ဖါ.ထင္းသာ၊ အွ္ထင္းထာင္ေဍဆု္ဍဳဂ္ဆု္ယာ၊ ႓းဏွ္လယ့္ ႓းကါင္ဖါ.လင္ဆင့္ဏွ္ ဟု္႓းအင္းဃွဴ႕ေ၀့ အု္ထို၀္အု္ဏာ့၊ ဟု္႓းဏးေသွ္ထာင္ ကု္လိုင္ေ၀့ေဆ၀္.လွ္။ ဖႜဳံယွင္ေဖါဟ္ယုိ၀္ အွ္အု္ယုဂ္႓းထႜဳိင့္၊ သုင္းေဟွ၀္သာအြာထႜဳိင့္ဏွ္သီး ဟု္လ၀္ေသွ္ေဆ၀္.၊ မု္မႝီ.အု္ဟွဴ႔ဟွာ ဟွယ့္အင္းယူ.သီးစာ္႓ို၀္ ယ၀့္မာေဆ၀္.လွ္။

ဆက္ဖတ္ရန္...

စင္႓ုိ၀္ ဟ္ုသုင္းသာေဟွ၀္သီးယုိ၀္ လု္ဟု္ဖႜဳံယွင္ ဖင့္ေခါဟ္ သုင္းသာေဟွ၀္၊ဏယ္အင္း လုက္ဆိင့္သီး ႓းဏင္မိင္ေအး။ လာဏင့္သီး လု္ဖႜဳံဆုိဒ္ အု္ဟွဴ႕ဟွာဏွ္ သဲုးလု္မ၀့္မွ္၊ဆုိဒ္ဆးလု္မ၀့္မွ္ အု္ေခါဟ္က်ံင္ ဟု္ဏယ္အင္းေ၀့ လုက္ေခႜေသွ္ေအးလွ္။ အု္ခါ့ယုိ၀္ ဖႜဳံဆုိဒ္အု္ဟွဴ႕ဟွာ ဟွယ့္အင္းယူ.လု္ဏင္ယုဂ္သီး ဟု္လ၀္ေသွ္ေဆ၀္.လွ္။ ႓းဏွ္လယ့္စာ္႓ို၀္ ႓းကင္ဖါ.ထင္းသာ၊ ႓းပႜီပႜာအု္ခါ့ယုိ၀္ ဟု္ဍး႓းယုဂ္။
ယွာ.လ၀္ဆို၀္ဆု္ခႜါင္လု္ဖးသီး ဟု္႓းေသွ္ယာ့ ဟု္႓းဆံင္းမံင္း လင္သာ ကု္လုိင္ဆာ့မာေဆ၀္.လွ္။ ႃဟွင္းေခါဟ္အင္းယူ.ဆုိဒ္လု္လုဂ္၊ မႝီ.အင္းယူ.ဆုိဒ္လုက္ထုက္႗၊ႃ ၀၀္႓ိင္းလင္ဖါ. ေခ၀့္အင္းစုဂ္႗ ဆု္လု္ဖးဏွ္ ေဍ ႓းကင္ဖါ.ထင္းသာသယ္ အု္ဟွာင္အု္စံင္းယုိ၀္ ႓းဍံင္ေ၀့ေဍာဟ္မာလွ္။ ႓းဆါင့္ ႓ါသင့္ခါ့ ဖႜဳံေဖါဟ္သီးမြာဲအု္ေဟွ၀္၊ ဖႜဳံ႓ါယြာခ၀့္သီးမြာဲအု္ေဟွ၀္၊လယ္ကယ္ တႜာခုင္.သီးခ၀့္မြာဲအု္ေဟွ၀္ ပု္ဖႜဳံယွင္ေဖါဟ္မ၀့္မွ္လ၀့္ အု္ေခါဟ္က်ံင္
လု္ဟွာေဍလု္ဟွာ ႓းဏးေသွ္ေလာဟ္သာ၊ ႓းပႜယ္တ၀္ေလာဟ္သာ၊ ေအလု္႓းသယ္ လု္မိင္မိင္ ေအအွ္ေဆ၀္.စာ္႓ို၀္ ႓းလ၀္ပ်က္ေလာဟ္သာ၊ ႓းထ႟ါေလာဟ္သာ၊ ႓းအဲဆုိင့္ေလာဟ္သာ ကို၀္ဟွာေဍေဆ၀္.လွ္။ ထႜဳိင့္ခြိက္ဆု္္တု္ဖႜသယ္၊ ဆု္အု္မးသယ္လု္စံင္းဏွ္ မာေဏ၀္.ထာင္ဆု္ဏံင့္ယာ၊ မာေဏ၀္.ထာင္အု္ဍံင္ဟွံင္ ဟု္႓းအွ္ထာင္ ဃွဴ႕ဃွဴ႕ဃွင္ဃွင္ ႓းအု္ခါ့ဖ၀္..။ ဆု္ဃွဴ႔ဃွင္ လု္အွ္႓း ဟု္ဆုိဒ္လု္ဆုိဒ္ဏွ္ ထင္းထ၀့္ေ၀့ကဲေအးလွ္။လု္ဟွာေဍလု္ဟွာ ပႜီပႜာေအအး၊ ကင္ဖါ.ေအအး ပု္ဆုိဒ္သယ္ ဍိင္ယိက္ဍိင္မု္လင္ဆင့္ဏွ္ ဟု္လ၀္ေသွ္ေ၀့ ထီ့ဆာလွ္။ ဟု္ေအလ၀္ပၞာ့စာ္႓ုိ၀္… ဆု္လု္ဆု္ဆုိင္ထီ့သီးယုိ၀္ လု္ဖႜဳံးဏိီ့ဖႜဳံးဏွ္ ကဲထင္းေ၀့ ထီ့လု္နံဳ.ေသွ္ေအးလွ္။ ဟု္ေအပု္ကံု.ေဏ၀္ေအအး ဆု္ဆုိင္ထီ့ေအအးဖႜဳံးစာ္႓ို၀္ ထီ့မာ့ဆၞာ္၊ထီ့ပင္းလာဲသီး ကဲထင္းေ၀့ေသွ္ေဆ၀္.လွ္။ေအဟွံင္ဍ၀္… ဆု္လု္ ဍိင္းခႜီ႕သီးယုုိ၀္ လု္ဖႜဳံးဏီ့ဖႜဳံးဏွ္ ကဲထင္းေ၀့ ဍိင္းေသာဟ္ထီ့ ကဲေအးလွ္။ဟု္ေအပု္ကံု.ေဏ၀္ ေအအးစာ္႓ို၀္ မု္ကဲထင္းေ၀့ ဍိင္းေသာဟ္ထီ့ဟွံင္ ဟု္မု္အင္းေ၀့ေသွ္ေဆ၀္.လွ္။ေ႓့ဏွ္သို၀္ေဆ၀္. ပု္ဖႜဳံေဖါဟ္ယွင္ေဖါဟ္ယုိ၀္ ေအကင္ဖါ.ထင္းသာဏွ္ မု္ထင္းထ၀့္ေ၀့ လု္ယ၀့္လုိင္.အု္ေခါဟ္စံင္ ေ႓့သို၀္ ဆု္ဆုိင္ထီ့၊ ဍိင္းသးဖႜဳံးသို၀္ ပု္ကံု.ထင္းသာေအအးစာ္႓ို၀္ မူ.လု္ဏီ.မု္ထံင္ဖ၀့္တုိင္.ထီ့ဆာလွ္။ ႃပု္ေအဃွဴ႔ဃွင္ ေဍာဟ္ယွာ.ကို၀္႓ႜင္႗ဆု္လ၀္သို၀္ လု္ဟွာေဍလု္ဟွာ ပု္ေအ ဖံင္းထးစူး ခုိင့္ခုိင့္ဏံင္ဏံင္စာ္႓ို၀္ ဟု္ဆုိဒ္ဆ၊လိက္လာဲ၊ ဆု္ဃွီ႕လာသယ္လု္ဖး မု္ထင္းထ၀့္ေ၀့ ထီ့ဆာ.လွ္။
ေအဟွံင္ဍ၀္ လု္ဟွာေဍလု္ဟွာ အင္းေကွ္လင္သာ (မာန)ေဍာဟ္သီးေဟွ၀္ေအးလွ္။ဟု္အင္းေကွ္လင္သာ (မာန)ယုိ၀္သီး မြာဲေ၀့ဍး ဆု္ကင္ဖါ.လု္မိင္ေဆ၀္.လွ္။က္ုဏင္ကု္ဏင္သီး အွ္ေကွ္လင္သာ ေ႓့ဏု္ေသွ္ပညာ့သို၀္၊ယု္သီးေသွ္ေဆ၀္.၊ ေ႓့ဏု္အာဏာ့၊ပါ၀့ါ(power)အွ္သို၀္ ယု္သီးအွ္ေဆ၀္.၊ေ႓့ဏု္မာေဏ၀္.သို၀္ ယု္သီးမာေဏ၀္ေဆ၀္.ေ႓့ဏွ္သို၀္ ေအအွ္ေကွ္လင္သာေဆ၀္.စာ္႓ုိ၀္ လု္ဟွာေဍလု္ဟွာ ထံင္ခ၀့္လယ့္ ဖ၀့္တုိင္မု္ေဏ၀္.၊ဆု္ဃွဴ႔ဃွင္မု္အွ္၊ ထံင္းခ၀့္လယ့္ ဖံင္းစုဂ္ထးစူးမု္ခုိင့္၊ စင္႓ို၀္ ေအအွ္ေကွ္လင္သာေ႓့ဏွ္သီး မြာဲေ၀့ဍး ဆု္ကါင္ဖါ.လု္မိင္ေဆ၀္.လွ္။ ေအဟွံင္ဍ၀္ ဟု္ဖႜဳံယွင္ေဖါဟ္ယုိ၀္ ႓းဆာင့္ေဍပညာ့အု္ဟွာင္ခ၀့္သီး အွ္ယွာ.ဏါင္း ဆုိဒ္အု္ဟွဴ႕ဟွာဍာ္ဏွ္ ဟု္လ၀္ေသွ္ေဆ၀္.လွ္။စင္႓ို၀္ ဟွယ့္ထာင္လု္ခါင့္ ေဖါဟ္ဍီပႜီးသယ္လု္ဖး မာေလာဟ္လိက္ဏွ္ ေအအး၊ အဲလင္ဆုိင့္ထာင္လာဆုိဒ္ေ႓့မု္ေသွ္သို၀္၊ ေ႓့လု္က်ဳင္းသာ႓းသို၀္ လု္ဆု္ေသွ္ပညာ့ဆာလု္ဖးသီး အု္တာအွ္ေ၀့ ကို၀္ဟွာေဍေဆ၀္.လွ္။ ပညာ့သီးယုိ၀္ မြာဲေ၀့ဍး မု္ေလ၀္အု္က်းဖုိင္သာ ေမွ္တုိင္(ဆု္ဖါန္.)လု္မိင္ေဆ၀္.လွ္။ ဟု္ပညာ့ေအလု္အွ္႓း ဟု္မႝီ.လု္ဟွာဏွ္ ဟု္ဖႜဳံအု္ဟွဴ႕ဟွာ အင္းလိင့္ဟု္ယ၀့္၊ ဆု္မု္အင္းယူ.ဟု္ဆုိဒ္သီး ယ၀့္ေဆ၀္.လွ္။ ဆု္ေသွ္ယာ့လု္အွ္႓း၊ ပညာ့လု္အွ္႓း မႝီ.လု္ဟွာဏွ္ ေ႓့ဆု္အင္းမုိင့္သို၀္ ႓းမာေဖွ္လုက္ဆိင့္ေဆ၀္.လွ္။ လု္လိက္အင္းသံင္းဖုိင္ဏွ္ ေက၀္ထ၀္.လင္ေ၀့အွ္ ထီ့ဆာယုဂ္။ ေဟွး..ဖႜဳံေဖါဟ္..ေဟွး..ဖႜဳံေဖါဟ္ လိက္ဏွ္ ႓းလယ့္လု္မာေလာဟ္၊ စွ္ဏု္သာ..စွ္ဏု္သာ လု္ေသွ္လိက္ ေမွ္႓ႜဟ္လုက္ခႜာ…ေဟွး..ဍး႓ိုဒ္..ေဟွး..ဍး႓ိုဒ္ အဲလာဏု္လိက္ေဍစဏု္ဆိုဒ္၊ ဆု္ဟွယ့္ဖုိဒ္၊ ဆု္ဟွယ့္ဖုိဒ္၊ သၞ၀့္ဃွဴ႔ဃွင္ ဟု္႓းတုိဒ္.. ေ႓့ဏွ္သို၀္ေဆ၀္.လွ္။ လု္ဟု္မႝီ.အု္ေခါဟ္ထီး၊ဟု္မႝီ.အု္ေခါဟ္ကႜိဳင္လု္ဟွာ မု္ကဲ႓းသာသီး ဟု္ကဲေ၀့ဍး ယ၀့္ေအးေဆ၀္.လွ္။စင္႓ို၀္ မု္ကဲ႓းသာ မႝီ.ေဍာဟ္ယွာ.စီကႜာထင္းထ၀့္လု္ဟွာစာ္႓ို၀္ ဟု္႓းေကႜစိုဒ္ေ၀့ လိက္ပညာ့ဏွ္လွ္။ေအဟွံင္ဍ၀္ ကု္ဏင္ကု္ဏင္ ကဲလာဏင့္ဖႜဳံယွင္ေဖါဟ္သီး ဖႜဳံဆုိဒ္လိက္လာဲသယ္အု္ဟွာင္အု္စံင္း ဏးလု္ေသွ္႓း၊လု္ပါေသွ္ယာ့လင္သာ႓းသီး အွ္အးမာဍာ္။ ဏးေသွ္လာဏင့္သီး မု္႓းမာေလာဟ္၊ မု္႓းပ၀္လိက္လာဲဏွ္ ပ၀္ေ၀့၊ေက၀္ေ၀့ လု္ကဲ႓း ဟ္ုဖႜဳံေဖါဟ္သီး ဟု္ဍး႓း၊ခံင္႓းအးမာေဆ၀္.လွ္။ အု္ယုိ၀္ဏွ္ မြာဲေ၀့ဍး လု္ယု္ဍး႓း၊ခံင္႓း လု္ယု္ခင္းထာ္ လု္ကါင္လု္ခ၀့္ဍာ္လ၀့္၊ လု္ဟွဴ႕ဟွာသီး မု္အွ္ဍာ္အးမာေဆ၀္.ဟွး..ဏွ္ ေသွ္ယာ့လုက္ဍာ္ေအး။စင္႓ို၀္ ဟု္မႝီ.ေအအွ္ေ႓့ဏွ္သို၀္ေဆ၀္.အုိ၀္ ဖႜဳံဆုိဒ္အု္ဟွဴ႕ဟွာ ေအအင္းလိင့္၊ေအဍာနုက္လင္ လု္ဆုိဒ္အု္ဟွဴ႕ဟွာခ၀့္သီး နုက္လင္ေ၀့ယ၀့္ေဆ၀္.လွ္။
စင္႓ုိ၀္ ကဲထင္းမႝီ.လု္ဟွာ ဟု္ဆုိဒ္အု္ဟွာင္အု္က်ံင္းဏွ္ ဟု္လု္ေသွ္ယာ့႓းစာ္႓ို၀္ မြာဲပႝံင့္ဍာ္ေအးလွ္။လု္ပု္ေမ်င္စိင္.ဖုိင္ဏွ္ ေ႓့သို၀္ မိင္ေဟွ၀္မု္အွ္ထ၀္သို၀္ လု္ဟု္မာကဲ မာနုိင္လု္ဖးဏွ္ ႓းမာဍးဆု္လွ္။ ဖႜဳံယွင္ေဖါဟ္ ေအဃွဴ႔ဃွင္စာ္႓ို၀္ ဖ၀့္တုိင္ဏွ္ အွ္ေ၀့ထံင္ဟု္ခင္းထာ္ယုိ၀္လွ္။ေအဟွံင္ဍ၀္..
ဟု္ေသွ္ယာ့႓း ဖႜဳံယွင္ေဖါဟ္ ေသွ္ပညာ့၊ ခႜဳဂ္ခီခါင့္၊႓ူးလင္သာ ေဍပညာ့သယ္အွ္အးဍာ္ အု္ေခါဟ္စံင္ သုင္းမုက္သာလုိင္ သာေထာဟ္ေခ၀္.႓းေဍာဟ္မာလ၀့္။လု္ဖႜဳံယွင္ေဖါဟ္ဖင့္ေခါဟ္ ႓းသာအွ္ဃွဴ႔ဃွင္၊မူ႔လာဆုိဒ္ထင္းထ၀့္ဍးေ၀့ ေ႓့ဆုိဒ္အု္ဟွဴ႔ဟွာသို၀္ သာအွ္႓းေဆ၀္.ဏွ္ ေက၀္လင္ ဍဳဂ္ေသွ္ယာ့႓ေဍလိက္သာထင္.ယို၀္ေဆ၀္.လွ္။ယု္ေ၀့ မြာဲဖႜဳံေသွ္ပညာ့ဆာလု္ဟွာ မြာဲဍာ္ေအး။လ္ုဆု္ပ၀္.လိက္ဆာ အု္သာဖုိင္ ေအေဏ၀္.႓း (ဗဟုသုတ)လု္စယ္လု္မြယ္သီး ယု္သာမုက္ယုက္ေဆ၀္.လွ္။စင္႓ုိ၀္ ဖႜဳံ႓ါသင္ခါ့သီး မြာဲအု္ေဟွ၀္၊ ဖႜဳံ႓ါယြာသီး မြာဲအု္ေဟွ၀္၊ လုက္ဆိင့္..လုက္ဆိင့္ဖႜဳံယွင္ေဖါဟ္သယ္ကို၀္ဟွာေဍ လု္ဟွာေဍလု္ဟွာ မာနုံ႕မာဏာေလာဟ္သာလု္ေဃွ၀္.၊ဆင္းလင္႓ိုင္.ေလာဟ္သာလု္ေဃွ၀္.၊အဲဆုိင့္ထာင္ေလာဟ္သာ၊ လု္ဖႜဳံယွင္ေဖါဟ္ ဖ၀့္တုိင္အုိ၀္ ဃွဴ႔ဃွဴ႔ဃွင္ဃွင္ တု္တြယ္ထင္းစူး ေလ၀္.လာေဖႜးေဖႜးကဲလာဆာ္…..။

မူ.ယံင့္ဖါန္.(20.11.2008)

မာလုက္၀ယ္

ဖႜဳံေဖါဟ္လု္၀ီ.
ထုင္းလီ.ထုင္းထာင္
အးစာင္အးဖႜဳံ
လု္ကံင္.ဆု္မာ
လုက္ခႜာလင္႓ုိင္
ဍးလုိင္လု္ယ၀့္
ပ၀္.သ၀့္ထၝံင့္
လံင့္ကံင္လုက္ေခႜ
လု္ေက၀္ေဍလိက္
လင္႓ိက္လုဂ္ခႜာ ဏိင္းလု္ယာ။
ပု္႓ုိ၀္ဏါင္းယုိ၀္
ဍးစုိ၀္လင္.ခါင့္
သာဟွာင့္စြးတယ္
ဖုက္ဖယ္ဏံင္သာ
ဆ္ုမာပၱံင္
ေက၀္ဟွံင္လိက္လာဲ
တု္ကႜယ္ေဍာဟ္လင္ ဃွဴ့ဃွင္မာေလာဟ္ဖႜဳံယွင္ေဖါဟ္။

စ၀္အဲဆုိဒ္

စိတ္လုိက္ မာန္ပါ....

ဟိုးေရွးေရွးတုန္းက အင္မတန္မွ စိတ္တုိစိတ္ဆတ္တဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္

ရွိသတဲ့။ တစ္ေန႔က်ေတာ့ သူ႕အေဖက ေကာင္ေလးကို
အိမ္ရုိက္သံတစ္ထုပ္ေပးလိုက္ၿပီး ေျပာပါေတာ့တယ္။ မင္း တစ္ခါစိတ္တိုတိုင္း
သံတစ္ေခ်ာင္းကို ေနာက္ေဖးက ၀င္းထရံတိုင္မွာ သြားရိုက္ေခ်ကြာတဲ့။

အေဖက အဲ့ဒီလိုေျပာၿပီး သံထုပ္ကိုေပးလုိက္တဲ့ ပထမေန႔မွာ ေကာင္ေလးဟာ
၀င္းထရံတိုင္မွာ သံေပါင္း ၃၇ေခ်ာင္းရိုက္သြင္းျဖစ္သြားတယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔
သူစိတ္တိုတိုင္း သံေလးေတြကို ၀င္းထရံမွာ ရိုက္ရင္းရိုက္ရင္း ေကာင္ေလးဟာ
သူစိတ္သူထိန္းႏိူင္လာသတဲ့။ သံရိုက္ခ်က္ေတြဟာလည္း တစ္ေန႕ထက္တစ္ေန႕
က်ဲလာခဲ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႕ေကာင္ေလးဟာ ၀င္းထရံမွာ သံေျပးရိုက္တာထက္စာရင္
ေဒါသျဖစ္ေနတဲ့စိတ္ကို ထိန္းရတာပိုလြယ္လာမွန္း သေဘာေပါက္လာေတာ့တယ္။

အဆံုးမွာ ေကာင္ေလးဟာ စိတ္မတိုပဲေနႏိူင္တဲ့ေနကို ေရာက္လာေရာ။
ေကာင္ေလးကေျပးၿပီး သူအေဖကို သတင္းသြားပို႔တယ္.. အေဖေရ.. သားေတာ့ စိတ္ကို
ထိန္းႏိူင္သြားၿပီဗ်..
အဲ့ဒီလိုက်ေတာ့ သူအေဖက တစ္မ်ိဳးခိုင္းျပန္ေရာ.. မင္းကိုယ္မင္း
ေဒါသမျဖစ္ေအာင္ တစ္ေနကုန္ထိန္းႏိူင္ၿပီဆိုတာနဲ႔ အဲ့ဒီသံေတြကို
ျပန္ႏွုတ္ဦးကြာ။ တစ္ေန႔ ထိန္း ႏိူင္ရင္ ညအိပ္ခါနီး တစ္ေခ်ာင္းႏွုန္းနဲ႕
ႏွုတ္ေနာ္လို႔ မွာလိုက္သတဲ့။ ရက္ေတြၾကာလာေတာ့ ေကာင္ေလးက သူအေဖကို
ေျပာႏိူင္သြားတယ္။ အေဖေရ.. သားရိုက္ခဲ့တဲ့ သံေတြအားလံုးကို ႏႈတ္ၿပီး
သြားၿပီ တစ္ေခ်ာင္းမွ မက်န္ေတာ့ဘူး။

သည္အခါအေဖလုပ္တဲ့သူက သားရဲ႕လက္ကိုဆြဲၿပီး သားရိုက္ခ့ဲတဲ့၀င္းထရံဆီကို
ေခၚသြားတယ္။ ေတာ္တယ္ငါ့သား လို႕လညး္ဆိုတယ္။ ဒါေပမယ့္ သား ေသခ်ာၾကည့္စမ္း။
၀င္းထရံတိုင္မွာ အေပါက္ေတြျဖစ္က်န္ခဲ့တယ္ေနာ္။ ဒီ၀င္းထရံတိုင္ေတြက
အရင္တုန္းကလို ေခ်ာေခ်ာေမြ႕ေမြ႕မဟုတ္ေတာ့ဘူး ဆုိတာ သားျမင္တယ္ မဟုတ္လား။
ေအး.. သားကစိတ္တိုတိုနဲ႕ ပါးစပ္ကေျပာခ်လိုက္တဲ့အခါ
တစ္ဖက္သားဆိုတဲ့၀င္းထရံတိုင္မွာ အခုလိုအမာရြတ္ေတြထင္က်န္ရစ္ခဲ့တတ္တယ္
သားရယ္။
အဲ့ဒီလိုပဲလူတစ္ေယာက္ကို သားကဓါးနဲ႕ထိုးလိုက္တယ္။
ၿပီးရင္ဓါးျပန္ႏွုတ္ၿပီး ရွိခိုးေတာင္းပန္တယ္ဆိုပါစို႔။
သားဘယ္ႏွစ္ခါပဲရွိခိုးေတာင္းပန္ပါေစ။ ဒဏ္ရာနဲ႕ အမာရြတ္ကေတာ့
မလြဲမေသြက်န္ခဲ့မွာပဲ ငါ့သားရယ္..တဲ့။
တကယ္ေတာ့ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြဆိုတာ အဖိုးတန္တဲ႕ရတနာေတြပါပဲ။ သူတို႔ဟာ
ငါတို႔ေတြကို ေပ်ာ္ရႊင္ရယ္ေမာေစတယ္။ အားေပးကူညီတယ္။ ဒုကၡ၊သုခေတြကိုလည္း
မွ်ေ၀ခံစားၾကတယ္။ ရင္ဖြင့္သမွ်ကို ဂရုစိုက္နားေထာင္ေပးတယ္။
ဒါေၾကာင့္တစ္ခုခုဆိုစိတ္လိုက္မာန္ပါမလုပ္နဲ႕။ သူတို႕ကိ
ုသံႏွုတ္ရာက်န္ခဲ့တဲ့ ၀င္းထရံေတြအျဖစ္မေရာက္ပါေစနဲ႕။
ကိုယ့္မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြကို ကိုယ္က ဘယ္ေလာက္ဂရုစိုက္ေၾကာင္း
သူတို႕ကိုလည္း သူတို႕ရဲ႕ မိတ္ေဆြေတြအေပၚ
ဂရုစိုက္လာေအာင္လုပ္ေပးသင့္ေၾကာင္းေျပာၾကားေပးပါ။ ဒါေၾကာင့္ကိုယ္တုိင္က
သူငယ္ခ်င္းေကာင္း မိတ္ေဆြေကာင္းအျဖစ္ သတ္မွတ္ထားတဲ့သူေတြဆီကို
ဒီပံုျပင္ေလးကို လက္ဆင့္ကမ္းပါ။ ယုတ္စြဆံုး ဒီစာေလးကို ပို႔လိုက္တဲ့သူဆီ
ဒီအတုိင္းျပန္ပို႔ႏိူင္ပါေသးတယ္။ ကိုယ္ပို႔လိုက္တဲ့စာ ကိုယ့္ဆီ
ျပန္ေရာက္လာရင္ ကုိယ့္မွာ မိတ္ေဆြေကာင္းေတြရွိေနတာကို
အလိုလိုခံစားႏုိင္မွာပါ။

ဒီစာအုပ္နာမည္က ေနေပ်ာ္တဲ့ဘ၀ ၾကည္ျမတဲ့ဘ၀င္ ရႊင္လန္းတဲ့စိတ္ ျဖစ္ပါတယ္။
ေရးတဲ့သူက ဆရာအတၱေက်ာ္ပါ။

ေပ်ာက္ကြယ္ေတာ့မည့္ ကရင္ဂႏၳ၀င္ေတးတစ္ပုဒ္

ကုိယ္တုိင္ေရးစပ္သူမ်ားမဟုတ္ၾကေသာေၾကာင့္ကရင္အမ်ိဳးသားတုိ၏ဂႏၳ၀င္ဆယ့္ႏွစ္လရာသီေတးသီခ်င္းၾကီးႏွင့္
ေတးသံစဥ္တုိ႔ကုိမည္သူေတြအားထုတ္ဖန္တီးခဲ့ၾကေၾကာင္း၊ကရင္ယဥ္ေက်းမွုဳ ျမတ္ႏုိးသူမ်ားအေနႏွင့္ေရာသုေတသနပညာရွင္အခ်ိဳ႔ပါမသိလိုက္ခ်င္းကို၀န္ခံၾကရေပမည္။ကရင္ယဥ္ေက်းမွဳအေၾကာင္း ေရးဖြဲ႔တတ္သူကြယ္လြန္သြားျပီး ျဖစ္သည့္ ကရင္စာေရးဆရာၾကီးတစ္ဦးက မုကၠဒိေအာက္ေက်ာင္းဆရာေတာ္ ေရးစပ္ခဲ့ေၾကာင္းကို အပၚယံ သာမန္အားျဖင့္သာ မဂၢဇင္းတစ္ေစာင္တြင္ မထင္မရွား အမႊန္းတင္ေဖၚျပခဲ့ဖူးသည္ကို အမွတ္တမဲ့ ဖတ္ရွဳမိသည့္ေနာက္ပုိင္း ျဖစ္စဥ္အမွန္ကုိ ေဖၚထုတ္တင္ျပလိုေသာဆႏၵသည္ စာေရးသူ၏ ရင္မွ တဖြဖြတုိးတက္ခဲ့ဖူး၍ တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆိုင္ သည္ႏွစ္သည္အခ်ိန္အခါတြင္ ဤစာစုျဖင့္ ျဖစ္စဥ္အမွန္ႏွင့္ အဓိကအေၾကာင္းရင္းမ်ားကို ေႏွာင္းလူမ်ားအတြက္ ရည္ရြယ္ရင္းအတုိင္း တင္ျပလိုက္ရျခင္းျဖစ္ပါသည္။
အမွန္စင္စစ္ ထိုအခ်ိန္အခါက ကရင္အမ်ိဳးသားတုိ႔သည္ ေဒသတုိင္းေနရာတုိင္းတြင္ ကရင္ေရွးေဟာင္းစာေပကို ျပန္လည္ေဖၚထုတ္ေသာ ကာလျဖစ္၍ ေႏွာင္းလူငယ္မ်ား သည့္ၾက မွတ္ၾက သီဆုိႏုိင္ၾကေရးကို အဓိကရည္ရြယ္လ်က္ ေဒသအႏွံ႔ ေရွးလူၾကီးသူမ မ်ားထံမွ လိုက္လံစုေဆာင္း စုေပါင္းေဖၚထုတ္ၾကျခင္းကုိ ေဖၚျပလိုေသာ အခ်က္ပင္ျဖစ္ပါသည္။ ၁၉၆၄-ခုႏွစ္၊ ၀န္းက်င္ေလာက္က ကရင္ျပည္နယ္ ေကာင္စီဥကၠ႒ေဒါက္တာေစာလွထြန္းႏွင့္ ဦးစီးအဖြံ‎ဲ႔၀င္မ်ား ေဒသအတြင္းရွိ သံဃာေတာ္ၾကီးမ်ား ေရွ႕မွီေနာက္မွီ ကရင္ပညာရွင္မ်ား စုေပါင္းလွ်က္ ကရင္ယဥ္ေက်းမွဳ သံဃာ့ေကာ္မတီႏွင့္ ကရင္ယဥ္ေက်းမွဳ ေကာ္မတီကို က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ဖြဲ႔စီးခဲ့ၾကရာ မုကၠဒိေအာက္ေက်ာင္းဆရာေတာ္ အရွင္ဥတၱမ(ဆုရကရင္စာေရး စ၀္အဲဆုိဒ္ ႓ံုးကု္တိက္)ႏွင့္ ကေမာ့ကစင္ရြာသစ္ေက်ာင္းဆရာေတာ္ အရွင္စႏၵန (စာေရးဆရာ မန္းနဲစန္ ဘာ.အံ) တုိ႔သည္ ထိုသံဃာ့ေကာ္မတီတြင္ တာ၀န္ရွိေသာ အဖြဲ႔၀င္မ်ား စာဆုိရွင္ ကရင္စာေပကႊ်မ္းက်င္သူမ်ားအျဖစ္ ပါ၀င္လာခဲ့ၾကပါသည္။

ဆက္ဖတ္ရန္...

ကရင္အမ်ိဳးသားတုိ၏ ဆယ့္ႏွစ္လရာသီ ေတးသီခ်င္း ျပန္လည္အသက္၀င္လာသည့္ အေၾကာင္းကုိ ျပန္လည္ဆန္းစစ္လိုက္ရလွ်င္ ခန္႔မွန္းေျခ ၁၉၅၇-၅၈-ခုႏွစ္ ခန္႔ေလာက္က ရန္ကုန္ျမိဳ႕ ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ အေနာက္ဘက္မုဒ္ ကြင္းျပင္အတြင္း မြန္အမ်ိဳးသားယဥ္ေက်းမွဳ ညီလာခံ က်င္းပခဲ့စဥ္က မြန္အမ်ိဳးသားတုိ႔၏ ဆယ့္ႏွစ္လ ေတးသီခ်င္းၾကီးကို မြန္ရိုးရာအကႏွင့္ ယွဥ္တြဲကျပသကဲ့သုိ႔ ျမန္မာတုိ႔၏ ဆယ့္ႏွစ္လရာသီ ေတးသီခ်င္းတစ္ပုဒ္သည္လည္း ေရွးျမန္မာမင္းလက္ထက္ကတည္းကပင္ ရွိခဲ့ဖူးပါေၾကာင္း ေလ့လာသိရွိရေသာေၾကာင့္ ဘာသာ၊သာသနာ၊ယဥ္ေက်းမွဳ ဆက္ႏြယ္ေနေသာ ကရင္အမ်ိဳးသားတုိ႔၏ ဆယ့္ႏွစ္လရာသီ ေတးသီခ်င္းသည္လည္း အမွန္ရွိခဲ့ဖူးရမည္ဟု ယံုၾကည္ခဲ့ၾကရသည့္အေလွ်ာက္ ယခုေဖၚျပမည့္ ကရင္ဆယ့္ႏွစ္လရာသီေတးသီခ်င္းသည္ ေဒသအႏွံ႔အျပားမွ ကရင္ပညာရွင္မ်ားထံမွ ကရင္ျပည္နယ္ယဥ္ေက်းမွဳ ေကာ္မတီသို႔ လူပုဂၢိဳလ္ျဖင့္တစ္မ်ိဳး၊ စာျဖင့္တစ္ဖံု ကရင္ဘာသာ ျမန္မာဘာသာျပန္ျဖင့္ အမ်ိုးစံုေအာင္ ေပးပုိ႔လာၾကသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕ေပးပုိ႔လာေသာ စာသားတစ္ခ်ိဳ႕တုိ႔တြင္ပင္လွ်င္ စေကာကရင္ဘာသာျဖင့္ ေရးသားေဖၚျပထားေသာေၾကာင့္ ပုိမုိျပည့္စံုေသာ ကရင္အမ်ိဳးသားတုိ႔၏ ကႏၳ၀င္ေတးသီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို တန္းဖုိးျမင့္ျမင့္ ထိုက္ထုိက္တန္တန္ ျပန္လည္ရရွိလိုက္ျဖင္းျဖစ္ပါသည္။ လြယ္ကူလ်င္ျမန္ေသာ အလုပ္တစ္ခုေတာ့ လံုး၀မဟုတ္ႏုိင္သကဲ့သုိ႔ ထုိေခတ္အေျခအေနႏွင့္ ႏွိဳင္းဆပါက အထူးသိသာလာႏုိင္ပါသည္။
ေပးပို႔လာေသာ ကရင္အမ်ိဳးသားတို႔၏ ဆယ့္ႏွစ္လရာသီေတးသီခ်င္းကို သူ႔လႏွင့္သူ ကရင္ယဥ္ေက်းမွဳ ေကာ္မတီက ၁၉၆၉-ခုႏွစ္ထုတ္ ကရင္အမ်ိဳးသားျပကၡဒိန္တြင္ ထည့္သြင္းေဖၚျပလိုက္ျပန္ရာ ကရင္ေဒသတုိင္းသုိ႔ ထပ္မံျပန္႔ႏွံ႔ ေရာက္ရွိသြားျပန္ေသာ္လည္း မူလေတး၏ မူလသံစဥ္မ်ား ပါမသြားႏုိင္ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ အဓိကစာသားမ်ားကိုသာ အားမလိုအားမရ ေဖၚျပႏုိင္ခဲ့ရပါသည္။ တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ဟုပင္ ဆုိရေပေတာ့မည္ မသိႏိုင္ပါ။ ႏွစ္စဥ္သြားေရာက္ တင္ဆက္ကျပရေလ့ရွိသည့္ ျပည္ေထာင္စုေန႔ အခမ္းအနားတုိင္းသုိ႔ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္မ်ားစီက တင္ဆက္ခဲ့ၾကေသာ ကရင္ယဥ္ေက်းမွဳ ဒံုး ေတးသီခ်င္းတုိင္းသည္ ႏုိင္ငံေတာ္၏ မူ၀ါဒမ်ား တုိင္းရင္းသားအခ်င္းခ်င္း စည္းလံုးေရး၀ါဒျဖန္႔ ေတးသီခ်င္းမ်ားကုိသာ ဖြဲ႔ႏြဲ႔သီဆုိ ကျပခဲ့ၾကရသည္။ယခုႏွစ္က်င္းပမည့္ (၂၃) ၾကိမ္ေျမာက္ ျပည္ေထာင္စုေန႔ အခမ္းအနားအတြက္ ကရင္အမ်ိဳးသားတုိ႔၏ ျပန္လည္ေပၚထြန္းစ ဆယ့္ႏွစ္လရာသီ ေတးသီခ်င္းႏွင့္ သြားေရာက္တင္ဆက္ကျပရန္ အေတာ္မ်ားမ်ားက အၾကံျပဳလာၾကေသာေၾကာင့္ ျပည္နယ္ေကာင္စီဥကၠ႒ႏွင့္ ဦးစီးအဖြဲ႔၏ဦးေဆာင္မွဳကုိ ခံယူလ်က္ ထိုစဥ္က ကရင္ျပည္နယ္ယဥ္ေက်းမွဳ ဌာနမွ ဆက္လက္တာ၀န္ယူစီမံခဲ့ေပရာ ေအာက္ပါကရင္ ယဥ္ေက်းမွဳဆုိင္ရာ ကႊ်မ္းက်င္သူဌာနဆုိင္ရာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားကို ဖြဲ႔စည္းတာ၀န္ယူေဆာင္ရြက္ေစခဲ့ပါသည္။
ထုိစဥ္အခါက ျပည္နယ္ယဥ္ေက်းမွဳဌာန၊ ျပည္နယ္ျပန္ၾကားေရးဌာနတုိ႔သည္ ျပည္နယ္ေကာင္စီဥကၠ႒မွ တုိက္ရုိက္အုပ္ခ်ဳပ္ေသာဌာနမ်ားျဖစ္ၾက၍ ျပည္နယ္ယဥ္ေက်းမွဳဌာနမွ ဌာနအၾကီးအကဲ ဦးေစာေမာင္၀င္း၊ျပည္နယ္ျပန္ၾကားေရးဌာနမွ မန္းဟန္သိန္းတုိ႔က ၾကီးၾကပ္သူမ်ားအျဖစ္ တာ၀န္ယူၾကရသည္။ေနာက္တစ္ဆင့္ ယဥ္ေက်းမွဳဌာနမွ ေစာေနရင္၊ျပည္နယ္ျပန္ၾကားေရးဌာနမွ ေစာေက်ာ္တင့္(ေနာင္အခါ ဇြဲကပင္ေက်ာ္ေလးအျဖစ္ ကရင္အနုပညာေလာကတြင္ ေက်ာ္ၾကားလာသူ) ပညာေရးဌာန ရေသ့ပ်ံေက်းရြာ ေက်ာင္းအုပ္ ဦးေစာေသာင္းေရႊ(ေစာဖထီး) အမွတ္(၇) မူလတန္းေက်ာင္းမွ ဆရာမန္းလွတင္ (မုကၠဒိ) ရေသ့ပ်ံေက်းရြာမွ ေရွးမွီ ေနာက္မွီ ဒံုးအကနည္းျပ မန္းစုိးသန္း(နာဲခါ.လူ)ႏွင့္ လွိဳင္ဘြဲျမိဳ႕စုိက္ပ်ိဳးေရးဌာနမွ ဆရာမန္းကံစိန္(ရေသ့ေက်းရြာသား)တုိ႔ကုိ ေတးသီခ်င္းသံစဥ္မ်ားေရးစပ္ျခင္း၊ဒံုးအကေလ့က်င့္ေပးျခင္း၊ဒံုးအကအဖြဲ႔၀င္မ်ားကို ေဒသအလိုက္ ေရြးခ်ယ္ေပးရျခင္း၊ဆုိင္းအဖြဲ႔၀င္မ်ား၊ဆုိင္းပစၥည္းမ်ား၊ရွာေဖြစုေဆာင္းျခင္းမ်ားကို ျပီးေျမာက္သည္အထိ ေဆာင္ရြက္ေပးၾကရသည္။
(၁၀)ႏွစ္ျပည့္ ကရင္စာေပသင္တန္းအထိမ္းအမွတ္
ဒံုလီေက်းရြာ၊ၾကာအင္းဆိပ္ၾကီး မဂၢဇင္း၊ (စ၀္ထ၀့္ဗ်၀္)မွ ျပန္လည္ေဖၚျပသည္။

ဆက္လက္ေဖၚျပပါဦးမည္။

ဆုိဒ္ဆတၞဳိင့္ ဟွးသးေအခုိင့္

၁။ စွ္သာလုက္ေခႜ ထီ့ခါန္ေၿပဏွ္၊
ဖံင္ေဖႜ႓းသာ ကုက္ကုိ၀္ဟွာလွ္။
ေဟွ၀္အြာဆုိဒ္ဆ ဖံင္ေဖႜ၀္႓းဏွ္
ေဏ၀.္႓းလု္ဖိုင့္ ဖံင္းေအခုိင့္ဟွဟ္။
ပု္လုိင့္အးဖႜံင္ ေအဍးခံင္ဍ၀္
လံင့္ကံင္ကုိ၀္႓ႜင္ ခုိ၀္ပု္ဍင္လ။
ဃွဴဃွင္မူးခြါ့ မြာဲတုင္.ဆာ့ခ၀့္
လု္ယာ့တာ္ေခါဟ္ ဆုိဒ္ဖႜဳံေဖါဟ္သီး
ပါေဍာဟ္ယုဂ္ယာန္း ႓းတုင္ယွင္းလွ္။
မူ.ထင္းေလင္.၀၀္ ထာင္အးထ၀္ဏွ္
ေဆ၀္ယွ၀္.၀ါဖႜင္ လု္မုဂ္ဍင္ဏွ္
ဖုိင့္ဃွင္ဖံင္းထး ေအခုိင့္ဟွဟ္။
၂။ အွ္ပါမုက္ကုိဲ မာလာ ေဃွ၀္ဟွဟ္
လုက္ေခႜစွ္သာ လိက္ေဟွ၀္အြာအွ္
အးဖါအးစိင္ ထံင္လုက္ကႜိင္ဏွ္
ကုိ၀္မိင္မာေလာဟ္ ေသွ္ေအေဍာဟ္ထ၀့္
တာ္ေခါဟ္ဍဳဂ္ပါင္ ဖႜံင္အးစုိင္ယ၀့္။
႓ုဂ္ယာင္မိင္ဖႜဟ္ ပညာ ့အွ္ဍ၀္
ယွဴး႓ွ္ေဍက်ဳိင္ ဆု္ဟွယ့္ၿပဳိင့္သီး
ဖႜံင့္နဳိင္အးဆင့္ ဖႜာဲသယ္ဃွင့္အး
ဍဳံဌာန့္ဆု္မာ ဆုိဒ္ဟွင္.ခႜာခ၀့္
ထ႟ာေဖွ္ကဲ ဖႜံင့္ဟွးဖႜဲယ၀့္
ဍဳဂ္ဏဲလ၀္လင္ ပညာ့ဖါန္ဏွ္
အး႓ႜင္ဖံင္းထး ကုိ၀္ဖုိင့္ဟွဟ္။

၃။ ႓္ွ္လာ.ထုက္သုဲိ့ အင္းကုဂ္ဃွဳဲိဏွ္
ေဍာဟ္ေၿပဖုက္ကႜံင္ ၾသဳက္ထံင္သီး ပၱံင္တာင္၀ယ္ ကဲဖုက္ဖယ္လွ္။
ကးဟွယ္လု္ဖႜဟ္ ေ႓့သာအွ္ဍ၀္
ေဍာဟ္ထ၀့္ဆု္မာ ဆုိဒ္ဟွာင္.ခႜာ႓၀့္ ေဟွ၀္အြာကုိ၀္စာင္ တာင္ဍဳဂ္ပါင္ယ၀့္ ေလ၀္ထာင္လု္ကး ထီသုိ၀္အးလ၀္ ဆု္ဍးအဲကုဲ ေ႓့ေဖါဟ္လီဟွဟ္ သီ့ကႜီေယာ၀္.ဆုိင္ လု္လုက္ုလုိင္ဏယ့္ လုက္ဖုိင္မိင္ဖႜဟ္ ယွဴး႓ွ္ကုိ၀္႓ႜင္ ထုက္ေကာ၀္ၾကင္လွ္ သာယင္သံင္းထ လ၀္ဟွဳိင့္လွ္။

စ၀္အဲဆုိဒ္

ျပည္ပေရာက္ နန္းအဲအဲ ထံသို႔ ေပးစာ……

သတိရျခင္းမ်ားစြာနဲ႔ စာေရးလုိက္ပါတယ္ အဲအဲရယ္။ ယင့္သာ..စာကိုဖတ္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ ေနထိေသာ ပန္းလုိ မႏြမ္းဘဲ ေရထိေသာ ပန္းလုိ ရွင္သန္လန္းဆန္းျပီး သာယာတဲ့ ဘ၀တစ္ခု ေလွ်ာက္လွမ္းႏူိင္ပါေစလုိ႔ ကရင္ျပည္နယ္မွ ေန႔စဥ္နဲ႔ မမွ် ဆုေတာင္းေပးပါတယ္။
အဲအဲ တစ္ဘက္နုိင္ငံမွာ ေပ်ာ္ရဲ့လား….။ အဆင္ေျပရဲ့လား…၊ ယင့္သာကိုေကာ သတိမွ ရေသးရဲ့လား…၊ ယင့္သာက ဒီလုိေႏြရာသီေရာက္ရင္ေတာ့ အဲအဲကို ပုိျပီးသတိရတယ္ သိလား….။ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ျပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္က ေႏြရာသီ ကရင္စာေပသင္တန္းမွာ ကေလးေတြကို စာသင္ေပးခဲ့တာေတြရယ္၊ ကေလးေတြ အမိ်ဳးသားေရးစိတ္ဓာတ္ရွိဖုိ႔..၊ အမ်ိဳးကိုခ်စ္ဖုိ႔..၊ သြန္သင္ေပးခဲ့တာေတြရယ္…၊သင္တန္းကာလမွာ တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ဦးေဆာင္ျပီး သင္တန္းသား သင္တန္းသူေတြႏွင့္တကြ အမိ်ဳးသား အလံေတာ္ကို မနက္တုိင္း လြင့္တင္ျပီး ဦးညြတ္အေလးျပဳခဲ့တာေတြရယ္..၊ သင္တန္းဆင္းတဲ့ေန႔ လွဳပ္ရွားခဲ့တာေတြရယ္..၊ ဆုေပးပြဲ အခမ္းအနားမွာ ဆုခ်ီးျမင့္ခဲ့တာေတြရယ္..၊ အဲဒီေန႔မွာ ရုိးရာ၀တ္စံုေတြ ၀တ္ဆင္ျပီး ကရင့္အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးပီပီ ´လွရဲ့လား´လုိ႔ အဲအဲက ယင့္သာ ကို ေမးခဲ့တာေတြရယ္..၊ ရုိးရာအစားအစာေတြကို ဧည့္ခံေကြ်းေမြးခဲ့တာေတြရယ္..၊စသည္ျဖင့္ အဲအဲပါ၀င္ ကူညီခဲ့တာေတြအားလံုးကို ယင့္သာ အျမဲတမ္း ျမင္ေယာင္တမ္းတမိတယ္ အဲအဲရယ္။
တေပါင္းလျပည့္ လသာတဲ့ ညတစ္ညမွာ အဲအဲရွိတဲ့အိမ္ကို ယင့္သာ ေရာက္လာျပီး ႏွစ္ေယာက္သား အိမ္ေရွ႕၀ရံတာမွာ လမင္းၾကီးကို ေမာ္ၾကည့္ျပီး တစ္ေယာက္အေၾကာင္းတစ္ေယာက္ ဖလွယ္ၾကတယ္မဟုတ္လား..၊ အဲအဲေျပာတဲ့ စကားတစ္ခြန္းကို ယင့္သာ ဘယ္လုိမွ ေမ့ေပ်ာက္လုိ႔ မရဘူးသိလား..။ ´ကရင္လူမ်ိဳးေတြ ဘာေၾကာင့္ စိတ္၀မ္းကြဲၾကတာလဲ..၊ စိတ္၀မ္းမကြဲဘဲ လမင္းၾကီးလုိ လူသားေတြကို အလင္းေရာင္ေပးနုိင္ရင္ သိပ္ေပ်ာ္ဖုိ႔ ေကာင္းမွာပဲ´ ဆုိတဲ့စကားေလ။ လျပည့္ညတိုင္း အဲအဲရဲ့စကားေတြကို အျမဲတမ္း ၾကားေယာင္မိတယ္။
ယင့္သာ ကေတာ့ အခ်ိန္တန္ရင္ ကေလးေတြကို စာသင္ေပးလုိက္၊ တစ္ရက္ျပီး တစ္ရက္၊ တစ္လျပီးတစ္လ၊ တစ္ႏွစ္ျပီး တစ္ႏွစ္၊ အခ်ိန္ေတြ ဘယ္လုိကုန္ဆံုးသြားမွန္း မသိ၊ ေႏြျပန္ေရာက္ေတာ့ ကရင္စာေပသင္တန္းနဲ႔ လံုးပန္းရျပန္ေရာ။ ဒီလုိနဲ႔ဘဲ အခ်ိန္ကုန္ခဲ့ရတယ္၊ ကိုယ္ပုိင္စီးပြါးေရးဆုိလုိ႔ ဗလာနတၳိ၊ အဲအဲက ျပည္ပမွာ ေကာင္းစားေနေလာက္ျပီေပါ့ေနာ္။ အဆင့္ျမင့္ စီးပြါးေရးေတြ လံုးပန္းေနရလုိ႔ ကိုယ့္စာေပ၊ ယဥ္ေက်းမွဳေတြကိုေကာ ေမ့ေနျပီလား…။သတိရမယ္ မထင္ပါဘူးေလ။ အဲအဲကို အျပစ္မဆုိသာ ေလာက္ပါဘူး၊ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ ကုိယ့္နုိင္ငံကိုက စီးပြါးေရးမေကာင္းတာ..။ စီးပြါးေရးလုပ္နုိင္ေလာက္ေအာင္လည္း ကုိယ့္နုိင္ငံက အေျခခံလူတန္းစားေတြကိုမွ အလုပ္မေပးနုိင္..။ ကိုယ့္မိသားစု စား၀တ္ေနေရးေတာင္မွ အနုိင္နုိင္ ရုန္းကန္ေနရတဲ့ ဘ၀၊ ဒါေၾကာင့္ စီးပြါးျဖစ္ထြန္းတဲ့ တစ္ဘက္နုိင္ငံကိုပဲ အားကိုးရေတာ့တာေပါ့။ တစ္ဘက္နုိင္ငံမွာလည္း သတင္းေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးၾကားရ ၊ အဆင္ေျပတဲ့လူရွိသလုိ၊ မေျပတဲ့လူေတြလည္း ရွိျပန္ေတာ့ စိတ္ေတာ့မေကာင္းပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္တတ္နုိင္ပါ့မလဲေလ။
ကိုယ့္တုိင္းျပည္မဟုတ္ေတာ့ အစစရာရာ သတိ၀ီရယနဲ႔ေနပါေနာ္။ ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ ကိုယ့္လူမ်ိဴးရွိတဲ့ အမိေျမကို မေမ့ပါနဲ႔ေနာ္။ အဲအဲ ျပည္ပမသြားခင္မွာ မဖြံ႕ျဖိဳးေသးတဲ့ နယ္စပ္ေဒသ ေက်းလက္ေတြမွာ ပညာေရးေရာ ယဥ္ေက်းမွဳေတြကိုပါ အားၾကိဳးမာန္တက္ (၂)ႏွစ္တုိင္တုိင္ ထမ္းေဆာင္ခဲ့တဲ့ အဲအဲအတြက္ ဘာတစ္ခုမွ မေထာက္ပံ့ေပးနုိင္ခဲ့ဘူးေလ။ ဒါေတြအားလံုးဟာ အသင္းအဖြဲ႕တစ္ခုရဲ့ ဦးေဆာင္မွဳ မေကာင္းတာပါ။ေနာက္ဆံုး ´ ၀မ္းမ၀ သီလမျမဲ´ ဆုိသလုိ အေျခအေန အမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ကိုယ့္လမ္းကိုရွာ ျပည္ပထြက္ခြါခဲ့ရတဲ့ အဆင့္အထိပဲ မဟုတ္လား..။ယင့္သာ နားလည္ေပးပါတယ္ အဲအဲရယ္။
ယခု ကရင္ျပည္နယ္ ေဒသတစ္ခုလံုး စာေပယဥ္ေက်းမွဳ တုိးတက္ျပန္႕ပြါးဖုိ႔ လူငယ္ပုိင္းမွာ ယင့္သာ တစ္ေယာက္တည္း လွဳပ္ရွားေနရတယ္။ ရြာေတြလည္းမ်ားေတာ့ တစ္ရြာ၀င္တစ္ရြာထြက္ အခ်ိန္ေတြ မနည္းလုေနရရွာတယ္ေလ။ ဒီေလာက္ၾကိဳးစားေနတာေတာင္မွ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ကရင္စာေပသင္တန္း မဖြင့္လွစ္ရေသးတဲ့ ရြာေတြ အမ်ားၾကီးက်န္ေသးတယ္။ ျမိဳ႕တုိင္းရြာတုိင္း ကရင္စာေပ ဖြင့္လွစ္နုိင္ေရးအတြက္ အားခဲၾကိဳးစားေနဆဲပါ။ နယ္စပ္အစြန္အဖ်ားမွာ စာေပယဥ္ေက်းမွဳအတြက္ လမ္းေလွ်ာက္ရတဲ့ခရီးဟာ ´ေသြးခင္းလမ္း မဟုတ္ေသာ္လည္း ေသြးခင္းလမ္းသလုိပါပဲ´အခက္အခဲအမ်ိဳးမ်ိဳး ျဖတ္သန္းခဲ့ရတယ္ေလ။ဒါေတြအားလံုးဟာ အဲအဲသိျပီးသားပဲေလ။
စာေပအတြက္ လွဳပ္ရွားရတာ တစ္ေယာက္တည္းမုိ႔ ´ ႏွမ္းတစ္ေစ့ ဆီမထြက္နုိင္´ ဆုိသလုိမ်ိဳးေပါ့။အတိုင္းအတာ တစ္ခုထိ ေအာင္ျမင္ေသာ္လည္း ရာႏွဳန္းျပည့္ မေအာင္ျမင္နုိင္ဘူးေလ။
အမ်ိဳးသားေရးဆုိတာ ငါတို႔ ကရင္လူမ်ိဳးတစ္ရပ္လံုးက ၀ုိင္း၀န္းကူညီမွ ငါတုိ႔ လုိခ်င္တဲ့ ပန္တုိင္ကို ေရာက္မယ္မဟုတ္လား…။ဒီအခ်ိန္မွာ အဲအဲရွိရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ လုိ႔ ေတြးေနမိတယ္။
အဲအဲရယ္ ျဖစ္နုိင္ရင္…စီးပြါးေရးျပည့္စံုရင္ ျပန္လာပါေတာ့လား..။ေက်းလက္ေတြမွာ ကရင္ကေလးငယ္ေတြကို အဲအဲတတ္ထားတဲ့ (B.A)ဆုိတဲ့ ပညာနဲ႔ ေ၀ငွေပးနုိင္ရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ။
ကေလးသူငယ္ဆုိတာ ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ ကိုယ့္လူမ်ိဳး၊ကိုယ့္စာေပေတြကို တင့္ျမင့္တင္ေပးမယ့္ ၾကယ္ပြင့္ေလးေတြ လုိ႔အဲအဲေျပာခဲ့တယ္ မဟုတ္လား..။ကိုယ့္ရဲ့ အနာဂတ္ကေလးသူငယ္ေတြကို စာေပမတတ္၊ ပညာမတတ္၊ သူတစ္ပါးေတြ အဖိႏွိပ္ခံလက္ေအာက္ မေရာက္ေစခ်င္ဘူး မဟုတ္လား..။ဒါေတြက အဲအဲေျပာခဲ့တဲ့စကားေတြေလ။ပညာေရးဟာ လူမ်ိဳးအတြက္ အဓိက မဟာတံတုိင္းၾကီးဆုိတာ အဲအဲ အသိဆံုးပဲေလ။ ကေလးေတြကို ပညာသင္ေပးတယ္ဆုိတာ အမ်ိဳးသားေရး ရွဳေထာင့္က ၾကည့္ရင္ အင္မတန္မြန္ျမတ္တဲ့ ၀န္ေဆာင္မွဳတစ္ခုပါ။
အဲအဲကို ျပန္လာေစခ်င္ေပမယ့္ တကယ္တမ္း အဲအဲျပန္လာရင္ …. အမ်ိဳးသားေရးတာ၀န္ကို တစ္ဖက္တစ္လမ္းက ကူညီရင္ ရင္ထဲက ေမတၱာ၊ ေစတနာကလြဲျပီး ဘာမွ မေထာက္ပံ့ေပးနုိင္ဘူးဆုိတာ ရုိးသားစြာ ၾကိဳတင္၀န္ခံပါရေစ.။ ဒါေပမယ့္ ငါတုိ႔အမ်ိဳးသားေရးဘက္ကၾကည့္လွ်င္ ငါတုိ႔ ဒီဘ၀မွာ ကုိယ့္လူမ်ိဳး၊ ကုိယ့္ယဥ္ေက်းမွဳေတြကို ကုိယ္တတ္နုိင္တဲ့ဘက္က ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ သမုိင္းေမာ္ကြန္းတင္ရမယ္ေလ။ ငါတုိ႔ အမ်ိဳးသားေရးကို ငါတုိ႔က မလုပ္ဘဲ ဘယ္သူမွ လာျပီးလုပ္ေပးမွာ မဟုတ္ဘူးဆုိတာ အဲအဲ အသိဆံုးပါပဲေလ။ ကရင္လူမ်ိဳးတုိင္းဟာ ဒီလုိ႔ပဲ သူလည္းမလုပ္၊ ကိုယ္လည္းမဟုတ္ဘူးဆုိရင္ ဘယ္မွာ ကိုယ့္လူမ်ိဳးတုိးတက္ေတာ့မွာလဲ။ လူတုိင္းလူတုိင္းဟာ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဓာတ္ေမြးဖုိ႔၊ ကိုယ့္လူမ်ိဳးကို ကိုယ္တုိင္ ခ်စ္ျမတ္နုိးတတ္ဖုိ႔ မိမိတုိ႔ ကုိယ္စီ အသိတရားရွိသင့္ေနျပီေလ။ေနာက္ျပီး အနာဂတ္ ကေလးေတြကိုလည္း ဒီအသိတရား ရွိေအာင္ ရုိက္သြင္းေပးရမယ္လုိ႔ အဲအဲေျပာခဲ့တာပဲေလ။
ဒါေၾကာင့္ ယင့္သာက ထမင္း တစ္နပ္သာစားရေပမယ့္ ကိုယ့္လူမ်ိဳးကေလးေတြကို သိပ္သနားလုိ႔ ဘ၀ကို အနစ္နာခံျပီး လူမ်ိဳးအတြက္ ေပးဆပ္ခဲ့တာေလ။
အဲအဲက ေခတ္ပညာတတ္ တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ကိုယ့္လူမ်ိဳးကို ေမ့ျပီး လ်စ္လ်ဴမရွဳသင့္ဘူးလုိ႔ ယင့္သာ ထင္တယ္ေလ။ အနာဂတ္မဲ့ ကေလးငယ္ေတြကို လြတ္လပ္ေသာ ၾကီးပြါးတုိးတက္မွဳ ဘ၀လမ္းစဥ္ကို လမ္းညြန္ေပးတဲ့ ပန္းဥယ်ာဥ္မွဴးၾကီးတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေစခ်င္တယ္ အဲအဲရယ္။
ယင့္သာ ေစတနာကို နားလည္ေပးနုိင္မယ္လုိ႔ ယင့္သာ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္ အဲအဲရယ္…၊ ဘာလုိလုိနဲ႔ ေႏြရာသီ ကရင္စာေပသင္တန္း ဆင္းပြဲေတာင္ နီးကပ္လာျပီ၊ ေႏြရာသီ ေရာက္တုိင္း လူမ်ိဳးရဲ႔ အသက္ေသြးေၾကာ ျဖစ္တဲ့ စာေပကို သူငါအျပိဳင္ မဟုတ္သည့္တုိင္ အမ်ိဳးကို ေစာင့္ေရွာက္သူအဖုိ႔ေတာ့ ကိုယ့္အသိစိတ္ဓာတ္ျဖင့္ စာေပယဥ္ေက်းမွဳ သင္တန္းေတြဖြင့္လွစ္ၾကျပီေလ..။သင္တန္းမွာ တုိင္ဆုိင္မွဳ ရွိေတာ့ အဲအဲကို သတိရျပန္ေရာ…။
ကရင္လူမ်ိဳးေတြ ထာ၀ရရွင္သန္ တည္တံ့ခုိင္ျမဲဖုိ႔ ဘုိးဘြးမ်ားထားရစ္ခဲ့တဲ့ စာေပယဥ္ေက်းမွဳ ရုိးရာဓေလ့ေတြကို ဆက္လက္ထိန္းသိမ္းရမည္မွာ လူငယ္ေတြအားလံုး ေရွာင္လြဲ၍ မရတဲ့ သမုိင္းေပးတာ၀န္ တစ္ရပ္မဟုတ္လား….။အဲအဲနဲ႔အတူ လက္တြဲခဲ့တာေတြ၊ မေမ့နုိင္ဘဲ အျမဲသတိရလ်က္ပါ…။ယင့္သာ စာေရးတာ မ်ားေနျပီ..ဖတ္ရတာ ပ်င္းမွာစိုးလုိ႔ စာကို ဒီေလာက္နဲ႕ဘဲ အဆံုးသတ္ပါရေစဦး..ေနာ့္…။ တမ္းတျခင္းမ်ားစြာနဲ႔….. ယင့္သာ…..။

ေစာနန္းေ၀ (၀င္းေရာ္)ရဲ႕စာကို ေျခခံျပီး ျပန္လည္တင္ျပပါသည္။

ပညာေရးနဲ႔ ကရင္လူမ်ိဳး

ကမၻာေပၚတြင္ လူမ်ိဳးအသီးသီးတုိ႔ဟာ ကုိယ္ပုိင္ယဥ္ေက်းမွဳ၊ ဘာသာစကား၊ ၀တ္စားဆင္ယင္မွဳ၊ ဓေလ့ရုိးရာရွိၾကပါတယ္။ကုိယ္ပုိင္ဘာသာစကား၊ ယဥ္ေက်းမွဳေတြဟာ ထုိလူမ်ိဳးရဲ့ အသက္ေသြးေၾကာသဖြယ္ တည္ရွိေနပါတယ္။ဒါေၾကာင့္ ကုိယ့္လူမ်ိဳး ကုိယ္ဘာသာေတြကို တစ္ျခား လူမ်ိဳးဘာသာထက္ ပုိျပီးခ်စ္ျမတ္ႏုိးတတ္္ၾကတယ္။ဒါဟာလည္း လူသားမ်ိဳးႏြယ္ရဲ့ သမုိင္းေပး သဘာ၀ဓေလ့တစ္ခုပါပဲ။ကုိယ္ယဥ္ေက်းမွဳ၊ ဘာသာစကားေတြကုိ ကုိယ္က မခ်စ္ျမတ္ႏိုးတတ္ရင္ အဲဒီပုဂၢဳိလ္ဟာ ကုိယ့္လူမ်ိဳး အစစ္ရယ္လို႔ မသတ္မွတ္ေတာ့ပါဘူး။ဘယ္သူက လာျပီးေတာ့လည္း ကုိယ့္ဘာသာစကား၊ ထံုးတမ္းစဥ္လာေတြကုိ ဂရုစုိက္ေပးမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ကိုယ္တုိင္ပဲ ထိန္းသိမ္းခ်စ္ျမတ္ႏုိးႏိူင္ရပါမယ္။တစ္ခ်ိဳ႕႕႔က ေျပာတတ္ၾကပါတယ္။ကုိယ့္လူမ်ိဳးမွ ကုိယ့္လူမ်ိဳး၊ ကုိယ့္ဘာသာမွ၊ကုိယ့္ယဥ္ေက်းမွဳမွ၊ အစြဲၾကီးတယ္လို႔ ကဲ့ရဲ့တတ္ပါတယ္။
ဒါဟာ သဘာ၀မက်ပါဘူး။တစ္ခ်ိဳ႔ အစြန္းေရာက္သမားေတြကေတာ့ သဘာ၀က်ပါလိမ့္မယ္။“တန္ေဆး လြန္ေဘး” ဆုိတဲ့ ျမန္မာစကားပံု အတုိင္း ဘယ္ဟာမွ လြန္ရင္ မေကာင္းသလို တစ္အားေပ်ာ့လြန္းျပန္ရင္လည္းမေကာင္းပါဘူး။ သဘာ၀က်က်ေတြးေတာ့ ဆင္ျခင္တတ္ဖုိ႔ပဲ အေရးၾကီးပါတယ္။

ဆက္ဖတ္ရန္...

လူတိုင္းလတုိင္းဟာ ကုိယ့္လူမ်ိဳး၊ ဘာသာ၊ သာသနာ၊ ပညာေရး စတဲ့အေရးေတြကို သူတစ္ပါးထက္ သာေစခ်င္၊ တုိးတက္ေစခ်င္ၾကတာခ်ည္းပါပဲ။ဒါေၾကာင့္ ကုိယ္တတ္ႏိုင္တဲ့ ဘက္က ကုိယ့္လူမ်ိဳး၊ ကုိယ့္ဘာသာကုိ ၀ုိင္း၀န္းခ်ီးျမင့္တာ အျပစ္မဆုိသာပါ။လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တဲ့ သမုိင္းေပး တာ၀န္တစ္ခုပါ။ဒါေၾကာင့္ ကရင္လူမ်ိဳးဟာ “ထီ့ေဆ၀္.ေမွ္ယြာ” ဆုိတဲ့ ကရင္စကားပံုအရ ဟုိးႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာကတည္းက ျဖစ္တည္လာတဲ့ လူမ်ိဳးပါ။ယဥ္ေက်းမွဳ၊ ဘာသာစကား၊ရုိရာဓေလ့ ေသေသခ်ာခ်ာ ရွိပါတယ္။တစ္ခ်ဳိ႔က ဘာသာစကားကြဲေပမယ့္ လူမ်ိဳးစုကေတာ့ တစ္ခုတည္းပါ။ဒါေၾကာင့္ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ တစ္ခုတည္းေသာ တုိ႔လူမ်ိဳးစုဟာ မကြဲျပားသင့္တာ အမွန္ပါ။“ႏြားကြဲရင္ က်ားစြဲ” ဆုိတာ အားလံုး သတိထားသင့္ပါတယ္။ တုိ႔အခ်င္းခ်င္း မညီညြတ္ရင္၊ ကြဲျပားသြားရင္၊ အသိပညာ၊ အတတ္ပညာမရွိရင္
အဲဒီလူမ်ိဳးဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ၾကီးပြါးႏုိင္မယ္ မဟုတ္ပါ။စိတ္သေဘာထားခ်င္း မတုိက္ဆုိင္ရင္ အခ်င္းခ်င္း ကူညီလိုစိတ္ ရွိၾကမယ္ မဟုတ္ပါ။ကရင္လူမ်ိဳးတုိ႔ဟာ ပင္ကုိယ္စိတ္က အင္မတန္မွ ျဖဴစင္ၾကပါတယ္။ ရုိးသားၾကိဳးစာၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လိုတာတစ္ခုက အသိပညာနဲ႔ အတတ္ပညာပါ။လူမ်ိဳး တစ္မ်ိဳးရဲ့ တုိးတက္မွဳ စံႏွဳန္းဟာ ပညာေရးက ေရေသာက္ျမစ္ပါပဲ။ဒါေၾကာင့္ ပညာသင္ဖို႔က မပ်င္းၾကဖို႔၊ ပညာေရးကုိ တန္ဖိုးထားဖို႔ လိုပါလိမ့္မယ္။တုုုိ႔ ကရင္လူမ်ိဳးေတြဟာ ပညာေရးကို

ဆံုးခန္းတုိင္ေအာင္ သင္ၾကားဖို႔ သိပ္အေလးမထားၾကပါဘူး။စာေရးသူ ကိုယ္တုိင္အေတြ႔အၾကံဳအရ ဆုိရင္ မိဘေတြကုိက ပညာေရးအေတြ႔အၾကံဳ မရွိေတာ့ ကုိယ့္သားသၼီးေတြကို ဘယ္လို အားေပးၾကရမွန္းမသိၾကပါ။မိမိၾကီးျပင္းရာ ေဒသမွာလည္း ပညာေရးစံႏွဳန္း မတုိးတက္တဲ့အခါက်ေတာ့ ဒါမွမဟုတ္ ပညာေရးနဲ႔ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္း မျပဳႏုိင္တဲ့ အေျခအေနက်ေတာ့ ပညာေရးကို တန္ဖိုးထားရမွန္း မသိၾကေတာ့ပါဘူး။ဒါေပမယ့္ အခုတုိးတက္လာတဲ့ေခတ္မွာ ပညာေရးဟာ ဘယ္ေလာက္အေရးပါတယ္ဆုိတာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား နားလည္လာၾကပါျပီ။ဒါဟာ အေကာင္းဘက္ကို ဦးတည္လာတဲ့လကၡဏာတစ္ခုပါ။ ဒါေၾကာင့္ လယ္လိုအေျခအေနမ်ိဳးမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ပညာေရးကို ဦးစားေပးပါ၊ အေလးထား သင္ဖို႔ မေမ့ေလွ်ာ့သင့္ပါ။ပညာမရီွလွ်င္ အသိဥာဏ္လည္း မရွိႏုိင္သလို ကုိယ့္လူမ်ိဳးတုိးတက္ေအာင္ မစြမ္းေဆာင္ႏုိင္ပါ။အရာရာတုိင္းမွာ ဟုတ္မဟုတ္၊ ေကာင္းမေကာင္း၊ လုပ္သင့္မလုပ္သင့္၊ မွန္မမွန္ မဆင္ျခင္မေတြးေတာတတ္လွ်င္ ဆုတ္ယုတ္ဖို႔သာ မ်ားေနတယ္။အလုပ္တစ္ခုကို ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ ထြန္းထြန္းေပါက္ေပါက္ျဖစ္ခ်င္ရင္ အဖြဲ႔အစည္း သို႔မဟုတ္ ပညာရွင္အသိုင္းအ၀ုိင္း ရွိဖို႔လိုအပ္ပါတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ရင္ “အကြပ္မရွိတဲ့ ၾကမ္း ပရမ္းပတာ ”ဆုိတဲ့ ျမန္မွာ စကားပုံလို ခိုင္ခိုင္မာမာ ေထာက္ပံ့မွဳ မရွိရင္ ပရမ္းပတာ ျဖစ္ေနမွာပဲ။တုုိ႔ကရင္ေတြဟာ တစ္ခ်ိဳ႔က ပုိက္ဆံရွိၾကပါတယ္။ဒါေပမယ့္ တန္ဖိုးရွိတဲ့ ပညာေရးေထာက္ပံ့မွဳမ်ိဳးလို မသံုးၾကပဲ ဘာမွ ဘ၀အတြက္အက်ိဳးမရွိတဲ့ေနရာမ်ိဳးမွာ သံုးလိုက္တာပဲ။ဒီလိုေျပာတာက မနာလိုလို႔ ေျပာတာမဟုတ္ပါ။ သူတစ္ပါးလည္း အက်ိဳးရွိ၊ မိမိမွာလည္း အက်ိဳးရွိတဲ့ ေနရာမ်ိဳးမွာ ေရြးခ်ယ္တတ္တဲ့ အျမင္ရွိေစခ်င္လို႔ပါ။တစ္ခ်ိဳ႔က်ေတာ့လည္း အသက္ၾကီးလာမွ၊ ဒါမွမဟုတ္ သူတစ္ႏုိင္ငံတုိးတက္မွဳေတြဟာ ပညာေရးနဲ့တည္ေဆာက္ထားပါလားလို႔ သိလာၾကတယ္။ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တုိ႔ကရင္ေတြဟာ တုိ႔လူမ်ိဳးရဲ့စာေပ၊ အႏုပညာ အတတ္ပညာ၊ ယဥ္ေက်းမွဳ စတဲ့ ဓေလ့ေတြကို ပညာေရးနဲ့ အဆင့္မွီေအာင္ တည္ေဆာက္ႏုိင္ရမယ္။ ကရင္လူမ်ိဳးအားလံုး ပညာသင္ဖို႔ မပ်င္းပါနဲ့။ ကုိယ့္လူမ်ိဳးေတြကို ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏုိးတတ္ပါေစ။ ကိုယ့္စာေပ ယဥ္ေက်းမွဳေတြကို တန္ဖိုးထားတတ္ပါေစ။
ငါ့စာဖတ္၍ မျမတ္တုိင္ေစ၊ မရွဳံးေစသား
ပ်င္းေျပႏွစ္ျခိဳက္ တစ္ပုဒ္တစ္ေလ၊ ပါျငားေပမူ
စာေပေက်းကြ်န္ ငါ့၀တ္ပြန္ျပီ။
စာဖတ္သူ႔ေပၚ ေခါင္းကိုေက်ာက္၍
ငါေသာ္ဆရာ မလုပ္ပါတည္း။
တကၠလိုလ္ ဘုန္းႏုိင္ရဲ့ စာေပအဓိဌာန္နဲ့ နိဂုံးခ်ဳပ္လိုက္ပါရေစ။

မူ.ယံင့္ဖါန္.

ဖ၀့္ကႜင္ကႜာင္းသာသီ့...

ကရင္ ႏွစ္သစ္ကူးေန႔...

က….. ကရင္ဌာေန၊ တုိ႔ရပ္ေျမလွ်င္-
စိုေျပသာေမာ၊ လယ္ယာေတာႏွင့္-
ေတာင္ေၾကာေသလာ၊ သယံဇာတ ေပါၾကြယ္၀တည့္။
ရင္….. ရင္မွာၾကည္ႏူး၊ ႏွစ္သစ္ကူးပြဲ-
ဆင္ယင္ႏြဲၾက၊ ဒံုးအကႏွင့္-
ဆုိၾကေတးသံ၊ ဘ၀ဂ္ညံသည္-
ျမန္ျပည္အႏွံ႕၊ စည္ကားျပန္႔တည့္။
ႏွစ္….. ႏွစ္သစ္ကူးမွာ၊ ခ်စ္ၾကည္စြာႏွင့္-
ညီညာလက္တြဲ၊ ေသြးမခြဲျခား-
တုိင္းရင္းသားခ်င္း၊ ညီေနာင္ရင္းခ်ာ-
ရုိင္းပင္းကာပင္၊ ႏြဲေပ်ာ္ရႊင္တည့္။
သစ္…..သစ္လြင္ေတာက္ပ၊ ခုိင္စိတ္ဓာတ္ျဖင့္-
ခ်စ္ၾကမ်ိဳးေဆြ၊ ျမတ္စာေပႏွင့္-
ရုိးေမႊထံုးတမ္း၊ လက္ဆင့္ကမ္းၾက-
ထိန္းသိမ္းတတ္ေစ၊ ညီညြတ္ေလေလာ့..

ကူး…..ကူးေျပာင္းႏွစ္သစ္၊ ႏွစ္ေဟာင္းညစ္ေၾကး-
စင္ေအာင္ေဆး၍၊ အေတြးသစ္လြင္-
ဥာဏ္ေျမာ္ျမင္ျဖင့္၊ တြယ္ခင္ရုိးရာ-
မ်ိဳးဘာသာကို၊ စဥ္လာမပ်က္၊ ထိန္းသိမ္းလ်က္တည့္။
ေန႔…..ေန႔ေဟာင္းမွသည္၊ ေန႔သစ္ဆီသို႔-
ဦးတည္ေမွ်ာ္မွန္း၊ ေအာင္စခန္းဆီ-
တက္လွမ္းညီညာ၊ လန္းဆန္းျဖာေ၀-
ဆုမြန္ေခြ်ၾက၊ ႏွစ္သစ္ျမတ္ကို၊ တုိ႔မ်ားၾကိဳဆုိ ဂုဏ္ျပဳစို႔….။

မန္းလံုထီ့(လွိဳင္းဘြဲ)

စေနေန႔မွာ ခရီးသြားေနရလုိ႔…….

မစ္(စ္) ေရာ္ဘင္ဆင္ဟာ အျမဲလုိလုိ မနာမက်န္း မေပ်ာ္မရႊင္ ျဖစ္ပံုရတယ္။ သူမဟာ မၾကာခဏ ေခါင္းကိုက္ျပီးေတာ့ ေဆးေသာက္ေသာ္လည္း ပိုမေကာင္းလာပါဘူး။ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူမရဲ့ ေမာင္ေတာ္က အေကာင္းဆံုး ဆရာ၀န္ဆီကို သြားျပရတဲ့ အထိပါပဲ..။
အဲဒီမွာ ဆရာ၀န္က သူမကို ေသေသခ်ာခ်ာ စစ္ေဆးျပီးေတာ့ ေမးခြန္းေတြ အမ်ားၾကီး ေမးသြားပါတယ္..ေနာက္..ဆရာ၀န္က ရုတ္တရက္ သူမရဲ့ ပါးႏွစ္ဘက္ကို ဘယ္ညာ နမ္းလုိက္တယ္..။
အဲဒီ ခဏမွာပဲ သူမက ေနေကာင္းသြားျပီးေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္လာပါတယ္.. ေတြ႔လား…ဒါေတြအားလံုးဟာ သူမလုိအပ္တဲ့ အရာေတြပါပဲ..လုိ႔ ဆရာ၀န္က သူမရဲ့ ေယာက်ၤားကို ေျပာလုိက္တယ္။
ဆရာ၀န္က ..ငါ အၾကံေပးခ်င္တာက ..အဂၤါေန႔..ေသာၾကာေန႔ နဲ့ စေနေန႔တုိင္းမွာ ဒီလုိ အလားတူ ပံုစံမ်ိဳး မင္းျဖည့္ဆည္းေပးရမယ္..လုိ႔ ဆရာ၀န္က ျပံဳးစိျပံဳးစိ ေျပာလုိက္တယ္…။ မစၥတာ… ေရာ္ဘင္ဆင္က ေကာင္းပါျပီ….အဂၤါေန႔နဲ႔ ေသာၾကာေန႔ေတြကိုေတာ့ ျဖစ္ပါတယ္…။ ဒါေပမယ့္ စေနေန႔ကိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ အျမဲတမ္း ရြက္လႊင့္သြားေနရလုိ႔ပါ..တဲ့…။

Intermediate stories for reproduction ..စာအုပ္မွ ဆီေလ်ာ္ေအာင္ျပန္ဆုိပါသည္.

ဍဳဂ္ဟွံ႔(ဟွဳင့္)ပႜ၀္ခြိက္ေဃွ၀္

ျဒပ္ခု္သုိ၀္ ျခီျခာ့ေဍပညာ့ လု္မိင္မိင္သီးယို၀္ အု္လင္ေဍအု္လင္ ဟု္သံု.ေ၀့ေသွ္ထၞာ.လ၀့္။အု္လင္ေဍအု္လင္ ဟု္သံု.ေ၀့ေသွ္ ျဒပ္ခု္သို၀္၊ ျခီျခာ့ ေဍပညာ့သယ္သီးလု္ဖး ဟု္ေအလု္သံု.႓းစာ္႓ို၀္ အု္ဂုဏ္တာလု္အွ္ လု္ကဲထင္း လု္ဖႜဟ္ထင္းေ၀့ဏင္မိင္ ဟံု႔(ဟွဳင့္)ပႜ၀္႓းဟွာဟွံင္ခြိက္ေ၀့ဍးဏွ္ လင္ဟု္လံင့္ကံင္ေဍာဟ္မာလွ္။ ဆု္ေသွ္ယာ့ဏးေသွ္အွ္ ပညာ့ဆာ.၊ဏင့္ဆာ.ဟွာင္.႓်ာအ္ွ က္ုလုင့္(လံု႔)ေဖါဟ္ဆာ.သီးခ၀့္ ေ႓့ဏွ္သို၀္ေဆ၀္.၊လု္ပု္ေသွ္ပု္႓း ပု္ကုက္ေဏ၀္.မာကဲလု္မိင္မိင္ ပု္႓းမာေ၀့ဍးေဆ၀္.လွ္။
ေအ႓းဆံင့္မံင္းေယာ၀္.ထာင္ သၞ၀္စာ္႓ုိ၀္ ပု္ေ၀့ဍးသီးလု္ဖး အု္က်းေ႓့မု္ဃွီ႔လာ ထင္းထ၀့္ဍဳဂ္ပါင္သုိ၀္အ္ုဟွင္. ကာလာလု္ဟွင္ေပ၀့္ခါ့ဍးအုိ၀္ယုဂ္ စာင္းဖါထင္း ေဍေမာ၀္.ေဍဖါၟ၊ ထီသို၀္ေဍတု္၀ါန္႔လင္ဍာဟွံင္ လု္ပညာ့ေမာ၀္.တုိင္အွ္အု္လင္.၊ လု္ပညာ့အွ္လင္ကႜယ္ လု္ဍဳံေဍာဟ္ယာ.ထ၀့္ဖုိင္၊ (ေအလု္မြာဲ႓း)လု္ခါန္.မု္ညာဏွ္အုိ၀္ လု္ဟွာဟွာ ေ႓့ဆု္ပု္ေယာဟ္အွ္သို၀္ လံင္အင္းေဏ၀္.ေ၀့ ပညာ့၊ ဆု္ဏးေသွ္အု္ဟွင္ ၊ ပညာ့ေအဍဳဂ္ပါင္စာ္႓ို၀္ လု္အု္ေသွ္ေ၀့ေဍပညာ့အု္ဟွင္ဏွ္ အု္လင္သယ္အွ္ေ၀့အးမာေဆ၀္လွ္။
ဆု္လု္ လံု.လာင့္သီးယုိ၀္ အွ္လာဏင့္အးသီး မု္ဟွယ့္ကဲထင္း လံု.မႝိက္လု္မူ႔မူ႔သီး ကးမာေဆ၀္လွ္။ ေ႓့ဏွ္သို၀္ေဆ၀္.ဟု္မႝီ.ပညာ့ဆာ. မု္ဟွယ့္ကဲထင္း လု္ဟွာဟွာသီးယုိ၀္ ကးမာေဆ၀္.လွ္။ မု္႓းတုင္.ပါင္သာ၊ မု္႓းထုင္.လုက္သာေဍ ေစ၀္ဆးဟွာင္.႓်ာ၊ေဍ အု္ခိင့္အု္ခ့ါ အးမာေဆ၀္.လွ္။စင္႓ုိ၀္ လု္ဏင္ဏင္ဏွ္သီး ေလ၀္.မာေလာဟ္ပညာ့ခါ့ ဆု္ပု္ေယာဟ္ ဍိင္ခိင့္အွ္လု္ဏင္၊ ပံင္ထီသို၀္မး ခင္းခ့ါတုု္ဖႜးေ၀့အု္ေဖါဟ္က်ံင္ လု္ထံင္ဍာ္ ပညာ့ဖ၀့္တုိင္ ဆု္႓ံု.ဆုိင္ဏွ္ အု္က်းလင္႓ုိင္. ႓းဟွာဟွံင္ခြိက္ေ၀့ အးမာယုဂ္ေဆ၀္.လွ္။လု္ဆု္ပု္ေယာဟ္ဖံင့္ေခါဟ္ အွ္ေကွ္သာနုိင္. ဆု္ေကႜစို၀္အွ္ ဟု္သီးလု္ဖးဏွ္လ၀့္ ထံင္ဟွးေ၀့ လု္ပညာ့ဖ၀့္တုိင္ဟွံင္ ဃွီ႔လာထင္းထ၀့္ အု္က်းဏွ္ ေဏ၀္.႓းထာင္ေ၀့ဍးေဆ၀္.လွ္။ မု္ကဲထင္း႓းသာ တႜာပညာ့ဆာ.၊ ဆိုဒ္သာ႓ံင္၊ ဆုိဒ္႓ံင္သင့္သီးလု္ဖး မု္လ၀္႓းသာ ဆု္လု္ဟု္ပံင္ထီ.သို၀္သီးယုိ၀္ ဟု္႓းေယာ၀္စို၀္ေ၀့ ေဍာဟ္မာလွ္။

ဆက္ဖတ္ရန္...

ပံင္ထီသို၀္မး အု္က်းဟွာဟွံင္ ႓းဟွာဖႜဳိ၀္ ႓းဟွဳင့္ပႜ၀္ခြိက္ ဟု္မႝီ.သီးလု္ဖး ဟု္ဍး႓းေ၀့အးအု္ေခါဟ္က်ံင္ လင္ဟု္႓းသၱာ္ေဍာဟ္မာေဆ၀္လွ္။ေဏ၀္.ၾဆာ့ေဟွ၀္ ပံင္ထီသို၀္႓း အု္က်းဃွီ႔လာ ထင္းထ၀့္ ဟု္မႝီ.လု္ဖးဏွ္သီး ဟု္ဍး႓းေ၀့တယ္ အးမာေဆ၀္.လွ္။ဟု္ေအအင္းဏင္ ခိင့္ဖါေယာ၀္.စာ္႓ုိ၀္ ဟု္မႝီ.လု္ဟွာဟွာသီးယုိ၀္ ေမာ၀္.ဖါၟၾဆာ့သယ္ အင္းခံင့္ထ႟ာ ဆု္မာ႓ုိ၀္မာဆုိင္ ေအလု္ေဏ၀္.႓း ဟု္လု္ဟွာဏွ္ မု္ကဲထင္းေ၀့ ဖႜဳံထု္ယ၀္.တ၀္ ဆု္ေသွ္ဆု္႓းအွ္ဍဳဂ္ပါင္ တႜာပညာ့ဆာလု္ဟွာ ကးေ၀့တယ္ေဍာဟ္မာ.လွ္။
စင္႓ုိ၀္ ေမာ၀္.ဖါၟၾဆာ့သီး အု္ဂုဏ္တာယုိ၀္ အွ္ေ၀့ေဍာဟ္မာ.၊ ဟု္သာဏင္းေ၀့ေသွ္ေအးလွ္။ေသွ္ယာ့ဆု္ဂုဏ္တာ၊ အု္ဏာ.ယ၀့္၊ အင္းဏင္ခိင့္ဖါ.ဆု္႓း ဟု္မႝီ.လု္ဟွာဏွ္ အု္က်းေ႓့မု္ေဟွ၀္သို၀္အု္ဟွင္. အု္ဏင့္ဆာ.ေဍအု္ ယုက္လင္ေ၀့အု္သာ လု္ဆု္ေသွ္ယာ့ဖင့္ေခါဟ္ ေသွ္လ၀့္အု္ေခါဟ္က်ံင္ လင္ဟု္အင္းအုဂ္ ပါေဍာဟ္ေ၀့ဆာ့မာလွ္။ဟ္ုဟွယ့္ဒွ္ထင္း ဟု္မႝီ.လု္ဟွာသီးယုိ၀္ အု္တာေဍအု္တာ အွ္ေ၀့ဍဳဂ္ပါင္ အင္းဟွးစို၀္ထင့္ေ၀့ အု္ကု္ဆာ.ဏွ္ကႜဳ္လ၀့္။ဟွယ့္ကဲထင္း မႝီ.ယုဂ္ ဆုိဒ္ဆးဘာ.သာ့ ထီ့ခါန္.သယ္အု္ဟွင္.ဏွ္ လု္မိင္မိင္မြာဲအု္ေဟွ၀္၊ ဟု္လု္ဆံင့္ဏးဃွဳက္႓း ဟု္အွ္ေ၀့ေသွ္ဍာ္ေအး။ ဟွယ့္ေ၀့လု္မဂၤလာဓ၀္.အု္ဖႜံင္ဖိုင္ ႃေလာကတၳစရိယာ၊ ဥာတတၳစရိယာ၊( လုိဒ္ကာအု္ဟွင္၊ ထီသို၀္ဆုိင့္ဆာ ေမာ၀္.ဖါ.အု္ဟွင္.၊ထီ့ခါန္.အု္ဟွင္.)အွ္ေ၀့ေ႓့ဏွ္သို၀္ ဟွယ့္ကဲထင္းမႝီ.အု္က်းဆု္ဂဳဏ္တာေ႓့မု္အွ္သို၀္အု္ဟွင္ၟ၊ဆုိဒ္ဆး၊ဘာ.သာ့၊ထီ့ခါန္.ဆု္ဖၚဆု္မာသယ္သီးလု္ဖး လု္ဟု္ေသွ္ဟု္႓း လု္မိင္မိင္ဏွ္ ဟု္႓းမာပ်ဳက္ေ၀့ေဆ၀္.လွ္။
ထႜဳိင့္ခြိက္ အၥာတႜာပညာ့ဆာ.၊ သိပၸံ(သိင့္ပင့္)ပညာ့ဆာ.သယ္သီးလု္ဖး ေဍအု္သီးေ၀့ ဆု္မူ႔လာ.၊ဆု္ေယာ၀္.စို၀္၊ အု္သီးေ၀့ အင္းတာင္ပၱံင္ထး အု္စူးလင္.ဆု္ေသွ္ဆု္႓း၊ ဆု္ကုံး(ကုင္း)ဆု္မံင္းသယ္လု္ဖး အွ္လင္ဆင့္ထာင္၊ ဟု္မႝီ.လု္ခါင့္အု္ဟွင္.အင္း႓းအ၀္႓းထာင္ေ၀့ဟု္ပညာ့ဆာ.အု္လာ.သီးအးမာေဆ၀္.လွ္။ကံုး(ကုင္း)တာင္ဆံင့္မံင္း ဆု္ေသွ္ဆု္႓း ခီ.ပညာ့(သိပၸံပညာ)သီးယုိ၀္ လုိဒ္.ကာဟ္ုမႝီ.လု္ဖးအု္ဟွင္.ဆု္ဂဳဏ္တာ ေဍာဟ္ေ၀့ဆာ့မာလွ္။ သိင့္ပင့္(သိပၸံ)ပညာ့သီးယုိ၀္ ဟု္ဖႜဳံဆုိဒ္ေဖါဟ္ လု္ဟွာအု္ဟွင္. ဟု္ကံုးအင္းတာင္ မာေလာဟ္ေဏ၀္.လု္ေသွ္႓းဏွ္ ဟု္လ၀္ေသွ္ဍာ္ေအး။ဟု္ဆု္႓းသာ၊ ဟု္ဆု္ပု္ေယာဟ္၊ ဆု္မူ႔လာ.ေအအွ္ေဍာဟ္ေဆ၀္.စာ္႓ုိ၀္ ေ႓့ဆုိဒ္ဃွာ.ဃွံင္သယ္ အု္သီးေ၀့ ကံုးတာင္ေသွ္သို၀္ ဟု္ဖႜဳံဆုိဒ္ေဖါဟ္လု္ဟွာသီး ဏးေသွ္ကႜဳ္ခႜင့္ ဖႜံင့္ဟွးသိင့္ပင့္(သိပၸံ)ပညာ့ဆာ.လု္ဟွာ ကဲထင္းေ၀့ေသွ္ဍး ဆု္လွ္။အု္ခိင္ခ့ါ ေဍဆု္သာအွ္သယ္လု္ဖး ေအ႓းဟွ၀္.သၞဳိ၀္စာ္႓ို၀္ မု္ကဲထင္းေဏ၀္.ေ၀့ ထီ့ဆာဏွ္ ဟု္လ၀္ေသွ္ေဆ၀္.လွ္။
ဆုိဒ္သာ႓ံင္သီးကို၀္ဟွာေဍ ခီ.အု္ခါ့ဍးယုိ၀္ ထုိင္.ေကာ၀္ၾကင္သာ့ ဆု္ကံုးဆု္မံင္း၊ ဆု္ေသွ္ဆု္႓း ခီ.ပညာ့သယ္၊ သိင့္ပင့္(သိပၸံ)ပညာ့သယ္ အု္ေထာဟ္အ္ုဆင့္ထ၀့္ လု္မိင္ဟွံင္လု္မိင္ အင္းလယ္ထင္းသာကႜဳ္လွ္။ဖႜဳံဆုိဒ္ေဖါဟ္သာ႓ံင္သီးလု္ဖး စာင္းပ၀္.ကႜဳင္ အင္းအ၀္ပါမုက္ဟွံင္ ဍဳဂ္လုက္ပႜ၀္ခြိက္လာ.အု္ခ့ါဏွ္လု္ေဃွ၀္။လု္ခီ.အင္းလယ္ထင္းသာ အု္ဖင့္ေခါဟ္ ေ႓့ဟု္လံင္မ္ုခႜဳဂ္သို၀္၊ ဆုိဒ္လု္ဆိုဒ္ေဍာဟ္ယွာ.ထင္းထ၀့္အု္ဟွင္ ဆုိဒ္သာ႓းေဖါဟ္သယ္ကို၀္ဟွာေဍ ဆု္ပု္ေယာဟ္ေဍာဟ္အွ္လာ လု္ပညာ့ဖင့္ေခါဟ္၊ မာေလာဟ္ေဏ၀္.လာ ေအဍဳဂ္ပါင္ဟွံင္ တာင္ေဍာဟ္ကု္ယုိင့္ဆုိင္ထင္းလာ.လု္ပု္ဆုိဒ္သာ႓ံင္ အု္ဟွင္ဏွ္ ကဲ႓းလာဆာ္။ေဍပု္ဆုိဒ္အု္ဟွင္ လု္ပု္မာေသွ္ အု္တာလု္မိင္မိင္သီးမြာဲအု္ေဟွ၀္ၟ၊ ဏု္မာေအဍဳဂ္ပါင္စာ္႓ို၀္ ဖႜဳံဆုိဒ္ေဖါဟ္ ထု္ယ၀္.တ၀္လု္ဟွာ ဟု္အင္းအုဂ္ေ႓့မု္ေသွ္သို၀္ဟွံင္ၟ၊ ဏု္အု္ဟွင္ လု္ဆုိဒ္ဖင့္ေခါဟ္ ေမင္စိင္.မု္အွ္ထ၀္.ေ၀့ဃွီ႔ဃွီ႔လာလာဏွ္ေဆ၀္.လွ္။
အဲလင္ဆုိဒ္တာင္ေဍာဟ္ထီ့ခါန္. မု္တာ္ေခါဟ္လု္ယာ့ ေ႓့မု္ေသွ္သို၀္ ခႜဳိ၀္လင္သာဖႜဳံလု္ဟွာဏွ္ ေဒၢတ္သီးမု္႓းေဟွ၀္၊ ပညာ့သီးမု္႓းအွ္၊ လု္ဟွာ ေဍအးဟွာအု္ဟွာင္.အု္က်ံင္း ေအဟွယ့္ဖႜဟ္ထင္းဖ၀္.စာ္႓ို၀္ အးဟွာအု္ဟွင္ဏွ္ မု္႓းေယာ၀္.ေ၀့ဟွံင္ သာဍြယ္ဆု္ယင့္သာ တုင္.ကု္ဆုဂ္ မု္႓းအွ္ေ၀့ေဍာဟ္မာလွ္။ ေ႓့ဏွ္သုိ၀္မ ဂမႜိဳင္.အးဟွာ အဲကဲု.ဆုိင့္ဟု္မု္ကဲ တာ္ေခါဟ္ဆာ.လု္ဟွာေဆ၀္လွ္။လု္ဂမႜဳိင္.အးဟွာအွ္ လင့္ခါင့္ထုက္ ေအလု္ေဏ၀္.႓း ဆု္အင္းအုဂ္လာဏင့္သီး ဆု္အင္းကွ္သယ္လု္ဖး မု္ဖံင္ေဖႜခြိက္ေ၀့ကဲေဆ၀္.လွ္။
ညာ.စုဂ္ပါေအး ေအလ၀္႓းတ၀္တ၀္စာ႓ုိ၀္ေမံသးထာ္ အု္ခါ့ဍးယုိ၀္ ဂၞီ႕သင့္ကံု.ရြာဲဖုိင္ခ၀့္မြာဲအု္ေဟွ၀္၊ အု္ဍံင္းအု္ဖူ႔အး ဖံင္းစူးဖံင္းကံု.ရြာဲခ၀့္သီးမြာဲအု္ေဟွ၀္ ဟု္ေလ၀္.ထံင္ ဆု္လင္လု္စံင္းစံင္း ဟု္ဟွဳိင့္႓းေ၀့ ဆု္လ၀္အု္သီးက်ံင္၊ ဆု္တုင္ကင္ကာ အု္သီးဏွ္ အးမာေဆ၀္.လွ္။ႃပညာ့အွ္ သၱာ္လင္ထံင္.႗ေ႓့လု္ကဲထင္း ေ႓့ဏွ္သို၀္႓းသို၀္ ေလ၀္ဆု္ေမံယာ့ ဂၞီ႕သင့္သီးမြာဲအု္ေဟွ၀္၊ ဖံင္းစူးဖံင္းဆာ.သီးမြာဲအု္ေဟွ၀္ လု္ပ္ုဆုိဒ္ဘာ.သာ့ဖင့္ေခါဟ္ တ၀္လံင္သုင္းသာ အဲကဲု.ဆုိင့္ထာင္ဟွံင္၊ ဆုိဒ္ဘာ.သာ့၊ထီ့ခါန္. ေဍာဟ္ယွာ.စီကႜာထင္းထ၀့္အု္ဟွင္. အု္ေဟွ၀္ထုက္ ဆု္ပု္ေယာဟ္၊ အု္႓းထုက္ ပႝံင့္၊ ဆု္ေယာ၀္စို၀္သီးလု္ဖး စွ္ေအကႜဳ္၊ ေယာ၀္.ေအဖႜဟ္ဟွံင္ ဆု္အင္းကွ္ ဖု္ယိက္ကင္ကာ ေ႓့မု္ဖံင္သို၀္ လု္ဟွာဟွာ အု္တာလင္႓းဏွ္ မာလာ.ထံင္အု္ဍဳဂ္ပါင္။
ဟွယ့္ကဲထင္းမႝီ.အု္က်း ေ႓့လု္ဟံု႔ပႜ၀္႓းသို၀္ ေဍာဟ္ယွာ.ထင္းထ၀့္ခြိက္ ထီ့ခါန္.၊ဆုိဒ္ဆ၊ တႜာပညာ့ဆာ.သယ္လု္ဖးဏွ္ ေယာ၀္.ေဏ၀္ၟလာအု္ဍံင္ဟွံင္ ေခါဟ္ႏုက္ဃွွီး ေမံထီ့သာဖါန္. သုင္းသာနုိင္ ဖႜဳံဆုိဒ္အု္ဟွင္. ဆုိဒ္သာ႓ံင္ (ဖႜဳံဆုိဒ္ေဖါဟ္)ဏု္ေ၀့လု္ဟွာ အင္းတာင္ပၱံင္ကဲလာဆာ္။
မု္ထံင္ထာင္ ၂၀၀၈-ဒီဇင္ဘာ(၂၇)သင့္ ပု္ဖႜဳံယွင္ေဖါဟ္ ဏိင္းထင္းသင့္မူ.ဏီအု္ဟွင္...ပါထု္ယ၀္႓း ေဍလိက္ေယာ၀္.ဃွီ႔လု္႓ိင္း ယုို၀္ေဆ၀္.လွ္……။

စ၀္ဖါန္.မူ.လ်ာ(ထီ့၀ါန္.ရ၀္)

႓းခႜိဳ၀္ထ၀္

ေဍပု္ဆုိဒ္ဟွင္. စူးလင္.ဏု္ေ၀့-
ဏင္မိင္ ေအအွ္ထ၀္.ေဆ၀္.အုိ၀္-
ဏင့္ဆာ.ရုပ္သင့္ အင္းလယ္ဏင့္သီး-
လင္မာ.လု္ယ၀့္ ဏု္မိင္ခ၀့္ဍ၀္-
က၀္တူလု္ဆင့္ အွ္ထ၀္.ကႜဳ္လွ္။
…စင္႓ို၀္….ေဍပု္ဆုိဒ္ဟွင္.-စူးလင္ဏု္ေ၀့-
ဏင္.မိင္ ဏု္-ယု္ မု္႓းခႜဳိ၀္ထ၀္.ကို၀္ဟွာလွ္…..။

စ၀္ဖါန္.မူ.လ်ာ(ထီ့၀ါန္.ရ၀္)

ကရင္အမ်ိဳးသား ယဥ္ေက်းမွဳ တူရိယာ ဖားစည္

လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးတြင္ မိမိတုိ႔ဆုိင္ရာ ပုိင္ရာ ရုိးရာယဥ္ေက်းမွဳမ်ား အသီးသီးရွိၾကေလသည္။ထုိယဥ္ေက်းမွဳမ်ားသည္ပင္ ထုိလူမ်ိဴးတုိ႔၏ အသက္ေသြးေၾကာျဖစ္သကဲ့သို႔ လူမ်ိဳးစုမ်ား၏ သရုပ္သကန္၊ အက်င့္စရုိက္၊ လူေနမွဳအဆင့္အတန္းမ်ားကိုလည္း ထင္ဟပ္ေပၚလြင္ေစပါသည္။
ရုိးရာယဥ္ေက်းမွဳမ်ားတြင္ မိမိလူမ်ိဳးမ်ားကို ကုိယ္စားျပဳေသာ အမွတ္အသားလကၡဏာပစၥည္း၊သို႔မဟုတ္ မိမိတုိ႔ လူမ်ိဳးမ်ား ျဖစ္ေပၚရာ သမုိင္းအေမႊပစၥည္းမ်ား အစြဲျပဳ၍ မိမိတုိ႔ဆုိင္ရာ လူမ်ိဳးအလိုက္ သတ္မွတ္သံုးစြဲတတ္ၾကေလသည္။



ကရင္လူမ်ိဳးမ်ားမွာလည္း မိမိတုိ႔ဆုိင္ရာ သမိုင္း၀င္ အေမႊပစၥည္းမ်ားရွိၾကေလသည္။ထုိအထဲတြင္ ဘားစည္(ဖားစည္)ကရင္အေခၚ ကလုိး သည္ အထင္ရွားဆံုး ယဥ္ေက်းမွဳ အေမႊပစၥည္းတစ္ခုအျဖစ္ ရပ္တည္လ်က္ရွိသည္။ကရင္အမ်ိဳးသား တူရိယာမ်ားအနက္ ဖားစည္(ဘားစည္)မွာ အထင္ရွားဆံုးေသာ အမ်ိဳးသားတူရိယာပစၥည္းအျဖစ္ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း(၃၀၀၀)ေက်ာ္ကအစျပဳ၍ သံုးစြဲလာခဲ့သည္ဟု အဆုိရွိသည္။ ဖားစည္မွာ…….

ဆက္ဖတ္ရန္...

(၁)သာယာေအခ်မ္းေသာ မဂၤလာဖားစည္၊
(၂)မေကာင္းက်ိဳးဆုိင္ရာ အသံုးျပဳေသာ ဖားစည္ဟူ၍ ႏွစ္မ်ိဳးႏွစ္စားရွိသည္။
ဖားစည္ကို ေၾကးျဖင့္သြန္းစပ္ကာ မ်က္ႏွာ၀ တစ္ေတာင္၊အလ်ား ႏွစ္ေတာင္ ေယဘုယ်အားျဖင့္ ပမာဏရွိသည္။ မဂၤလာဖားစည္တြင္ မ်က္ႏွာ၌ ဖားစည္ရုပ္မ်ား လက္၀ဲရစ္တစ္ေကာင္၊ ေနာက္က တစ္ေကာင္လုိက္ေနဟန္၊ လက္ယာရစ္တစ္ေကာင္၊ ေနာက္က တစ္ေကာင္လုိက္ေနဟန္၊အရပ္ေေလးမ်က္ႏွာတြင္ ဖားရုပ္တစ္ရုပ္စီ ရွိၾကေလသည္။ သို႔ေသာ္ ဖားစည္မ်က္ႏွာတြင္ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာ၌ ဖားႏွစ္ေကာင္ထပ္၊သံုးေကာင္ထပ္ စသည္ျဖင့္လည္း ရွိတတ္သည္။ဖားမ်ားသည္ အေရအတြက္အလုိက္ တန္ဖိုးၾကီးေလသည္။အဆုိပါ ဖားရုပ္မ်ားကို အစြဲျပဳ၍ ဖားစည္ဟု ေခၚဆုိျခင္းျဖစ္သည္။ ဖားရုပ္မ်ားအျပင္ ေန၊ဆင္၊ဘဲ၊ဗ်ိဳင္း၊ဂ်ိဳးငွက္၊ရစ္မ၊ရစ္ဖုိ၊ယုန္၊ၾကက္၊ငါး စသည္အရုပ္မ်ားလည္း ရွိတတ္သည္။
၄င္းဖားစည္ကို ကရင္အမ်ိဳးသားတုိ႔ အိမ္တုိင္း၌ ျမတ္ေသာေနရာတြင္ ၀င့္ၾကြားစြာ ခ်ိတ္ထားေလ့ရွိသည္။ ဖားစည္၏ အရြယ္အၾကီးအငယ္ တန္ဖုိးအလုိက္ ဂုဏ္သေရရွိ ေၾကးရတက္တုိ႔၏ အဆင့္အတန္း အေျခအေနကို ခန္႔မွန္းနုိင္ေလသည္။ အဆုိပါ မဂၤလာဖားစည္ကို လၾကတ္ေနၾကတ္ေသာအခ်ိန္၊လက္ထပ္မဂၤလာ အခမ္းအနားမ်ား၊ ႏွစ္သစ္ကူးပြဲေတာ္ႏွင့္ ေန႔ၾကီးရက္ၾကီး ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲမ်ား စသည့္ မဂၤလာယူေသာ အခါမ်ိဳးတြင္ တီးခတ္ၾကေလသည္။
အမဂၤလာဆုိင္ရာ ဖားစည္၏မ်က္ႏွာတြင္ ဖားရုပ္မ်ားသည္ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာမွ မဂၤလာဖားစည္ကဲ့သို႔ ဖားတစ္ေကာင္၏ေနာက္မွ ေနာက္တစ္ေကာင္မလုိက္ဘဲ အေရွ႕အရပ္ဖားစည္ရုပ္သည္ အေနာက္အရပ္ရွိ ဖားစည္သို႔လည္းေကာင္း၊ ေတာင္အရပ္ရွိ ဖားစည္ရုပ္သည္ေျမာက္အရပ္ရွိ ဖားစည္ရုပ္သို႔လည္းေကာင္း၊တစ္ေကာင္ႏွင့္တစ္ေကာင္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ ရပ္တည္ေနေလသည္။(အဓိပၸါယ္ကား) အမ်ိဳးသားမ်ား စည္းရံုးမွဳပ်က္ျပားျပီး တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ရန္ေစာင္ေသြးကြဲ၊ ညီညြတ္ေရးပ်က္ျပားသည့္ သေဘာကို အဓိပၸါယ္ေဆာင္ေလသည္။အဆုိပါ ဖားစည္ကို ကရင္အမ်ိဳးသားမ်ားသည္ မိမိတုိ႔ အိမ္မျပင္ဘက္ရွိ သီးသန္႔ေနရာ၌ ခ်ိတ္ဆြဲထားၾကေလသည္။
၄င္းဖားစည္သည္ တရံတခါ ေခြ်းျပန္သကဲ့သို႔ အေရထြက္ေသာအခါ ဖားစည္ငိုသည္ဟု အယူရွိ၍ ၾကက္ေသြး၊၀က္ေသြးတုိ႔ုျဖင့္ ဖားသည္အား ပြတ္သပ္ပူေဇာ္ၾကရေလသည္။ထုိကဲ့သို႔ တိရိစၧာန္ေသြးျဖင့္ ပူေဇာ္ျခင္း မျပဳပါက အိမ္သူအိမ္သားမ်ား နာမက်န္းျဖစ္ျခင္း၊ေဘးဥပါဒ္မ်ား ဆုိက္ေရာက္တတ္သည္ဟု အယူရွိၾကသည္။ ၄င္းဖားစည္ကို အသုဘႏွင့္အရိုးေကာက္ပြဲမ်ာ၌ ေန႔ေရာညပါ တီးခတ္ၾကေလသည္။၄င္းအျပင္ စစ္တက္၊စစ္ခ်ီရာ၌ တီးခတ္အသံုးျပဳပါက အမဂၤလာဖားစည္၏ အသံၾကားရေသာ္ တစ္ဖက္သားရန္သူတုိ႔ စိတ္ဓာတ္ေျခာက္ျခား ေၾကာက္ရႊံ႕လ်က္ ေသၾကပ်က္စီးႏုိင္သည္ဟု အယူရွိျပီး ေသမင္းတမန္ စစ္ဖားစည္အေနျဖင့္ အသံုးျပဳၾကေလသည္။
ထုိ႔ျပင္ ကရင္အမ်ိဳးသားဖားစည္ကို ကရင့္အမ်ိဳးသား အလံေတာ္တြင္ အထြတ္အျမတ္အေနျဖင့္ ထည့္သြင္း ေဖၚျပထားေလသည္။ ကရင္အေခၚ ေခြ (ကြ်ဲခ်ိဳ)ႏွင့္လည္း အျမဲတေစ တြဲထားေလ့ရွိသည္။ဒံုးယိမ္းအကကို ကျပရာ၌ျဖစ္ေစ.၊ ကရင္အမ်ိဳးသားတုိ႔၏ ေန႕ၾကီးရက္ၾကီးအခါ ပြဲေတာ္မ်ား က်င္းပရာ၌ျဖစ္ေစ. ဖားစည္ႏွင့္ ကြ်ဲခ်ိဳတုိ႔ကိုတီးမွဳတ္ျပီး အခမ္းမနားမ်ား ဖြင့္လွစ္အစပ်ိဳးေလ့ရွိသည္။အမ်ိဳးသား အလံေတာ္၊ ဖားစည္၊ ကြ်ဲခ်ိဳတုိ႔သည္ ကရင္လူမ်ိဳးတုိ႔၏ အထင္ရွားဆံုး ရုိးရာယဥ္ေက်းမွဳ အေမႊအႏွစ္ပစၥည္းမ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္။ တစ္ခုႏွင့္တစ္ခု ခြဲျခား၍ မရေပ။ထုိၾကာင့္ ကရင္လူမ်ိဳးမ်ား တည္ရွိေနသေရႊ႕ ကရင္ရုိးရာယဥ္ေက်းမွဳ အေမႊအႏွစ္ပစၥည္းမ်ားလည္း တည္ရွိေနမည္သာ ျဖစ္ပါသည္။ကရင္လူမ်ိဳးတုိင္းလည္း မိမိတုိ႔၏ အထြတ္အျမတ္ ယဥ္ေက်းမွဳ အေမႊအႏွစ္မ်ားကို တန္ဖုိးထား ထိန္းသိမ္းၾကရမည္။

မူ.ယံင့္ဖါန္.

မွတ္ခ်က္……။မိမိတုိ႔၏ ရုိးရာယဥ္ေက်းမွဳဓေလ့ဆုိင္ရာမ်ားကို မသိေသးေသာ ေရႊကရင္မ်ား သိသင့္သည္ဟု ရည္ရြယ္၍လည္းေကာင္း၊ စာဖတ္သူမ်ား ဗဟုသုတတုိးပြါးေစရန္လည္ေကာင္း ကရင္ဇြဲကပင္စာေစာင္ဆုိက္မွ ကိုးကားျပီး ျပန္လည္ေဖၚျပလုိက္ပါသည္။